1. Ignorare non debet Parochus, qui ab ecclesiastica sepultura ipso jure sunt excludendi, ne quemquam ad illam contra sacrorum Canonum decreta umquam admittat.
2. Ad sepulturam ecclesiasticam non sunt admittendi qui sine Baptismo decesserint.
Catechumeni, qui nulla sua culpa sine Baptismo moriantur, baptizatis accensendi sunt.
3. Ecclesiastica sepultura privantur, nisi ante mortem aliqua dederint pœnitentiæ signa;
1º Notorii apostatæ a Christiana fide, aut sectæ hæreticæ vel schismaticæ aut sectæ massonicæ aliisve ejusdem generis societatibus notorie addicti;
2° Excommunicati vel interdicti post sententiam condemnatoriam vel declaratoriam;
3° Qui se ipsi occiderint deliberato consilio;
4° Mortui in duello aut ex vulnere inde relato;
5° Qui mandaverint suum corpus cremationi tradi;
6° Alii peccatores publici et manifesti.
Occurrente prædictis in casibus aliquo dubio, consulatur, si tempus sinat, Ordinarius; permanente dubio, cadaver sepulturæ ecclesiasticæ tradatur, ita tamen ut removeatur scandalum.
4. Excluso ab ecclesiastica sepultura deneganda quoque sunt tum quælibet Missa exsequialis, etiam anniversaria, tum alia publica officia funebria.
CAPUT 3
EXSEQUIARUM ORDO
1. Constituto tempore quo corpus ad ecclesiam deferendum est, convocetur Clerus, et alii qui funeri interesse debent, et in parœcialem vel in aliam ecclesiam, juxta loci consuetudinem, ordine conveniant; ac datis, certis campanæ signis, eo modo et ritu quo in eo loco fieri solet, Parochus, indutus superpelliceo et stola nigra, vel etiam pluviali ejusdem coloris, clerico præferente Crucem et alio aquam benedictam, ad domum defuncti una cum aliis procedit. Distribuuntur cerei et accenduntur intorticia.
Mox ordinatur processio, præcedentibus laicorum confraternitatibus, si adsint: tum sequitur Clerus regularis et sæcularis per ordinem; binique procedunt, prælata Cruce, devote Psalmos, ut infra, decantantes, Parocho præcedente feretrum cum luminibus; inde sequuntur alii funus comitantes et pro defuncto Deum rite deprecantes sub silentio.
2. Parochus vero, antequam cadaver efferatur, illud aspergit aqua benedicta; mox dicit sine cantu:
Ant. Si iniquitátes.
Psalmus 129
De profúndis clamávi ad te, Dómine: * Dómine, exáudi vocem meam:
Fiant aures tuæ intendéntes, * in vocem deprecatiónis meæ.
Si iniquitátes observáveris, Dómine: * Dómine, quis sustinébit?
Quia apud te propitiátio est: * et propter legem tuam sustínui te, Dómine.
Sustínuit ánima mea in verbo ejus: * sperávit ánima mea in Dómino.
A custódia matutína usque ad noctem: * speret Israël in Dómino.
Quia apud Dóminum misericórdia: * et copiósa apud eum redémptio.
Et ipse rédimet Israël, * ex ómnibus iniquitátibus ejus.
Réquiem ætérnam * dona ei, Dómine.
Et lux perpétua * lúceat ei.
Si Exsequiæ fiant pro pluribus defunctis, in hoc versu, et in omnibus versiculis et Orationibus, pro singulari ponatur numerus pluralis, præterquam in Oratione Non intres, ut infra, pag 100.
Deinde Parochus repetit Antiphonam totam: Si iniquitátes observáveris, Dómine: Dómine, quis sustinébit?
Tum cadaver effertur, Parochusque de domo procedens statim gravi voce intonat Antiphonam:
Clero alternatim prosequente:
Psalmus 50
Miserére mei, Deus * secúndum magnam misericórdiam tuam.
Et secúndum multitúdinem miseratiónum tuárum, * dele iniquitátem meam.
