Soliqlar va soliqqa tortish
|
|  Yüklə 1.88 Mb.
|
Tayanch so‘z va iboralar
O‘z-o‘zini tekshirish uchun savollar
9-mavzu: Soliqlar va makraiqtisodiy holatning uzviy bog‘liqligi (2 soat) Reja:
investitsiyalarning o‘zaro bog‘liqligi. 1. Soliq siyosatining makraiqtisodiy samarasi Iqtisodiyotning samarali rivojlanishi ko‘p darajada davlat tomonidan iqtisodiy jarayonlarni boshqarishni to‘g‘ri tashkil etishga bog‘liq bo‘lib qolmoqda. Shu tufayli ham O‘zbekiston Respublikasining bozor munosabatlariga o‘tish xususiyatlaridan biri davlatning iqtisodiy o‘zgarishlarning tashabbuskori va bosh islohotchisi qilib belgilanganidir. Bozor munosabatlariga o‘tishning qiyin davrida aholining manfaatlarini faqat kuchli qayta taqsimlash vositasiga ega bo‘lgan davlatgina himoya qilishga qodirdir. Bozor iqtisodiyotiga o‘tishning dastlabki yillaridanoq davlat iqtisodiyotni tartibga solishda soliqlardan ushbu kontseptsiyaga asoslangan holda foydalanib kelmoqda. Bozor iqtisodiyoti sharoitida mamlakat iqtisodiyotining rivojlanish darajasi, boshqa ko‘pgina omillar bilan bir qatorda, unga nisbatan yurgizilayotgan soliq siyosatiga ham bevosita bog‘liqdir. Davlat soliq siyosatini ishlab chiqib va uni hayotga tatbiq etib, iqtisodiy rivojlanishga ijobiy yoki salbiy ta’sir ko‘rsatadi. Shu boisdan davlat soliq siyosati orqali makroiqtisodiy samaradorlikka erishishi mumkin. Soliq siyosatini amalga oshirishda xizmat qiladigan soliq dastaklari (imtiyozlar, stavkalar, soliqqa tortiladigan bazani shakllanishi va boshqalar) kuchli ta’sir etuvchi va qiyin boshqariladigan soliq qurollaridir. Masalan, soliq to‘lovchilarga keng soliq imtiyozlarini berish byudjetning daromadlarini shakllantirish nuqtai nazaridan butunlay teskari oqibatlarga olib kelishi mumkin. Boshqa tomondan esa, soliq imtiyozlarining har tomonlama bekor qilinishi tadbirkorlik faolligiga salbiy ta’sir ko‘rsatishi va korxonalarning ishlab chiqarish hamda noishlab chiqarish sohalariga kapital qo‘yilmalarning sezilarli kamayishiga sabab bo‘ladi. Buning oqibatida ba’zi tarmoqlardagi mavjud muvozanat buziladi. O‘zbekiston Respublikasida mustaqillik yillarida yurgizilayotgan iqtisodiy siyosatning tarkibiy qismi bo‘lgan soliq siyosati mustaqil ravishda yurgizilayotgan soliq siyosati hisoblanib, uning markaziy vazifalaridan biri sifatida respublikamizda bozor munosabatlarini qaror toptirish va uni rivojlantirishga xizmat ko‘rsatish qaralmoqda. Bozor iqtisodiyoti sharoitida tadbirkorlik muhitini yaratish va uni rivojlantirish alohida ahamiyat kasb etganligi uchun soliq siyosati ham bizning respublikamizda tadbirkorlikni qo‘llab-quvvatlashga qaratilganligi, shak-shubhasizdir. Bir vaqtning o‘zida puxta ishlab chiqilgan soliq siyosatining hayotga qanday tadbiq etilishi shu siyosatni amalga oshirishda qo‘llanilishi lozim bo‘lgan soliq mexanizmiga uzviy bog‘liqdir. Soliq