Texto 1
|
PRAGA, Vaasco (de Sandin). “Quero-uos eu, senhor, gran ben”. In: NUNES, José Joaquim. Crestomatia Arcaica. 7. ed. Lisboa, Clássica, 1970. p. 151.1
|
Quero-uos eu, senhor, gran ben
e non ei al de nós se non muito mal,
si Deus mi perdon, pero direi-uos a ren:
todo uo-l’eu cuid’a soffrer
se m’end’ a morte non tolher.
E creede que a min é
este mal, que me vós leuar
fazedes, de mha morte par,
pero, senhor, per bõa fé,
todo uo-l’eu cuid’a ssoffrer,
se m’end a morte non tolher.
E, pois por ben, que uos eu sei
querer, me fazedes assi
uiuer, tan mal dia nos vj!
pero verdade uos direi:
todo vo-l’eu cuid’a sofrer,
se m’end’ a morte non tolher. (CA 12 e CB 76)
Texto 2
|
SOARES, Joan (Comesso). “Ha donzela quig’ eu muy gran bem,”. In: NUNES, José Joaquim. Crestomatia Arcaica. 7. ed. Lisboa: Clássica, 1970. p. 152.2
|
Ha donzela quig’ eu muy gran bem,
meus amigos, assi Deus me perdom,
e ora iá este meu coraçom
anda perdudo e fóra de sem
por ha dona, se me ualha Deus,
que depois uiron estes olhos meus,
que mh-a semelha muy mays d’outra rem.
Porque a donzela nca verey,
meus amigos, emquãt’ eu já uiuer,
por esso quer’eu muy grã ben querer
a esta dona, que uos faley,
que me semelh’ a dõzela que uy:
e a dona seruirey des aquy
pola donzela que eu muyt’ amey!
Porque da dona sõ eu sabedor,
meus amigos, assi ueja prazer,
que a donzela en seu parecer
semelha muyt’, e por d’ ey sabor
de a seruir, pero que he meu mal:
serui-la-ey e nõ seruirey al,
por a donzela que foy mha senhor. (CB 80 e CA 377).
Texto 3
|
TAVEIROOS, Pai Soarez de. “Como morreu quen nunca bem”. In: NUNES, José Joaquim. Crestomatia Arcaica. 7. ed. Lisboa: Clássica, 1970. p. 15.3
|
Como morreu quen nunca ben
ouve da ren que mais amou
e quen viu quanto reçeou
d’ela e foi morto por en,
Ay, mha senhor, assi moyr’ eu!
Como morreu quen foy amar
quen lhe nunca quis ben fazer
e de que lhe fez Deus ueer
de que foy morto cõ pesar,
Ay, mha senhor, assi moyr’ eu!
§
Com’ome que ensandeçeu,
senhor, cõ gran pesar que uiu
e nõ foy ledo, nen dormiu
depois, mha senhor, e morreu,
Ay, mha senhor, assy moyr’ eu!
Como morreu quen amou tal
dona que lhe nunca fez bem
e quen a um leuar a quen
a nõ ualia, nen a ual,
Ay, mha senhor, assy moir’ eu! (CA 35 e CB 123)
Texto 4
|
SANCHEZ, D. Gil. “Tu, que ora ues de Monte Mayor,”. In: NUNES, José Joaquim. Crestomatia Arcaica. 7. ed. Lisboa, Clássica, 1970. p. 15.4
|
Tu, que ora ues de Monte Mayor,
tu, que ora ues de Monte Mayor
digas-me mandado de mha senhor,
digas-me mandado de mha senhor,
ca, se eu seu mandado
non ujr, trist’e coytado
serey, e gram pecado
fará, se me non ual,
ca en tal ora nado
foy que, mao pecado,
amo-a endoado [em vão]
e nunca end’óuuj al.
Tu, que ora uiste os olhos seus,
tu, que ora uiste os olhos seus,
digas-me mandado d’ela por Deus,
digas-me mandado d’ela por Deus,
ca, se eu seu mandado
non uyr, trist’e coytado
serey, e gram pecado
fará, se me non ual,
ca en tal ora nado
foy que, mao pecado,
amo-a endoado
e nunca end’óuuy al. (CB 22)
Texto 5 |
OSOIR’EANNES. “Cuidei eu de meu coraçon”. In: NUNES, José Joaquim. Crestomatia Arcaica. 7. ed. Lisboa: Clássica, 1970. p. 154.5
|
que me non podesse forçar
(poys me sacara de prison)
de ir comego hi tornar,
e forçou-m’ ora nou’ amor
e forçou-me noua senhor,
e cuydo ca me quer matar!
E, poys m’ assy desenparar
e[u] cuidei ben per ren que non
podesse mays outra cobrar,
mais forçaron-mh os olhos meus
e o seu preç’ e hu cantar.
Que lh’ oí, hu a uj estar
en cabelos, dizend’ um son.
Mal-dia non morri enton,
ante que tal coyta leuar
qual leuo! que non uj mayor
nunca, ond’ estou a pauor
de mort[e] ou de lh’o mostrar. (CB 13 e CA 323)
Texto
6
|
CORPANCHO, Airas. “Desei’ eu rnuit’ a ueer mha senhor,”. In: NUNES, José Joaquim. Crestomatia Arcaica. 7. ed. Lisboa: Clássica, 1970. p. 154-5.6
|
Desei’ eu rnuit’ a ueer mha senhor,
e pero sei que, pois dant’ela for,
non lh’ ei a dizer ren
de com’ oi’ eu averia sabor
e lh’ estaria ben.
Pola ueer moir’ e pula seruir,
e pero sei que, pois m’ant’ela uir,
non lh’ei a dizer ren
de com’ oi’ eu poderia guarir
e lh’ estaria ben.
Se lh’al disser, nõ me dirá de nõ,