CAPUT 1
DE SACRAMENTO MATRIMONII
Parochus, admonitus de aliquo Matrimonio in sua parœcia contrahendo, primum cognoscat ex iis ad quos spectat, qui et quales suit, qui Matrimonium contrahere volunt: an inter eos sit aliquod canonicum impedimentum: utrum sponte, libere et secundum honestatem Sacramenti velint contrahere: utrum sint in ætate legitima, et vir saltem sexdecim, mulier quatuordecim annos expleverit; et an in doctrina Christiana sufficienter instructi sint.
2. Noverit, ex Codice Juris Canonici, quæ sint impedimenta Matrimonii, sive impedientia sive dirimentia; et qui sint gradus consanguinitatis et affinitatis.
3. Habeat in primis ipse bene cognita præcepta illa omnia, quæ in Matrimoniis rite conficiendis servari oportet juxta sacros Canones: dabitque operam, ut illa in parœcia sua accurate exacteque serventur.
4. Præsertim vero meminerit, Matrimonia inter virum raptorem et mulierem, intuitu Matrimonii ipsa raptam, quamdiu ipsa in raptoris potestate manserit, inita, et generatim Matrimonia, quæ aliter quam coram Parocho, vel loci Ordinario, vel Sacerdote, ab alterutro delegato, et duobus saltem testibus contrahuntur, ex ipsis sacris Canonibus irrita omnino ac nulla esse.
5. Quamvis autem Parochus et loci Ordinarius, intra fines sui territorii, Matrimoniis nedum suorum subditorum, sed etiam non subditorum valide assistant, pro regula tamen habeatur, ut, ad normam juris, Matrimonium coram sponsæ Parocho celebretur, nisi justa causa excuset, quo in casu coram sponsi Parocho celebrabitur. Matrimonia autem catholicorum mixti ritus, nisi aliud particulari jure cautum sit, in ritu viri et coram ejusdem Parocho sunt celebranda.
6. Antequam Matrimonium contrahatur, a proprio contrahentium Parocho publice denuntietur, inter quosnam Matrimonium sit contrahendum. Quæ publicationes fiant tribus continuis diebus dominicis aliisque festis de præcepto, in ecclesia inter Missarum solemnia, aut inter alia divina officia, ad quæ populus frequens accedat. Potest autem loci Ordinarius pro suo territorio publicationibus substituere publicam, ad valvas ecclesiæ parœcialis, aliusve ecclesiæ, affixionem nominum contrahentium per spatium saltem octo dierum, ita tamen ut, hoc spatio, duo dies festi de præcepto comprehendantur.
7. Si vero vir et mulier parœciæ sint diversæ, in utraque parœcia fiant publicationes.
8. Publicationes autem fiant hoc modo. Inter Missarum solemnia, aut inter alia divina Officia, ut supra, Parochus populum admoneat in hanc sententiam vulgari sermone:
“Notum sit omnibus hic præsentibus, quod N., filius N., familiæ N., parœciæ S. N., et. N. filia N., familiæ N., parœciæ S. N., intendunt inter se contrahere Matrimonium Proinde admonemus omnes et singulos, ut si quis noverit aliquod consanguinitatis, vel affinitatis, vel cognationis spiritualis, vel quodvis aliud impedimentum inter eos esse, quod Matrimonium contrahendum invicem impediat, illud quamprimum Parocho aut loci Ordinario revelare debeat; et hoc admonemus primo (si sit prima), vel secundo (si sit secunda), vel tertio (si sit tertia publicatio).”
9. Loci Ordinarius proprius pro suo prudenti judicio potest ex legitima causa a publicationibus etiam in aliena diœcesi faciendis dispensare.
Si plures sint Ordinarii proprii, ille jus habet dispensandi, in cujus diœcesi Matrimonium celebratur; quod si Matrimonium extra proprias ineatur diœceses, quilibet Ordinarius proprius dispensare potest.
10. Si alius Parochus investigationem aut publicationes peregerit, de harum exitu statim per authenticum documentum certiorem reddat Parochum, qui Matrimonio assistere debet.