siyosatining makroiqtisodiy holatga ta’siri juda katta bo‘lib, mamlakatda yaratiladigan yalpi ichki mahsulot va milliy daromadning o‘zgarishi soliq siyosatining samarasiga bevosita bog‘liqdir. Soliq siyosatining makroiqtisodiy holatga ta’sirini soliqlarning yalpi talab va yalpi taklifga, investitsion muhitga, iste’molga, iqtisodiy barqarorlikka ta’siri kabilar bilan baholash mumkin. Soliq siyosatini amalga oshirishda muhim bir mezon bo‘lib soliq stavkalari hisoblanadi. Soliq stavkalarining o‘zgartirilishi bevosita talablar yig‘indisiga ta’sir qiladi. Iste’molning ham, investitsiyalarning ham hajmi soliqlarning katta-kichikligiga bog‘liq bo‘ladi. Masalan, byudjetga soliq tushumi kamayib, davlat xarajatlari avvalgicha qolgan paytda iste’mol va investitsiya xarajatlarining o‘sishi rag‘batlantiriladi. Yalpi talab qanchalik ko‘paygani bilan u iqtisodiyotni ishlab chiqarish imkoniyatlari (mavjud resurslar va texnologiyalarning shartli miqdori va sifati) doirasidan tashqariga «surib qo‘yishga» qodir bo‘lmaydi. Ishlab chiqarish imkoniyatlari chegarasiga yaqinlashganda yig‘ma talabning o‘sishi asosan real ishlab chiqarishning emas, balki narxlarning ko‘tarilishi hisobiga ro‘y beradi. Binobarin, rag‘batlantiruvchi soliq-byudjet siyosati iqtisodiyot pasayish vaziyatida bo‘lgandagina chinakam ijobiy samara beradi. Soliq siyosati olib borilayotganda qisib chiqarish deb ataladigan vaziyat bilan to‘qnashuv ro‘y beradi. Masalan, davlat xarajatlari o‘zgarmay turgan sharoitda soliq tushumlari kamaydi (yoki aksincha, davlat xarajatlari ko‘payib, soliq tushumlari esa avvalgi darajasida qoldi). Davlat xarajatlari va daromadlari o‘rtasidagi farqning ortishini (byudjet kamomadining o‘sishini) davlat qarzlar hisobiga qoplashga majbur. Bunda davlat obligatsiyalar chiqarishi mumkin, bu obligatsiyalarning sotilishi moliya bozori mablag‘laridan foydalanish imkonini beradi. Bunday sa’y-harakat moliya bozorida milliy jamg‘armalar taklifi kamayishiga olib keladi. Natijada foiz stavkalari ko‘tariladi va xususiy investitsiyalar hajmi tushib ketadi. Biz ko‘rgan holatda soliqlarning kamayishi tufayli kelib chiqqan byudjet kamomadining o‘sishi xususiy investitsiyalarni «surib chiqaradi»ki, buning natijasi o‘laroq, yalpi talab darajasi o‘zgarmay qoladi. Binobarin, qisqa muddat ichida surib chiqarish samarasi amal qilmaydi yoki sezilmaydigan darajada ro‘y beradi: moliya bozori takomillashmagani (korxonalar kapital mablag‘ sarflash uchun pul oladigan kredit haqidagi bitimlar ilgari tuzib qo‘yilgani) sababli investitsiyalar va jamg‘armalar uzoq istiqboldagina tenglashadi. Soliq siyosatining samaradorligi sof eksport samarasi bilan cheklanadi. Biz aniqlaganimizdek, soliqlarning kamaytirilishi milliy jamg‘armalar miqdorini kichraytiradi hamda ichki foiz stavkalarini kattalashtiradi. Bunday vaziyat oqibatda