Inhoudsopgave nieuwsbrief 156 – 25. 06. 2012

Hierdoor zal het voor Spanje nóg moeilijker om aan vers kapitaal te komen en zal het land binnenkort opnieuw een beroep moeten doen op het EFSF/ESM, dat volgens de statistieken echter bij lange na niet voldoende geld bevat om Spanje overeind te houden. De officiële Spaanse staatsschuld bedraagt zo'n € 875 miljard, maar daar zit de Spaanse schuld aan de EU (ECB, EIB, stabiliteitsfondsen) à € 516 miljard niet bij in. De totale Spaanse staatsschuld bedraagt dan ook € 1391 miljard, oftewel 133,8% van het BNP. Conclusie: Spanje = Griekenland (2).

Kredietbeoordelaar Fitch waarschuwde niet voor niets dat de rating van Spanje en ook Italië naar beneden gaat als het tot een officiële bailout van Spanje zou komen. De financiële markten weten na gisteren namelijk zeker dat Italië de volgende kandidaat zal zijn die massale financiële hulp van de EU zal vragen, vooral omdat Spanje slechts 4% rente hoeft te betalen over de nu verstrekte 'lening'. Dat is veel lager dan de rente die het land over zijn staatsobligaties moet betalen (6%). Hetzelfde geldt voor Italië en Ierland (5), die daardoor extra redenen hebben om dezelfde behandeling als Spanje te eisen. (1)

En wie betaalt de rekening?

Eveneens zeker is dat de druk op Duitsland en Nederland om akkoord te gaan met een financiële Unie nu nog groter zal worden, want uiteindelijk zal iemand de rekening van al deze megakostbare bailouts moeten betalen. U weet inmiddels dat de Nederlanders en Duitsers wat dat betreft op de eerste rij zitten. De Finnen, eveneens nog met een AAA status, zien de bui al weer hangen en eisen Spaanse onderpanden voor de Finse bijdrage (6). Dat was destijds eveneens een eis voor de Finse bijdrage aan de reddingspakketten voor Griekenland - naar nu blijkt om een goede reden, want al dat geld is in een bodemloze put verdwenen en komt nooit meer terug.

Hetzelfde zal gebeuren met de honderden miljarden -want daar zal het op uitdraaien- voor Spanje en straks ook voor Italië. Premier Rutte maakte zich gisteren in dat opzicht onsterfelijk belachelijk door met droge ogen te beweren dat hij voor 95% tot 100% zeker weet dat de Nederlandse bijdrage aan het Spaanse bankenreddingsfonds FROB terugbetaald zal worden (3). Herinnert u zich nog dat ons hetzelfde werd beloofd toen Nederland miljarden van uw belastinggeld gaf aan Griekenland?

Kortom: waar we al voor vreesden is nu realiteit aan het worden. De leiders van de eurozone, inclusief onze eigen overheid, maken steeds drastischer en kostbaarder wordende besluiten die exact het tegendeel zullen bewerkstelligen als waar ze -ogenschijnlijk- voor genomen worden, namelijk het overeind houden van de eurozone. De gisteren overeengekomen bailout van Spanje is echter de volgende nagel aan de doodskist van de faliekant mislukte Europese valuta unie. In plaats van dit in te zien en te redden wat er te redden valt, hebben onze politici echter besloten om gezamenlijk op het steeds sneller zinkende euroschip te blijven zitten, totdat uiteindelijk de totale ondergang van alle opvarenden een feit is.

Xander - (1) Deutsche Wirtschafts Nachrichten, (2) Zero Hedge, (3) NU, (4) YouTube, (5) Zero Hedge

(6) Deutsche Wirtschafts Nachrichten

Psychopaten zijn meesters in het beïnvloeden en misleiden van mensen. Weinig van wat ze zeggen klopt volledig met de feiten of werkelijkheid. Maar toch, ze zijn buitengewoon bekwaam om datgene wat ze beweren geloofwaardig te doen overkomen, zelfs als ze het ter plekke verzinnen. Mike Adams, journalist van de website NaturalNews heeft onderzoek gedaan naar psychopaten, hun gedrag en hoe ze te herkennen. Hij komt met de volgende bevindingen:

“Iedere keer als we onderzoek doen naar een psychopaat komen we tot de conclusie dat ze altijd een kleine “cult”-groep van een soort “betoverde volgelingen” hebben die deze psychopaat aanbidden als een goeroe of een profeet. De reden van dit onderzoek is dat er telkens weer talloze mensen worden misleid, opgelicht of zelfs kwaad wordt aangedaan door sociopaten en ik kan er met mijn verstand niet bij dat mensen zo gemakkelijk door zo’n destructieve invloed worden meegezogen.