Amplius lava me ad iniquitáte mea: * et a peccáto meo munda me.
Quóniam iniquitátem mea ego cognósco: * et peccátum meum contra me est semper.
Tibi soli peccávi, et malum coram te feci: * ut justificéris in sermónibus tuis, et vincas cum judicáris.
Ecce enim in iniquitátibus concéptus sum: * et in peccátis concépit me mater mea.
Ecce enim veritátem dilexísti: * incérta et occúlta sapiéntiæ tuæ manifestásti mihi.
Aspérges me hyssópo, et mundábor: * lavábis me, et super nivem dealbábor.
Audítui meo dabis gáudium et lætítiam: * et exsultábunt ossa humiliáta.
Avérte fáciem tuam a peccátis meis: * et omnes iniquitátes meas dele.
Cor mundum crea in me, Deus: * et spíritum rectum ínnova in viscéribus meis.
Avérte fáciem tuam a peccátis meis: * et omnes iniquitátes meas dele.
Cor mundum crea in me, Deus: * et spíritum rectum ínnova in viscéribus meis.
Ne projícias me a fácie tua: * et spíritum sanctum tuum ne áuferas a me.
Redde mihi lætítiam salutáris tui: * et spíritu principáli confírma me.
Docébo iníquos vias tuas: * et ímpii ad te converténtur.
Líbera me de sanguínibus, Deus, Deus salútis meæ: * et exsultábit lingua mea justítiam tuam.
Dómine, lábia mea apéries: * et os meum annuntiábit laudem tuam.
Quóniam si voluísses sacrifícium, dedíssem útique: * holocáustis non delectáberis.
Sacrifícium Deo spíritus contribulátus: * cor contrítum, et humiliátum, Deus, non despícies.
Benígne fac, Dómine, in bona voluntáte tua Sion: * ut ædificéntur muri Jerúsalem.
Tunc acceptábis sacrifícium justítiæ, oblatiónes, et holocáusta: * tunc impónent super altáre tuum vítulos.
Gloria Patri, Réquiem ætérnam * dona ei, Dómine.
Et lux perpétua * lúceat ei.
Ac si longitudo itineris postulaverit, dicantur Psalmi Graduales, Ad Dóminum cum tribulárer, pag. 104, etc., vel alii Psalmi ex Officio Defunctorum, et fine cujuslibet Psalmi dicitur: Réquiem ætérnam dona ei, Dómine, etc.; qui Psalmi devote, distincte gravique voce recitari debent usque ad ecclesiam.
3. Ad ingressum ecclesiæ repetitur Antiphona:
Deinde ecclesiam ingressi, cantant Responsorium, Cantore incipiente et Clero alternatim respondente, videlicet:
4. Deposito feretro in medio ecclesiæ, ita ut defuncti pedes, nisi fuerit Sacerdos, sint versus Altare majus, si vero fuerit Sacerdos, caput sit versus ipsum Altare, et cereis accensis circa corpus, statim, nisi quid impediat, dicatur Officium Defunctorum, cum Invitatorio, tribus Nocturnis et Laudibus, ut infra ponitur et duplicentur Antiphonæ.
Si vero delato ad ecclesiam cadavere, statim persolvi non debeant Officium et Missa serius vel die sequenti habeantur, tunc, cantato Responsorio Subveníte, dicatur: Kýrie, eléison. Christe, eléison. Kýrie, eléison. Pater noster, etc., cum sequentibus Versiculis et Oratione, ut infra, num. 5, adhibita conclusione brevi Per Christum Dóminum nostrum. V. Amen. Deinde: V. Réquiem ætérnam dona ei, Dómine. R. Et lux perpétua lúceat ei. V. Requiéscat in pace. R. Amen.