faqat ichki (milliy) investitsiyalarning qisqarishigagina emas, balki mamlakatga chet el kapitalining oqib kirishi tezlashishiga ham olib keladi. Mazkur holatda xorij investitsiyalari o‘sib borayotgan ichki foizli stavkalar bilan rag‘batlantiriladi. Chet el kapitalining oqib kelishi milliy valyutaga talabni oshiradi. Natijada valyuta kursi ko‘tariladi, sof eksport miqdori qisqaradi. Valyuta kursi ko‘tarilganida milliy tovarlar jahon bozorida ancha qimmatlashadi, xorij tovarlari esa ichki bozorda arzonlashadi. Shunday qilib, soliqlarni kamaytirish tufayli jamiyat xarajatlarining kengayib ketishi eksportning qisqarishi va importning o‘sishi bilan bog‘liq yalpi talabning pasayishi hisobidan qisman tekislanadi. Bunday samara qayd etilgan valyuta kurslari sharoitida amal qilmaydi: soliqlar kamaytirilganida valyuta kursi avvalgi darajasida qoladi hamda sof eksport tegishli ravishda o‘zgarmaydi. Yuqoridagilardan xulosa qilib aytish mumkinki, rag‘batlantiruvchi soliq siyosati faqat qisqa muddatli turkumiy tebranishlar oqibati bo‘lgan iqtisodiy pasayish sharoitida, faqat qayd etilgan valyuta kurslari paytida sezilarli makroiktisodiy samara beradi. Vaqtning uzoq oraliqlarida esa u ta’sirli bo‘lmaydi. Endi soliqlarni qisqartirish oqibatlarini yalpi taklifga ta’sirini ko‘rib chiqaylik. Mazkur tadbirning samarasi shundan iboratki, bunda taklifning egri chizig‘i o‘ngga qarab siljiydi - soliqlarning pasaytirilishi xarajatlarning qisqarishini (bu holat tadbirkorlarni ishlab chiqarishni kengaytirishga rag‘batlantiradi) hamda «sof» ish haqining o‘sishini (bu holat esa yollanma xodimlarni mehnat taklifini ko‘paytirishga rag‘batlantiradi) anglatadi. Bunda (soliqlarning kamaytirilishi oqibatida) yalpi talab odatda yalpi taklifga nisbatan ko‘proq o‘sib boradi. Shuning uchun ham ishlab chiqarishning kengayishi bilan bir qatorda narxlarning umumiy darajasi ko‘tarilishi kuzatiladi. Biroq yig‘ma taklif darajasining o‘zgarishi uzoq davom etadigan murakkab jarayondir. Shuning uchun ham makroiqgisodiy barqarorlik maqsadiga erishish uchun davlat eng avvalo yalpi taklifga emas, balki yalpi talabga ta’sir ko‘rsatishga intiladi. Buning ustiga, hozirgi zamon iqtisodchilarining aksariyati hisoblashicha, makroiqtisodiy beqarorlik (iqtisodiy turkumlar) asosan yig‘ma talab beqarorligining oqibatidir. Masalan, iqtisodiyot yalpi talabning salbiy o‘zgarishi ta’siri tufayli pasayish jarayonini boshdan kechirmokda. Bunday holatda davlat jamiyatning yig‘ma xarajatlarini soliqlarni kamaytirish va davlat xarajatlarini kengaytirish vositasida rag‘batlantirishga intiladi. Agar hukumat iqtisodiyotning «zo‘riqishi»dan xavotirlansa yoki pulning qadrsizlanish sur’atlarini sekinlashtirishni istasa, u holda o‘zining moliya siyosatini qattiq olib borishda soliqlarni oshirishi va davlat xarajatlarini qisqartirishi lozim bo‘ladi.