Daarom wil ik met jullie de waarschuwingstekens delen die bij sociopaten horen zodat je ze kunt herkennen, vermijden en daarmee jezelf veel ellende kunt besparen”. (Het verschil tussen een psychopaat en een sociopaat is enigszins vaag, althans volgens de vierde editie van de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM). In de DSM-IV staan de definities samen onder de noemer Anti Social Personalities, omdat ze een aantal gemeenschappelijke kenmerken delen. Velen gebruiken de termen sociopathie, psychopathie en antisociale persoonlijkheidsstoornis (APD) door elkaar.)

Nu volgen tien eigenschappen en signalen waar je een psychopaat aan en mee kunt herkennen.

1) Sociopaten zijn charmant. Ze hebben enorm veel charisma en zijn geneigd volgelingen aan te trekken omdat mensen bij hen willen zijn. Ze hebben het soort uitstraling wat mensen aantrekt die advies en richting nodig hebben. Ze zijn vaak sexy of hebben een sterke sexuele aantrekkingskracht. Dit betekent natuurlijk niet dat alle sexy mensen sociopaten zijn, maar kijk uit voor een meer dan gewone honger naar seks en merkwaardige of perverse seksuele voorkeuren.

2) Sociopaten zijn spontaner en lijken intenser dan andere mensen. Ze hebben de neiging om soms bizar ongewone dingen te doen die de meeste andere mensen niet zouden doen. Ze voelen zich op geen enkele manier gehouden zich te gedragen volgens maatschappelijk acceptabele normen. Hun gedrag lijkt en is vaak irrationeel of heel riskant.

3) Sociopaten zijn niet in staat schaamte, schuld of spijt te voelen. In hun hersens ontbreekt fysiek een stukje van het circuit wat dit mogelijk maakt. Hierdoor kunnen ze ook mensen verraden, bedreigen of kwaad aandoen, zonder dat ze daar ook maar een seconde van wakker liggen. Ze zullen alles doen wat in hun eigenbelang is, zelfs als ze daarbij anderen pijn doen en schade veroorzaken. Narcissisme (ziekelijke eigenliefde) is een belangrijke eigenschap van sociopaten.

4) Sociopaten kunnen zonder blikken of blozen liegen betreffende hun eigen ervaring. Ze overdrijven dingen zodanig dat het absurd is. En toch…de manier waarop ze hun verhaal weten te vertellen zorgt er dan alsnog meestal voor dat het op dat moment geloofwaardig klinkt.

5) Ze zullen altijd proberen anderen te domineren en willen koste wat het kost “winnen”. Ze hebben er een geweldige hekel aan om een discussie of ruzie te verliezen en zullen fanatiek hun eigen web van leugens verdedigen. Ze gaan daarin zelfs zover dat ze een punt kunnen bereiken waarop hun logica onzinnig wordt. Ze zullen ook niet schromen om in de slachtofferrol te gaan om zich uit een situatie te redden. Jij voelt je dan schuldig terwijl de sociopaat dat zou moeten voelen.

6) Sociopaten zijn meestal erg intelligent, maar helaas gebruiken ze hun hersencapaciteit om anderen te misleiden in plaats van hen iets te geven waar ze wat aan hebben in positieve zin. Door hun hoge IQ zijn ze vaak gevaarlijk. Daarom zijn seriemoordenaars die langere tijd uit handen van de politie wisten te blijven niet zelden sociopaten.

7) Sociopaten zijn niet in staat om lief te hebben en dienen alleen hun eigen belang. Ze kunnen gevoelens simuleren aan de buitenkant en “doen alsof” om te krijgen wat ze willen, maar ze voelen geen liefde op de manier zoals jij en ik dat doen, écht!

8) Sociopaten spreken vaak poëtisch. Ze zijn meesters met woorden en zijn in staat een “stroom van bewustzijn” te leveren in hun monologen. Dit is zowel intrigerend alsook hypnotisch.

9) Sociopaten zullen nóóit hun excuses aanbieden. Zij zijn nóóit fout. Ze voelen zich nóóit schuldig. Ze zijn zelfs niet in stáát om hun excuses aan te bieden. Zelfs als ze met hun neus op de feiten worden gedrukt, zullen ze geen sorry zeggen, maar zullen ze in plaats daarvan in de aanval gaan.