5. Ad finem Officii Defunctorum, post repetitam Antiphonam Cantici Benedíctus, Ego sum resurréctio, etc. (vel post Nocturnum vel Nocturnos, si Laudes omittantur), dicitur flexis genibus (cantando ut infra pag. 101):
Pater noster secreto usque ad
V. Et ne nos indúcas in tentatiónem.
R. Sed líbera nos a malo.
V. A porta ínferi.
R. Erue, Dómine, ánimam ejus.
V. Requiéscat in pace.
R. Amen.
V. Dómine, exáudi oratiónem meam.
R. Et clamor meus ad te véniat.
V. Dóminus vobíscum.
R. Et cum spíritu tuo.
Orémus. Oratio
Absólve, quǽsumus, Dómine, ánimam fámuli tui N. (fámulæ tuæ N.) ab omni vínculo delictórum; ut in resurrectiónis glória inter Sanctos et eléctos tuos resuscitátus ( a) respíret. Per Dóminum nostrum Jesum Christum Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
R. Amen.
Si defunctus fuerit Sacerdos, post nomen proprium addatur vox Sacerdótis.
Vel dicatur alia Oratio conveniens, ut infra, pag. 106 et seqq.
Post Orationem, si hæc non dicitur immediate ante Exsequias vel Missam vel Absolutionem, adduntur V.V. Réquiem ætérnam et Requiéscant, ut infra, pag. 108.
Omnes Orationes in Exsequiis et in Officio Defunctorum cantantur in tono feriali, id est recto tono, vel in altero tono feriali ad libitum.
Conclusio longa Orationum adhibetur tantummodo in Missa et Officio, extra vero semper brevis.
6. Dum in Officio dicuntur Laudes, Sacerdos cum Ministris paratur ad celebrandam Missam solemnem pro defuncto, si tempus congruens sit, ut in die depositionis in Missali.
7. Finita Missa, Celebrans, depositis casula seu planeta et manipulo in plano ad cornu Epistolæ, accipit pluviale nigri coloris, Diacono et Subdiacono paratis remanentibus, depositis tamen manipulis. Tum Subdiaconus accipit Crucem et, præcedentibus duobus acolythis, uno cum thuribulo et navicula incensi, alio cum vase aquæ benedictæ et aspersorio, accedit ad feretrum et se sistit ad caput defuncti cum Cruce, medius inter duos acolythus seu ceroferarios cum candelabris et candelis accensis, post eam omnes alii de Clero veniunt ordinatim in gradu suo cum candelis accensis et stant in circuitu feretri: ultimo loco sequitur Celebrans cum Diacono a sinistris, et, facta prius reverentia Altari, sistit se contra Crucem ad pedes defuncti, retro astantibus ei a sinistris duobus acolythis, uno cum thuribulo et navicula incensi, altero cum vase aquæ benedictæ et aspersorio. Tunc, Diacono tenente librum junctis manibus absolute dicit sequentem Orationem (nulla numeri aut generis facta mutatione etiamsi pro pluribus aut pro femina dicatur):
Non intres in judícium cum servo tuo, Dómine, quia nullus apud te justificábitur homo, nisi per te ómnium peccatórum et tribuátor remíssio. Non ergo eum, quǽsumus, tua judiciális senténtia premat, quem tibi vera supplicátio fídei christiánæ comméndat: sed, grátia tua illi succurrénte, mereátur evádere judícium ultiónis, qui, dum víveret, insignítus est signáculo Sanctæ Trinitátis: Qui vivis et regnas in sǽcula sæculórum.
R. Amen.
8. Deinde, Cantore incipiente, Clerus circumstans cantat sequens Responsorium:
Repetitur Líbera me, Dómine, usque ad V. Tremens.