Soliqqa tortish nazariyasi va amaliyotida soliq yukining eng qulay holatini aniqlash muammosi doimo mavjud bo‘lib kelgan. Soliq tushumlarining darajasi nafaqat ijtimoiy-iqtisodiy omillar ta’sirida yuzaga keladi, balki soliq tizimidan samarali foydalanishga va uning o‘z vazifalarini qay darajada bajarishiga ham bog‘liq bo‘ladi. Bu funktsiyalarning ta’siri haqida xo‘jalik sub’ektlaridagi soliq yuki orqali mulohaza qilish mumkin. Soliq yukining umumiy darajasini belgilash orqali iqtisodiyotni tartiblashning ham ahamiyati tobora ortib bormoqda. Iqtisodiyotni tartiblashga soliqlar orqali ta’sir o‘tkazishda soliq yuki darajasi, uning iqtisodiy taraqqiyot jarayoniga aholining turmush darajasiga ta’siri ko‘pgina iqtisodchi olimlar tomondan o‘rganib chiqilgan. Soliq yukining muayyan davr uchun asoslangan, adolatli va real variantlarining qo‘llanilishi ko‘pgina rivojlangan davlatlarda iqtisodiyotning samarali rivojlanib borishini ta’minlamoqda. Iqtisodiyotni soliqlar orqali boshqarishda, xususan, tarmoqlar o‘rtasidagi muvofiqlikni ta’minlashda soha va tarmoqlarda soliq yukining tegishli holatini o‘rganish lozim bo‘ladi. Xo‘jalik sub’ektlariga soliq yuki davlat soliq siyosatining natijasi bo‘lib, har qanday soliq tizimining sifat tavsifini ko‘rsatadi. Shu bilan bir qatorda, olinayotgan soliqlar darajasi, bir tomondan, ijtimoiy ishlab chiqarishning samaradorligi, boshqa tomondan esa, davlatning moliyaviy resurslarga bo‘lgan ehtiyoji miqdori bilan belgilanadi. Shu sababli, soliq yukining og‘irligini kamaytirish, birinchi navbatda, davlat xarajatlarini qisqartirish va ijtimoiy xizmatlarning to‘lovlilik darajasiga bog‘liq bo‘ladi. Ayrim mutaxassislar soliq tizimining samaradorligini YaIMda soliqlarning hissasi bilan bog‘laydilar. Boshqa bir guruhdagi mutaxassislar esa soliq yukini to‘lovlarning barchasini birlashtirish yo‘li bilan hisoblashni tavsiya etadilar. Bunda byudjetdan tashqari fondlarga va mahsulotni sotish hajmiga ajratmalar ham soliq yukining tarkibiga kiritiladi. Jamiyat a’zolariga soliq og‘irligining taqsimlanish darajasini tavsiflab aytish mumkinki, ishlab chiqarishdagi aksariyat soliqlar, xususan, egri soliqlar tovar tannarxi tarkibiga kiritiladi va pirovard natijada iste’molchi zimmasiga tushadi. Aholining soliq yukini, jon boshiga soliq salohiyatini olinadigan o‘rtacha boshiga daromadga nisbatan aniqlash mumkin. Shu asosda butun mamlakatning soliq salohiyatini hisoblashda, barcha soliq summasi va sug‘urta badallarining majmui sifatida hisoblash soliq yukini hisoblashda yollangan xodimlar mehnatiga haq to‘lashda har bir so‘miga barcha soliqlar summasining, shuningdek, soliq yuki salmog‘ini, yalpi qo‘shilgan qiymat salmog‘i ulushi bilan aniqlanib, uni aholining soliq yuki koeffitsientiga tuzatish (ko‘paytirish) kiritish taklif etiladi. Yuqorida ko‘rib chiqilgan soliq yukini YaIMdagi soliq ulushi sifatida hisoblash metodologiyasi juda oddiy va tushunarlidir. Shuning uchun u chet mamlakatlarda keng qo‘llaniladi. Ayni paytda, bu metodologiya