10) Sociopaten lijden aan waanvoorstellingen en ze geloven werkelijk dat wat zij zeggen zal uitkomen, simpelweg omdat zij dat zeggen. Zoals in het geval van de beruchte seriemoordenaar Charles Manson die beroemd is geworden door zijn woorden: “Ik heb nooit iemand vermoord. Ik hoef niemand te vermoorden. Ik dénk het. Het zit hier (wijst naar zijn voorhoofd). Ik hoef helemaal niet in deze fysieke werkelijkheid te leven.”

Het schijnt dat ongeveer 4% van de bevolking sociopaat is en dat zijn er veel, heel veel. Toch is het telkens opnieuw verbazingwekkend om te constateren hoeveel mensen er weer intrappen. Ze vallen voor het mooie verhaal van de sociopaat. Deze opereren in iedere laag van de maatschappij en je komt ze, opvallend genoeg, ook regelmatig tegen in New Age kringen, alternatieve geneeskunst en mensen die zich bezighouden met zelfverbeteringsmethodes. Niet zonder reden zijn deze mensen ook vaak zeer succesvol volgens de maatstaven van de samenleving. Een grote ontslagronde of mensonterende saneringstrajecten binnen grote bedrijven, doen ze in een handomdraai. Echte Zonnegoden…

Mensen zijn zich vaak nauwelijks bewust dat ze volkomen gebiologeerd zijn door deze cult groeperingen of goeroes. Dat ze alles voor zoete koek slikken wat de sociopaten hen met hun wonderlijke verhalen voorspiegelen. De volgelingen van deze sektes, want dat zijn het, gaan zelfs zóver dat ze zich overgeven aan de meest bijzondere “behandelingen” en het kopen van al dan niet (ver)giftig(d)e producten.

Soms lijkt het alsof deze volgelingen onder invloed van een soort “mind control” handelen. Een situatie geschapen door de sociopaat via middelen die hem het meest eigen zijn: sociale manipulatie, spelen met woorden en emotionele beïnvloeding.

Klik en Lees verder op: http://niburu.co/index.php?option=com_content&view=article&id=2624:hoe-herken-je-een-psychopaat&catid=30:bewustzijn&Itemid=43


Onderzoekers medicijnen houden bewust bijwerkingen achter
Veel medisch onderzoek naar nieuwe medicijnen deugt niet. Het gevolg is dat mensen pillen slikken die niet werken, of zelfs meer kwaad dan goed doen. Dit blijkt uit onderzoek van de researchredactie van RTL Nieuws.

Negatieve onderzoeksresultaten naar medicijnen worden vaak achtergehouden. Maar ook miljoenen euro’s aan onderzoeksgeld van donateurs en belastingbetalers worden verspild. Wetenschappers en de farmaceutische industrie stellen het eigen succes meestal boven het belang van de patiënt, verklaren deskundigen.

Uit een recente publicatie van het wetenschappelijk tijdschrift Nature blijkt dat bij 53 dierproefonderzoeken naar middelen tegen kanker, 89! procent van de uitkomsten niet deugt. De auteurs van het artikel noemen die uitkomst ‘schokkend’. Hoogleraar Huub Schellekens en lid van het College Beoordeling Geneesmiddelen zegt in het RTL Nieuws: “Onderzoekers staan onder grote druk om met de successen te komen en die kunnen vaak de verleiding niet weerstaan, en gaan dan maar heel selectief publiceren wat ze gevonden hebben. Dat is de patiënt neppen.”

Ook bij middelen die al op de markt zijn, komt het helaas voor dat er publicaties over bijwerkingen niet volledig openbaar worden gemaakt. Vanaf 2010 mag het diabetes-2 medicijn Avandia in Europa niet langer verkocht worden, nadat het zo’n 10 jaar was voorgeschreven aan tienduizenden Nederlandse patiënten. Het blijkt dat groepen patiënten die het middel slikken, risico lopen op ernstige hartklachten.

Dit komt pas aan het licht nadat de fabrikant van Avandia, GlaxoSmithKline, enkele jaren na introductie van het middel, alle onderzoekdata van het middel online zet. Het Dutch Cochrane Center doet onderzoek naar de kwaliteit van medisch wetenschappelijk onderzoek. Rob Scholten, directeur van het Dutch Cochrane, zegt over Avandia: “Daar zijn aanwijzingen dat bewust bijwerkingen achtergehouden en niet gepubliceerd zijn.” GSK zegt, alle onderzoeksresultaten wel aan de autoriteiten te hebben gemeld. Sinds 2004 zet GSK alle onderzoekdata op haar website. Verder zegt medisch directeur van GSK Rudolf van Olden: “Dat het belang van de patiënt altijd voorop staat bij de medicijnontwikkeling” bij GSK.