9. Dum repetitur prædictum Responsorium, Sacerdos, Diacono ministrante, accipit incensum de navicula et ponit in thuribulum, benedicens illud more solito. Finito Responsorio, Cantor cum primo Choro dicit:
Et secundus Chorus respondet:
Deinde omnes simul dicunt:
10. Mox Sacerdos dicit alta voce:
Et secreto continuatur ab omnibus. Ipse interim accipit de manu Diaconi aspersorium aquæ benedictæ, eodemque Diacono comitante a dexteris et anteriorem fimbriam pluvialis sublevante, circumiens feretrum, aspergit corpus defuncti aqua benedicta, ter a parte sinistra cadaveris et ter a dextera. Cum transit ante Altare et ante Crucem, qua; est ex adverso, profunde se inclinat, Diacono genuflectente; si transit ante Sacramentum, genuflectit. Deinde, reversus ad locum suum, Diacono ministrante, accipit thuribulum, et eodem modo quo asperserat, circuit feretrum, et corpus incensat; postea, reddito thuribulo, stans in loco suo, Diacono librum apertum ante ipsum tenente, junctis manibus dicit:
R. Et cum spíritu tuo.
Orémus. Oratio
Deus, cui próprium est miseréri semper et párcere: te súpplices exorámus pro ánima fámuli tui N. (fámulæ tuæ N.), quam hódie de hoc sǽculo migráre jussísti, † ut non tradas eam in manus, inimíci, neque obliviscáris in finem, sed júbeas eam a sanctis Angelis súscipi, et ad pátriam paradísi perdúci; * ut, quia in te sperávit et crédidit, non pœnas inférni sustíneat, sed gáudia ætérna possídeat. Per Christum Dóminum nostrum.
R. Amen.
11. Finita Oratione, corpus defertur ad sepulcrum, si tunc deferendum sit; dum autem portatur, vel in eodem loco si tunc non portetur, Clerici cantant Antiphonam:
12. Cum autem pervenerit ad sepulcrum, si non sit benedictum, Sacerdos illud benedicti, dicens hanc Orationem:
Orémus. Oratio
Deus, cujus miseratióne ánimæ fidélium requiéscunt, hunc túmulum bene † dícere dignáre, eíque Angelum tuum sanctum députa custódem: et quorum quarúmque córpora hic sepeliúntur, ánimas eórum ab ómnibus absólve vínculis delictórum, ut in te semper cum Sanctis tuis sine fine læténtur. Per Christum Dóminum nostrum.
R. Amen.
13. Dicta Oratione, Sacerdos aqua benedicta aspergat, deinde incenset corpus defuncti, et tumulum.
Quod si sepulcrum jam sit benedictum, omittitur tum benedictio sepulcri, tum aspersio et incensatio corporis ac tumuli.
14. Deinde, etiamsi corpus tunc ad sepulturam delatum non fuerit, Sacerdos prosequatur Officium, ut infra, quod numquam omittitur; et intonat Antiphonam:
Canticum Zachariæ
(Lucæ I)
Benedíctus Dóminus Deus Israël, * quia visitávit, et fecit redemptiónem plebis suæ.
Et eréxit cornu salútis nobis; * in domo David púeri sui.
Sicut locútus est per os sanctórum, * qui a sǽculo sunt, prophetárum ejus:
Salútem ex inimícis nostris, * et de manu ómnium qui odérunt nos.
Ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris; * et memorári testaménti sui sancti.
Jusjurándum quod jurávit ad Abraham patrem nostrum; * datúrum se nobis:
Ut sine timóre de manu inimicórum nostrórum liberáti; * serviámus illi.
In sanctitáte, et justítia coram ipso; * ómnibus diébus nostris.
Et tu, puer, Prophéta Altíssimi vocáberis; * præíbis enim ante fáciem Dómini, paráre vias ejus.
Ad dandam sciéntiam salútis plebi ejus; * in remissiónem peccatórum eórum.
Per víscera misericórdiæ Dei nostri; * in quibus visitávit nos óriens ex alto:
Illumináre his, qui in tenébris et in umbra mortis sedent: * ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.
Réquiem ætérnam * dona ei, Dómine.
Et lux perpétua* lúceat ei.
Et repetita Antiphona:
*IMAGES AVEC SIGNET
Interim corpus, quin circumeat, aspergit.
