Ana səhifə

Literatura portugues


Yüklə 1.49 Mb.
səhifə4/29
tarix25.06.2016
ölçüsü1.49 Mb.
1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   29

amor, iá sempr’eu serei seu,

mais non a rogarei por en,


com medo de se m’assanhar

e mj non querer pois falar. (CA 113 e CB 221)





Texto 19

D. SANCHO I. “Ay eu coitada! — Como vivo”. In: TAVARES, José Pereira (sel.). Antologia de textos medievais. 2. ed. Lisboa: Sá da Costa, 1961. p. 8-9.13



Ay eu coitada! — Como vivo


en gran cuidado por meu amigo

que ei alongado. Muito me tarda

o meu amigo na Guarda!
Ay eu coitada! Como vivo

en gran desejo por meu amigo

que tarda e não vejo! — Muito me tarda

o meu amigo na Guarda!





Texto 20


SANCHEZ, D. Gil. “Tu, que ora ves de Monte-mayor,”. In: TAVARES, José Pereira (sel.). Antologia de textos medievais. 2. ed. Lisboa: Sá da Costa, 1961. p. 8-9.14

[8] Tu, que ora ves de Monte-mayor,

Tu, que ora vêes de Monte-mayor,

digas-me mandado de mia senhor;

digas-me mandado de mia senhor.

ca se eu seu mandado

non vir’, trist’ e coitado

serei; e gran pecado

fará, se me non val.

Ca en tal ora nado

foi que mao-pecado!

amo-a endõado [em vão],

e nunca end’ òuvi al!
[9] Tu, que ora viste os olhos seus,

Tu, que ora viste os olhos seus,

digas-me mandado d’ela, por Deus;

digas-me mandado d’ela, por Deus,

ca se eu seu mandado

non vir’, trist’ e coitado

serei; e gran pecado

fará, se me non val.

Ca en tal ora nado

foi que mao-pecado!

amo-a endõado,

e nunca end’ òuvi al! (CBN 22)




Texto 21


D. AFONSO. “Bem ssabia eu, mha senhor,”. In: TAVARES, José Pereira (sel.). Antologia de textos medievais. 2. ed. Lisboa: Sá da Costa, 1961. p. 11-12.

Ben ssabia eu, mha senhor,

que, poys m’ eu de vós partisse,

que nunca veeria sabor

de rem, poys vos eu non visse,

porque vós ssodes a melhor

dona de que nunc(a) oysse [ouvisse]

homem falar,

ca o vosso bõ(o) ssemelhar

par nunca lh’ omem pod’ achar.


§ E, poys que o Deus assy quis,

que eu ssõ (o) tam alongado

de vós, muy bem seede ffis [certa]

que nunca eu ssen cuydado

eu viverey, ca já Paris

d’ amor non foy tarn coitado

[e] nem Tristam;

nunca soffreron tal affam,

nen am quantos som, nen se(e)ram.
Que ffarey eu, poys que non vir

o muy bon parecer vosso?

ca o mal que vos foy ferir

aquel’ é meu e non vosso,

e por ende per rem partir

de vos muyt’ amar non posso

nen [o] farey

ante ben sey ca morrerey,

se non ey vós que sempr’ amey. (CV 468)



Texto 22


NUNES, José Joaquim. Crestomatia Arcaica. 3. ed. Lisboa: Clássica, 1943. 479p.

[269] San Cremenço do Mar,

se mi del non uingar,

non dormirey.


San Cremenço senhor,

se uingada non for,

non dormirey.
[Se mi del non uingar,

do fals’e desleal,

non dormirey].
Se uingada non for

do fals’e traedor,

non dormirey. (Torneol, CV 806)
[269] Estaua-m’em San Clemenço,

hu fôra fazer oraçon,

e disse-mh o mandadeyro

que mi prougue de coraçon:

«agora uerrá ’qui uoss’amigo».
Estava-m’en San Clemenço,

hu fora candeas queimar,

e disse-mh o mandadeyro:

dremosa de bon semelhar,

agora uerrá ’qui uoss’ amigo.
Estava-m’en San Clemenço,

hu fora oreçon fazer,

e diese-mh o mandadeyro:

«fremosa de hon parecer,

agora uerrá ’qui uoss’ amigo».
E disse-mh o mandadeyro:

fremosa de bon semelhar»,

por que uyu que mi prazia,

ar começou-me a falar:

«agora uerrá ’qui uoss’ amigo».
E disse.mh o mandadeyro:

«fremosa de bon parecer»

por que uyu que mi prazia,

ar começou-me a dizer:

«agora uerrá ’qui uoss’ amigo».
E disse-mh o mandadeyro

que mi prougue de coraçon;

por que nyu que mi prazia,

ar disse-m’ outra uez enton:

«agora uerrá ’qui uoss’ amigo». (Torneol, CV 808)



Texto 23


TAVARES, José Pereira (sel.). Antologia de textos medievais; selecção, introdução e notas pelo prof. José Pereira Tavares. 2. ed. Lisboa: Sá da Costa, 1961. 323p.