Wetenschappers, de farmaceutische industrie en de medische tijdschriften zijn ‘eerder geneigd positieve artikelen naar buiten te brengen dan negatieve, en dat is een probleem’, zegt Henk Jan Out voorzitter van de Nederlandse Vereniging voor Farmaceutische Geneeskunde. Het Dutch Cochrane Center pleit voor een wettelijke verplichting voor het publiceren van alle onderzoeksresultaten van medische wetenschappelijk onderzoek naar medicijnen op een plek waar het voor iedereen toegankelijk is. Nu is dat nog te vrijblijvend, aldus Rob Scholten van het DCC.

. http://www.youtube.com/watch?v=KuQ2o2GsDL4 en http://www.youtube.com/watch?v=QGPIvE_969k&feature=relmfu

www.japantimes.co.jp/text/nn20120620a1.html#.T-CbvLWue68

http://beforeitsnews.com/story/2280/051/Typhoon_Hitting_Fukushima_Right_Now.html

ESM inzichtelijk gemaakt, financiele dictatuur
Wat houdt het ESM nu eigenlijk in? Duitse collega’s hebben in een korte youtube geprobeerd dit duidelijk te maken. Schrik niet wanneer je begint te begrijpen wat het ESM inhoudt. Een financiele dictatuur waarbij alle grondwetten uitgeschakeld worden van de verbonden landen. En dit in de wetenschap dat geen enkele burger inspraak heeft gehad op het tot stand komen van dit gruwelijke monster dat de financiele elite probeert te installeren. Stuur dit door naar familie en vrienden!

Lees meer; ESM, de nieuwe Europese dictator

Nigel Farage krijgt helaas gelijk. Hij erkent de problemen en de misdaad die de Europese burgers wordt aangedaan. Hij lijkt echter ook alleen te staan. Ondanks het feit dat dit ons allemaal aangaat zijn maar weinig mensen actief en demonstreren tegen de EU en het ESM. Zou de fluoride in onze tandpasta’s hier iets mee te maken hebben. De mensen die ik ken en actief zijn mijden allemaal fluoride omdat deze stof, basis voor rattegif, niet alleen heel giftig is en de hersenen aantast ( symptomen treden op latere leeftijd op ), maar ook dat fluoride tijdens WO2 in krijgsgevangenenkampen gebruikt werd om de mensen rustig te houden, passief zo je wilt.

Wat zegt Nigel Farage over het laatste land dat ESM noodhulp nodig heeft? Luister aandachtig naar wat farage vertelt. Hij zegt precies hoe het in elkaar steekt. Wij worden gigantisch besodemieterd door de financiele elite die het ESM als laatste strohalm hebben om Europa volledig onder hun controle te krijgen en alle volksvertegenwoordigingen ( voor zover die nog echt bestaan ) totaal uit te schakelen.

Euro Titanic hits the iceberg. Begin je nu wakker te worden?

Geschreven door Nexus - Bron: bovendien.com

Geachte,

In het tijdschrift ” Vaccine ” wordt gezocht naar de verklaringen. U leest de resultaten van dit grondig onderzoek hier .

We vatten voor u samen wat de voornaamste motieven waren

1. 
   Gebrek aan vertrouwen in de gezondheidsautoriteiten : de Mexicaanse griep-’pandemie’ heeft bij veel mensen de ogen doen opengaan !
   
2. 
   Wantrouwen in de gezondheidsinformatie : de meeste ‘wetenschappelijke’ studies worden bepaald én betaald door de farmaceutische bedrijven !
   
3. 
   Zelfbeschikkingsrecht : iedereen moet vrij zelf kunnen bepalen wat er met zijn lichaam gebeurt, ook verpleegkundigen !
   
4. 
   Angst voor bijwerkingen : hierover wordt zelden gesproken, zelfs de artsen lezen de informatie op de bijsluiters meestal niet !
   
5. 
   Risico-perceptie : we worden voortdurend kunstmatig bang gemaakt ook tegen ziekten die niet meer of nog amper bestaan of een laag gezondheidsrisico inhouden !
   