V. Et ne nos indúcas in tentatiónem.
R. Sed líbera nos a malo.
V. A porta ínferi.
R. Erue, Dómine, ánimam ejus.
V. Requiéscat in pace.
R. Amen.
V. Dómine, exáudi oratiónem meam.
R. Et clamor meus ad te véniat.
V. Dóminus vobíscum.
R. Et cum spíritu tuo.
Orémus. Oratio
Fac, quǽsumus, Dómine, hanc cum servo tuo defúncto (ancílla tua defúncta) misericórdiam, ut factórum suórum in pœnis non recípiat vicem, qui (quæ) tuam in votis ténuit voluntátem: † ut, sicut hic eum (eam) vera fides junxit fidélium turmis; * ita illic eum (eam) tua miserátio sóciet angélicis choris. Per Christum Dóminum nostrum.
R. Amen.
Deinde Celebrans, faciens crucem manu dextera super feretrum, dicit:
V. Réquiem ætérnam dona ei, Dómine.
R. Et lux perpétua lúceat ei.
V. Requiéscat in pace.
R. Amen.
V. Anima ejus, et ánimæ ómnium fidélium defunctórum, per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
R. Amen.
15. Deinde, cum a sepulcro in ecclesiam vel ab ecclesia in sacristiam, præcedente cruce, revertuntur, Celebrans inchoat sine cantu Antiphonam Si iniquitátes, et cum Clero recitat Psalmum De profúndis, etc., ut supra, pag. 98.
In fine Psalmi additur in numero plurali:
V. Réquiem ætérnam dona ei, Dómine.
R. Et lux perpétua lúceat eis.
Et ab omnibus repetitur tota Antiphona:
Si iniquitátes observáveris, Dómine: Dómine, quis sustinébit?
Deinde in sacristia Sacerdos, antequam paramentis exuatur, dicit sequentes Preces:
Kýrie, eléison. Christe, eléison. Kýrie, eléison.
V. Pater noster secreto usque ad
V. Et ne nos indúcas in tentatiónem.
R. Sed líbera nos a malo.
V. A porta ínferi.
R. Erue, Dómine, animas eórum.
V. Requiéscant in pace.
R. Amen.
V. Dómine, exáudi oratiónem meam.
R. Et clamor meus ad te véniat.
V. Dóminus vobíscum.
R. Et cum spíritu tuo.
Orémus. Oratio
Fidélium, Deus, ómnium cónditor et redémptor, animábus famulórum famularúmque tuárum remissiónem cunctórum tríbue peccatórum: ut indulgéntiam, quam semper optavérunt, piis supplicatiónibus consequántur: Qui vivis et regnas in sǽcula sæculórum.
R. Amen.
V. Réquiem ætérnam dona eis, Dómine.
R. Et lux perpétua lúceat eis.
V. Requiescant in pace.
R. Amen.
16. Si vero, ob rationabilem causam, ex gr. ob temporis angustiam vel aliorum funeram instantem necessitatem prædictum Officium defunctorum cum tribus Nocturnis et Laudibus dici non possit; deposito in ecclesia feretro cum corpore, dicatur saltem primum Nocturnum cum Laudibus, vel etiam sine Laudibus, incipiendo ab Invitatorio Regem, cui ómnia vivunt. Et postea omnia alia dicantur, quæ supra præscripta sunt dicenda post Officium Defunctorum et Missam.
17. Quod si ob rationabilem causam ne unam quidem Nocturnum sine Laudibus dici possit, aliæ prædictæ preces et suffragia numquam omittuntur.
18. Missa vero, si hora sit congruens, ritu pro defunctis, ut in die obitus, præsente corpore, ne omittantur, nisi obstet magna diei solemnitas, aut aliqua necessitas aliter suadeat: et post Missam fiat ut supra.
19. Ritus superius descriptus servandus est pro defunctis adultis, tam Clericis quam laicis, etiam a Diacono exsequias peragente de Ordinarii loci vel Parochi licentia, gravi de causa concedenda, quæ in casu necessitatis legitime præsumitur.
|
Yüklə 2.47 Mb.