turli ishlab chiqarish tarmoqlariga va iqtisodiyotning turli sektorlariga mansub bo‘lgan korxonalar uchun, uni taqqoslab mikrodarajadagi soliq yuki darajasini tadqiq etish imkonini bermaydi. Hozirgi paytda O‘zbekiston Respublikasi Moliya vazirligi va Davlat soliq qo‘mitasi yuridik shaxslarga soliq yukini hisoblashning metodologiyasini tavsiya etgan. Unda soliq yuki barcha hisoblangan soliqlar, yig‘imlar va boshqa majburiy to‘lovlar, byudjetdan tashqari fondlarga to‘lovlarning hisobga olingan summasi, mahsulot sotish hajmiga va boshqa sotuvdan tushumni o‘z ichiga olgan nisbat orqali aniqlanadi. Ish haqini to‘lash bo‘yicha xarajatlarning ortishi byudjetdan tashqari fondlarga to‘lovning ko‘payishiga ta’sir etadi. Soliq yukining ortishiga, shuningdek, soliq to‘lovlarining byudjetga o‘z vaqtida o‘tkazilmasligi natijasida to‘langan jarimalar ham ta’sir etishi mumkin. Soliq yukini aniqlashda absolyut va nisbiy soliq yukini farqlash lozim. Absolyut soliq yuki - bu jami to‘langan soliqlar, yig‘imlar va boshqa majburiy to‘lovlar bo‘lib, byudjet va byudjetdan tashqari fondlarga o‘tkaziladi, ya’ni xo‘jalik yurituvchi sub’ektlar soliq majburiyatlarining absolyut miqdoridir. Statistik hisobotlarda bu ko‘rsatkichga haqiqatda soliq to‘lovlarining byudjetga o‘tkazilganini va byudjetdan tashqari fondlarga o‘tkazilgan majburiy sug‘urta badallarini, shuningdek, bu to‘lovlar bo‘yicha boqimandalik kiritiladi. Tadbirkorlik sub’ektlari tomonidan byudjetdan tashqari fondlarga to‘lanadigan sug‘urta badallari majburiy to‘lovlar bo‘lib, soliq xarakteriga egadir. Shu sababli, soliq yukini hisoblashda ularni hisobga olish zarur. Biroq, absolyut soliq yuki soliq majburiyatlarining ziddiyatini ifodalamaydi. Bu ko‘rsatkich soliq to‘lovchilar miqdori bilan to‘lash manbalarining mosligini aks ettirmaydi. Shu sababli, nisbiy soliq yuki ko‘rsatkichidan foydalanish maqsadga muvofiqdir. Nisbiy soliq yuki deb uning absolyut miqdorining yangidan yaratilgan qiymatga munosabati tushuniladi, ya’ni soliqlar, yig‘imlar va boshqa majburiy to‘lovlar hissasi hamda yangi yaratilgan qiymatdagi boqimandalik ham bunga qo‘shiladi. Soliq to‘lovlarini to‘lash manbai bo‘lib qo‘shilgan qiymat hisoblanadi. Qo‘shilgan qiymat - tovar va xizmatlar qiymati bo‘lib, oraliq iste’molga kamaytiriladi, ya’ni keyingi ishlab chiqarish nuqtai-nazaridan iste’molga kamaytiriladi. Soliqlarni undirishning turli usullari bir maqsadni, ya’ni qo‘shilgan qiymatning bir qismini olishni nazarda tutadi. Shunday qilib, tadbirkorlik faoliyatining rivojlanishida soliq yukining ta’sirchanligi shubhasizdir. Uning ta’siri, umumiy ko‘rinishda, salbiy yoki ijobiy bo‘lishi mumkin. Soliq yuki og‘irlashgan paytda tadbirkorlik faoliyati susayadi va hatto, umuman to‘xtab qolishi ham mumkin. Aksincha, soliq yukining nisbatan engillashuvi tadbirkorlik faoliyatining faollashuviga olib keladi. Lekin soliq yukini engillashtirishni tadbirkorlikni rivojlantirishning yakka-yu yagona sababi sifatida talqin etish maqsadga muvofiq