Se uos eu ousasse, senhor, no mal, que por nós ei, falar, pois fossedes en sabedor, doer-uos-yades de mi.
E, porque nunca estes meus olhos fazen se non chorar, Se o soubessedes, por Deus, doer-uos-yades de mi.
Mais non nos faço[o] eu saber de quanto mal me fez amor por nós, ca m’ ey de nós pauor, ca, se uo’-l’ ousasse dizer, doer-uos-yades de mi. (CA 148 e CB 257)
Texto 13
|
PONTE, Pero da. “Senhor do corpo delgado”. In: NUNES, José Joaquim. Crestomatia Arcaica. 7. ed. Lisboa: Clássica, 1970. p. 160.8
|
Senhor do corpo delgado,
en forte pont’ eu fuy nado!
que nunca perdi cuydado
nem afan, des que uos ui.
En forte pont’ eu fuy nado,
senhor, por uós e por mi!
Con est’ afan tan longado
en forte pont’ eu foy nado!
que uos amo sen meu grado
e faço a uós pesar y.
En forte pont’ eu fuy nado,
senhor, por uós e por mi!
Ay eu, catjv’e coytado,
en forte pont’ eu fuy nado!
que semi sempr’ endõado
ond’ un ben nunca prendi.
En forte pont’ eu fuy nado,
senhor, por uós o por mi! (CA 292 e CV 570)
Texto 14
|
RODRIGUEZ, Fernan. “Uedes, framosa, mha senhor,”. In: NUNES, José Joaquim. Crestomatia Arcaica. 7. ed. Lisboa: Clássica, 1970. p. 161.
|
Uedes, framosa, mha senhor,
segurament’ o que farey:
en tanto com’ eu uyuo for,
nunca uos mha coyta direy,
ca non m’ auedes a creer,
macar [ainda que] me ueiades morrer.
Por que uos ei eu, mha senhor,
a dizer nada do meu mal?
pois d’esto sõ[o] sabedor,
segurament’, u nõ iaz al,
que non m’ auedes a creer,
marcar me ueiades morrer?
Seruyr-uos-ey [eu], mha senhor,
quant’ eu poder, mentre [enquanto] uiuer,
mays, poys de coyta sofredor
sõo, non uo’-l’ ey a dizer,
ca non m’ auedes a creer,
macar me ueiades morrer.
Poys eu tendo, m[h]a senhor,
quan pouco proueito me ten
de uos dizer quã grãd’ amor
uos ej, nõ uos fala[rei] en,
ca non m’ auedes a creer,
macar me veiades morrer. (CB 31 e CA 341)
Texto 15
|
PAEZ, Fernan. “Uedes, senhor, pero me mal fazedes,”. In: NUNES, José Joaquim. Crestomatia Arcaica. 7. ed. Lisboa: Clássica, 1970. p. 161-2.9
|
Uedes, senhor, pero me mal fazedes,
mentr’ eu uiuer, iá uós spre seredes,
senhor fremosa,
de mj poderosa.
§ Pero me mal fazedes cada dia,
mentr’ eu uiuer, seredes todavia,
senhor fremosa,
de mj poderosa
For como quer que uós de mi façades,
mentr’ eu uiuer, nós quer’ eu que seiades,
senhor fermosa,
de mj poderosa. (CB 51 e CA 361)
Texto 16
|
TENOIRO, Men Rodriguez. “Senhor fremosa, poys m’ aqui,”. In: NUNES, José Joaquim. Crestomatia Arcaica. 7. ed. Lisboa: Clássica, 1970. p. 162.10
|
Senhor fremosa, poys m’ aqui,
hu uos ueio, tanto mal uen,
dizede-mo [uós] hua ren,
por Deus: e que será de mi,
quando m’ eu ora, mha senhor
fremosa, du uós sodes, for?
E, poys m’ ora tal coyta dá
o uoss’ amor, hu uos ueer
posso, queria já saber
eu de nós: de mi que será,
quando m’ eu ora, mha senhor
fremosa, du vos sodes, for? (CA 449 e CV 8)
Texto 17
|
GARCIA, D. Fernan. “Se Deus me leixe de nós ben auer,”. In: NUNES, José Joaquim. Crestomatia Arcaica. 7. ed. Lisboa: Clássica, 1970. p. 162-3.11
|
Se Deus me leixe de nós ben auer,
senhor fremosa, nunca ui prazer
des quando m’eu de uós parti.
E fez-mh e voss’amor tan muito mal
que nunca ui prazer de min, nem d’al,
des quando m’eu de uós parti.
§ Ouu’eu tal coita no meu coraçon
que nunca ui prazer, se ora non,
des quando m’eu de nos parti.
Texto 18
|
NUNEZ, Joan (Camanês). “Rogaria eu mha senhor”. In: NUNES, José Joaquim. Crestomatia Arcaica. 7. ed. Lisboa: Clássica, 1970. p. 162-3.12
|
Rogaria eu mha senhor
por Deus que mj fezesse ben,
mais ei d’ela tan gram pauor
que lhi non ouso falar ren,
con medo de se m’assanhar
e mj non querer pois falar.
§ Diria-lh’eu de coraçon
como me faz perder o sem
o seu bom parecer, mais non
ous’e tod’aquest’a m auen [acontece]
com medo de se mi assanhar
e mj non querer pois falar.
Pois me Deus tal uentura deu que m’en tamanha coita tem |