11. Peractis investigationibus et publicationibus, Parochus Matrimonio ne assistat, antequam omnia documenta necessaria receperit, et præterea, nisi rationabilis causa aliud postulet. tres dies decurrerint ab ultima publicatione.
Si intra sex menses Matrimonium contractum non fuerit, publicationes repetantur, nisi aliud loci Ordinario videatur.
12. Si nullum detectum fuerit impedimentum, nec dubium nec certum, Parochus, expletis publicationibus, ad Matrimonii celebrationem partes admittat.
13. Matrimonio vagorum, eorum videlicet qui nullibi domicilium habeant vel quasi domicilium, Parochus, excepto casu necessitatis, numquam assistat, nisi, re ad loci Ordinarium vel ad Sacerdotem ab eo delegatum delata, licentiam assistendi obtinuerit.
14. Ne omittat Parochus, secundum diversam personarum conditionem, sponsos docere sanctitatem Sacramenti Matrimonii, mutuas conjugum obligationes et obligationes parentum erga prolem; eosdemque vehementer adhortetur, ut ante Matrimonii celebrationem sua peccata diligenter confiteantur et Sanctissimam Eucharistiam pie recipiant.
Catholici vero qui Sacramentum Confirmationis nondum receperunt, illud, antequam ad Matrimonium admittantur, recipiant, si id possint sine gravi incommodo.
15. Parochus graviter filios familias minores hortetur ne nuptias ineant, insciis aut rationabiliter invitis parentibus; quod si abnuerint, eorum Matrimonio ne assistat, nisi consulto prius loci Ordinario.
16. Parochus curet ut sponsi, celebrato Matrimonio, benedictionem solemnem accipiant. quæ dari eis potest etiam postquam diu vixerint in Matrimonio, sed solum in Missa, servata speciali rubrica et excepto tempore feriato.
Solemnem benedictionem ille tantum Sacerdos per se ipse rei per alium dare potest, qui valide et licite Matrimonio potest assistere.
17. Nihilominus Parochus conjuges admoneat, maxime si neophyti sint, vel ante conversionem ab hæresi valide Matrimonium contraxerint, benedictionem ipsam ad ritum et solemnitatem, non vero ad substantiam et validitatem pertinere conjugii.
18. Caveat autem Parochus, ne, quando conjuges in primis nuptiis benedictionem acceperint, eos in secundis benedicat, sive mulier sive etiam vir ad secundas nuptias transeat. Sed ubi ea viget consuetudo, ut, si hanc benedictionem vir tantum alias obtinuerit, nuptiæ benedicantur, ea servanda est; mulier vero vidua, cui semel benedictio solemnis data sit, nequit in subsequentibus nuptiis eam iterum accipere, etiamsi ejus vir numquam uxorem duxerit.
19. Matrimonium quolibet anni tempore contrahi potest.
Solemnis tantum nuptiarum benedictio vetatur a prima Dominica Adventus usque ad diem Nativitatis Domini inclusive, et a feria IV Cinerum usque ad Dominicam Paschatis inclusive.
Ordinarii tamen locorum possunt, salvis legibus liturgicis, etiam prædictis temporibus eam permittere ex justa causa, monitis sponsis ut a nimia pompa abstineant.
20. Matrimonium inter catholicos celebretur in ecclesia parœciali; in alia autem ecclesia vel oratorio sive publico sive semi publico, nonnisi de licentia Ordinarii loci vel Parochi celebrari poterit.
Matrimonium in ædibus privatis celebrari Ordinarii locorum in extraordinario tantum aliquo casu et accedente semper justa ac rationabili causa permittere possunt: sed in ecclesiis vel oratoriis sive Seminarii sive religiosarum, Ordinarii id ne permittant, nisi urgente necessitate, ac opportunis adhibitis cautelis.
Matrimonia vero inter partem catholicam et partem a catholicam extra ecclesiam celebrentur; quod si Ordinarius prudenter judicet id servari non posse quin graviora oriantur mala, prudenti ejus arbitrio committitur hac super re dispensare.
|
Yüklə 2.47 Mb.