emas. Undan tashqari soliq yukini engillashtirish ham o‘zining mantiqiy chegarasiga ega bo‘lib, bu chegara ko‘p jihatdan davlat byudjetidan qilinishi lozim bo‘lgan xarajatlarning hajmi bilan bog‘liqdir. Shu munosabat bilan hozircha bizning nazarimizda O‘zbekiston sharoitida tadbirkorlik faoliyatini yanada faollashtirish uchun soliq yukini yanada engillashtirish emas, balki mavjud tarkib topgan soliq yukini iqtisodiyotning tarmoqlari o‘rtasida qayta taqsimlashni dolzarb masala sifatida qaramoq lozim. Bizga aniq bo‘ldiki, soliq yuki ham ishlab chiqaruvchilar, ham iste’molchilar zimmasiga tushadi. Biroq yo‘qotish hajmi odatda bir xil bo‘lmaydi (yuqorida keltirib o‘tilgan hisob-kitoblar faqat bizning shartli misolimizga xos). Soliq yukining xususiyati bozor talabi va bozor taklifining egiluvchanligiga bog‘liq bo‘ladi. Ortiqcha soliq yuki jamiyatning soliqqa tortiladigan tovarni ishlab chiqarish va iste’mol qilishni ularning maqbul darajasidan qisqartirish oqibatida ko‘rgan zarari hajmidir. Bu qoidadan kelib chiqadigan xulosa shuki, davlat iqtisodiyotni haddan tashqari katga soliqlar bilan qiynab qo‘ymaslik uchun o‘zining qayta taqsimlash siyosatini haqiqiy «zarur minimum» bilan cheklashi lozim. Nega deganda, daromadlarni qayta taqsimlash, biz aniqlaganimizdek, jamiyat uchun muayyan yo‘qotishlarga sabab bo‘ladi. Respublikamiz soliq siyosatida mahsulot ishlab chiqaruvchi sohalar va jismoniy shaxslar uchun soliq og‘irligini tobora kamaytirib borish tadbirlari ko‘rilmoqda. Prezidentimiz Islom Karimov “2001 yilda Respublikani ijtimoiy-iqtisodiy rivojlantirish yakunlari, iqtisodiy islohatlarning borishini baholash hamda 2002 yilgi vazifalar”ga bag‘ishlangan Vazirlar Maxkamasining yig‘ilishida so‘zlagan nutqida ta’kidlab o‘tganidek:“ …yildan-yilga, avvalo ishlab chiqarish tarmoqlari va korxonalarimiz bo‘yniga tushayotgan soliq og‘irligi tobora kamayib bormoqda”. Masalan, 2001 yilda yalpi ichki mahsulotga nisbatan davlat byudjetiga undirilgan soliq ulushi 26 foizgacha qisqardi. Ko‘pgina xorijiy davlatlarda bu ko‘rsatgich hozir o‘rtacha 30-33 foizni tashkil etadi. Eng muhimi, soliq og‘irligini bundan buyon ham kamaytirish siyosatini yurgizish, soliqlarning rag‘batlantiruvchi rolini oshirib borish, ayniqsa, tabiiy va mineral xom ashyolardan foydalanish borasida korxonalar faoliyatiga ta’sir doirasini kuchaytirish lozimligi ta’kidlab o‘tildi. Soliqlar og‘irligini faqat yuridik shaxslargagina emas, balki jismoniy shaxslarga nisbatan ham kamaytirish tadbirlari belgilangan. Soliq og‘irligini kamaytirish iqtisodiyotimizda yuridik shaxslarning o‘z ixtiyorida qoladigan daromadlarini ko‘paytirish va shu orqali ishlab chiqarishni kengaytirish, kreditorlik qarzlarini kamaytirish va nihoyat, boqimandalar bo‘lmasligiga olib keladi. Bu esa soliqlarning iqtisodiyotga ta’sirini yanada kuchaytiradi, tadbirkorlikning erkin rivojlanishiga sharoit yaratadi. 