[46] Vi eu, mia madr’, andar

as barcas eno mar:

e moiro-me d’amor.


Foi eu, madre, veer

as barcas eno ler:

e moiro-me d’amor.
As barcas [e]no mar

e foi-las aguardar:

e moiro-me d’amor.
As barcas eno ler

e foi-las atender:

e moiro-me d’amor.
[47] E foi-las aguardar

e non o pud’achar:

e moiro-me d’amor.
E foi-las atender

e non pudi veer:

e moiro-me d’amor.
E non o achei,

[o] que por meu mal vi:

e moiro-me d’amor.
[E non o achei lá,

o que vi por meu mal:

e moiro-me d’amor.] (CV 246)


Texto 24


BRAGA, Marques (org.). Cancioneiro da Ajuda. Lisboa: Sá da Costa, 1945. v. 1, 337p.


CA 70

[138] Ir-vus queredes, mia senhor,

e fiqu’ end’ eu con gran pesar,

que nunca soube ren amar,

ergo vós, dês quando vos vi.

E pois que vus ides d’aqui,

senhor fremosa ¿que farei?
[139] E que farei eu, pois non vir’

o vosso mui bon parecer?

Non poderei eu mais viver,

se me Deus contra vos non val.

Mais ar dizede-me vos al:

senhor fremosa ¿que farei?


E rogu’ eu a Nostro Senhor

que, se vós vus fordes d’aquen,

que me dê mia morte por én,

ca muito me será mester.

E se mi-a el dar non quiser:

senhor fremosa ¿que farei?


Pois mi-assi força voss’amor

e non ouso vusco guarir,

des quando me de vos partir’,

eu que non sei al ben querer,

querria-me de vos saber:

senhor fremosa ¿que farei?




CA 74


[145] Que prol vus á vós, mia senhor,

de me tan muito mal fazer?

pois eu nom sei al ben querer

no mundo, nen ei d’al sabor,

Dizede-me ¿que prol vus á ?
[146] E que prol vus á, de fazer,

tan muito mal a quen voss’é?

Non vus á prol, per bõa fé,

e, mia senhor, se eu morrer’,

Dizede-me ¿que prol vus á?
Que prol vus á de eu estar

sempre por vos en grand’afan?

e est’é mui grande, de pran,

e pois mi-o voss’amor matar,

dizede-me ¿que prol vus á?
E vos, lume dos olhos meus,

oïr-vus-edes maldizer

por min, se eu por vos morrer’.

e, senhor, por l’amor de Deus,

dizede-me ¿que prol vus á?
CA 75

[147] Quer’ eu a Deus rogar de coraçon,

com’ ome que é cuitado d’ amor,

que el me leixe veer mia senhor

mui ced’; e se m’ el non quiser’ oïr,

logo lh’ eu querrei outra ren pedir:

que me non leixe mais eno mundo viver!
[148] E se m’ el á de fazer algun ben,

oïr-mi-á ‘questo que lh’ eu rogarei,

e mostrar-mi-á quanto ben no mund’ ei.

E se mi-o el non quiser’ amostrar,

logo lh’ eu outra ren querrei rogar:

que me non leixe mais eno mundo viver!


E se m’ el amostrar’ a mia senhor,

que am’ eu mais ca o meu coraçon,

vedes, o que lhe rogarei enton:

que me dê seu ben, que m’ é mui mester;

e rogá-lh’-ei que, se o non fezer’,

que me non leixe mais eno mundo viver!


E rogá’-lh’-ei, se me ben á fazer,

que el me leixe viver en logar

u a veja e lhe possa falar,

por quanta coita me por ela deu;

se non, vedes que lhe rogarei eu:

que me non leixe mais eno mundo viver!



CA 76


[149] Quando mi-agora for’ e mi alongar’

de vos, senhor, e non poder’ veer

esse vosso fremoso parecer,

quero-vus ora por Deus preguntar:

Senhor fremosa ¿que farei enton?

Dized’ ¡ay coita do meu coraçon!


E dizede-me: en que vus fiz pesar,

por que mi-assi mandades ir morrer?

Ca me mandades ir alhur viver!

E pois m’ eu for’ e me sen vos achar’,

Senhor fremosa ¿que farei enton?

Dized’ ¡ay coita do meu coraçon!


E non sei eu como possa morar

u non vir’ vos, que me fez Deus querer

ben, por meu mal; por én quero saber:

e quando vus non vir’, nen vus falar’,

Senhor fremosa ¿que farei enton?

Dized’ ¡ay coita do meu coraçon!



CA 77

1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   29


Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©atelim.com 2016
rəhbərliyinə müraciət