3. Laffer egri chizig‘i va uning elastlikligi Jahon iqtisodiy taraqqiyotida o‘zining muayyan o‘rniga ega bo‘lgan taklif iqtisodiyoti nazariyasi bugungi kunda ham o‘z ahamiyatini yo‘qotgani yo‘q. Taklif iqtisodiyoti nazariyasi soliqlarni kamaytirish va korporatsiyalarga soliq imtiyozlarini berishni nazarda tutadi. Ushbu nazariyaga ko‘ra yuqori soliq stavkalari tadbirkorlik qiziqishini kamaytiradi va investitsiya siyosati, ishlab chiqarishni yangilash va kengaytirishni cheklab qo‘yadi. Bu nazariyaning asosiy g‘oyalaridan biri davlat xarajatlarini kamaytirishdir. Ularning shiorlaridan biri tartiblovchi kuch - bu bozorning o‘zidir, davlat boshqaruvi va yuqori soliqlar faqatgina uni normal amal qilishiga xalaqit beradi. Soliq stavkalari shkalalarini shakllanish darajasi bo‘yicha umumiy qonun bor. Keng soliqqa tortiladigan bazaga nisbatan kamroq soliqqa tortish stavkasini qo‘llash, etarli darajada kam bo‘lgan soliq bazasiga nisbatan esa, buning teskarisi, alohida soliq turlarini yuqori stavkada qo‘llash kerak. Ko‘rinib turibdiki yuqori va past soliq stavkalari xo‘jalik faoliyatiga va tadbirkorlarni ish faolligiga har hil ta’sir ko‘rsatadi. A.Smitning fikricha soliq yukini kamaytirilishi natijasida davlat ko‘proq yutadi, ya’ni soliqdan ozod bo‘lgan summadan ortiqcha daromad olish mumkin va natijada olingan daromad soliqqa tortish uchun qo‘shimcha soliqqa tortish ob’ekti bo‘ladi. Shu bilan birga soliq to‘lovchilar soliq summasini o‘z xohishlari va engillik bilan byudjetga o‘tkazib berishadi. Bu esa davlatni ortiqcha xarajatlardan, ya’ni soliqlarni undirish, soliq bo‘yicha jinoyatlarni topish va unga nisbatan jazolarni qo‘llash xarajatlarini kamaytiradi. A.Smitning bu g‘oyalari uning davomchilariga emas, balki keyingi iqtisodchi olimlar uchun aksioma bo‘lib qoldi. 1980 yillarda AQShda iqtisodiy taklif nazariyasini rivojlanishiga salmoqli hissa qo‘shgan olimlar M.Bernson, G.Stayn va A.Lafferlardir. Bu olimlar soliq stavkalarini pasaytirish orqali soliqni progressivligini kamaytirishga erishish, bu esa korxonalarni kelajakda investitsiya qilishlari uchun jamg‘arma manbalarini ko‘payishiga olib keladi deb hisoblashgan. Neoklassik nazariyaning zamonaviy vakillari ingliz iqtisodchisi A.Laffer o‘zining ilmiy izlanishlarida soliq stavkalarini pasaytirish va soliqqa tortishning progressivligini kamaytirish orqali Keyns nazariyasidan farqli o‘laroq davlat tomonidan investitsiyalarni ko‘paytirishni emas, balki korxonalarga investitsiya uchun o‘z jamg‘armalarini ko‘paytirish imkonini berish lozim, degan fikrni ilgari suradi. Uning ilmiy tahlillari tasdiqlaydiki, soliqqa tortishning shunday optimal chegarasi mavjud bo‘lib, soliq stavkasi undan yuqoriga qancha ko‘tarilmasin, soliq tushumlarini ko‘paytirishga erishib bo‘lmaydi. Soliq yukining ortib borishi soliq bazasining kamayishiga olib keladi. Uning natijasida esa, tadbirkorlar korxonalarni yopib qo‘yadilar, yoki soliq bazasini yashirishga urinadi va shu tariqa yashirin iqtisodiyotni rivojlanishiga olib keladi. Bu holatni Laffer tomonidan ilmiy jihatdan asoslangan quyidagi egri chiziq asosida ko‘rib chiqishimiz mumkin. 
БД
БДмакс   
Соғлом ҳудуд Таъқиқланган ҳудуд 
СтН BD – byudjet daromadlari; Dmaks– maksimal byudjet daromadlari; StN- soliq stavkasi; StN maks– maksimal soliq stavkasi.
A.Lafferning hisobiga ko‘ra soliqlarni kamaytirish natijasida iqtisodiyotning o‘sishi va davlat daromadlarining o‘sishini isbotlab bergan. Bu tarixda Laffer egri chizig‘i deb ataladi. Soliq stavkasi ma’lum darajaga etishi soliq tushumlarini ko‘paytiradi, uning yanada oshirilishi aksincha soliq tushumlarini kamaytiradi. Iqtisodiyot sub’ektlarining soliq stavkasi dinamikasiga ta’siri bir ondayoq sezilmaydi, balki ma’lum bir vaqt o‘tganidan so‘ng seziladi. Laffer egri chizig‘i davlat daromadlarining o‘sishi soliq stavkalarining kamayishiga ob’ektiv bog‘liq ekanligini yana bir bor tasdiqlaydi. Bu egri chiziqda yotuvchi fundamental g‘oya shundaki, soliq stavkasining chegarasi qancha yuqori bo‘lsa, individlarni soliqni to‘lashdan chetlashlari shuncha ko‘p bo‘ladi. Chunki odamlar soliq to‘lash uchun ishlamaydilar. Sof foyda, ya’ni daromadlardan soliqlarni ayirib tashlagan summa individlarni ishlamayaptimi yoki yo‘qligini ko‘rsatadi. Agar tadbirkor o‘zining ishlab chiqarish faoliyatidan daromad olish kelajagiga ishonmasa, ya’ni uni daromadlari yuqori progressiv stavkali soliqlar bilan olib qo‘yiladigan bo‘lsa, tadbirkor bozorda normal faoliyat ko‘rsatmay qo‘yadi. Daromadning ko‘p qismi soliqlar orqali tortib olib qo‘yiladigan bo‘lsa, tadbirkorni ishlab chiqarishni kengaytirishga, yangilashga va yangi ishlab chiqarishga investitsiya qilishga qiziqishi yo‘qoladi. Soliq stavkasining o‘sishi faqatgina ma’lum darajaga etgunicha byudjetga tushadigan daromadlarni o‘sishiga olib keladi, keyin bu o‘sish sekinlashadi va yana oshgan sari byudjet daromadlari uning oshishiga nisbatan tezroq kamayadi. Shunday qilib soliq stavkasi ma’lum darajaga etganidan tadbirkorlik initsiativasi o‘ladi, ishlab chiqarishni kengaytirishga bo‘lgan rag‘bat kamayadi, soliqqa tortiladigan daromadlar kamayadi, natijada soliq to‘lovchilarning bir qismi iqtisodiyotni “qonuniy” sektordan “yashirin” sektoriga o‘tadi. Laffer nazariyasiga ko‘ra iqtisodiyotning rivojlanishi soliq yukini oshishiga to‘g‘ri proportsionaldir, ya’ni soliqlar oshishi bilan yashirin iqtisodiyot ko‘payadi, natijada olingan daromadlarning ko‘p qismi deklaratsiyada ko‘rsatilmaydi. Bunga aksincha, soliqlarni kamaytirilishi iqtisodiyotni rivojlantirishga rag‘bat beradi. Bu esa davlat daromadlarini soliq stavkasi va yukini ko‘payishi hisobiga emas, balki soliqqa tortiladigan bazani ko‘payishi hisobiga oshadi. |