Conclusie

Meer en meer mensen – ook zij die in deze sector werken - beginnen te beseffen dat er iets verschrikkelijk fout gaat met de gezondheidszorg en zien in wie daar achter zit, nl. de farmaceutische multinationals .

Ook de gezondheidsautoriteiten moeten dit beginnen inzien. Liever vandaag dan morgen. Als we nog nooit zo ziek geweest zijn, dan ligt de verklaring paradoxaal genoeg grotendeels bij onze huidige ‘gezondheids-zorg ‘ !

Hoogachtend, Peter Vereecke

PS Ook het gedrag van de ‘vaccinatie-consumenten’ toont duidelijk aan dat er een groeiend wantrouwen is. Ter illustratie geven we hier cijfers die betrekking hebben op de Amerikaanse HPV-vaccinatie, waarbij men binnen de zes maanden drie spuiten moet krijgen. Bij de meisjes tot 18 jaar liet slechts 38 % dit braaf gebeuren en is er een opmerkelijke daling van het aantal die het drieluik volbracht. Terecht : het risico dat een meisje later zal sterven aan baarmoederhalskanker is 0.01 % ! What’s the problem ?

Leeftijd 2006 2009 Resultaat

9-12 57.5% 21.2% – 63%

13-18 54.9% 20.8% – 62%

19-26 44.3% 22.6% – 49%

27+ 15% 24.5% + 37%

Bron : http://sanevax.org/hpv-vaccination-completion-rate-shows-sharp-decline/

juni 10, 2012By: vader Jakob

zie ook: http://www.scribd.com/doc/6078610/London-Zion-2012-Book#outer_page_2

UPDATE: dit volgend mailtje kregen wij zojuist ( 18.50 uur) binnen:

DE VIDEO IS INMIDDELS GEBLOKKKERD

Filmpje is nog op de volgende site te zien.

http://www.thetruthseeker.co.uk/?p=31912


‘Publieke verantwoording Demmink’, eis van oud topambtenaar VS

~Geschreven door Pencil

Nederland blijkt, aldus Hannaford, een belangrijk centrum te vormen van kinderhandel en internationaal seksueel misbruik.

Peter Hannaford is momenteel zelf lid van een stichting die zich naar eigen zeggen inzet voor ‘het verdedigen van de democratie’(FDD). Deze stichting werd kort na de aanslagen van 11 september op de VS opgericht. Hij plaatste het opiniestuk met de oproep om uitvoerig onderzoek te doen naar internationale mensenhandel en seksueel kindermisbruik.

Nederlands pedofielennetwerk

In het artikel haalt Hannaford hard uit naar ‘het netwerk van kindermisbruik en pornografie’ van Nederland. Onlangs werden naar aanleiding van een internationaal onderzoek dat nog gaande is, wereldwijd 33 mensen gearresteerd op verdenking van kindermisbruik. 13 van hen zijn Nederlander.

Robert M. is één van deze verdachten die onderdeel zou uitmaken van een internationaal netwerk van mensenhandelaars.

Een onderzoeksrapport over mensenhandel van het Amerikaanse ministerie van buitenlandse zaken, stelde dat “Nederland een primaire bron, aankomstplek en doorvoerland is voor het handelen in mannen, vrouwen en kinderen die blootgesteld worden of zijn aan sekshandel”, aldus Hannaford.

Hannaford voegt aan dit feit toe dat het opmerkelijk is dat pedofielen vereniging “Martijn”, na meerdere rechtzaken, niet verboden is door het ministerie van justitie. Dit is in zijn ogen opmerkelijk omdat aanklagers een punt hadden, toen ze aandroegen dat Martijn voor een sub-cultuur zorgt die ‘seksuele relaties tussen volwassenen en kinderen tolereert en zelfs aanmoedigt’. Volgens de rechter is vereniging Martijn niet te verbieden vanwege het recht op vrijheid van meningsuiting.

Hannaford vraagt zich hardop af hoe het zo kan zijn, dat Nederland voor pedofielen een plek is waar het ‘schijnbaar relatief makkelijk is om zich te kunnen “uiten”. Hiermee insinueert hij dat de mogelijkheid er voor pedofielen is om vrij gemakkelijk kinderen seksueel te misbruiken in Nederland, zonder het risico op vervolging te lopen.

Hannaford haalt, niet geheel onverwacht, ook hooggeplaatste ambtenaren aan, waaronder Joris Demmink. Die is in 1998 in een Amsterdams onderzoek naar boven gekomen, als zijnde lid van een pedofielennetwerk. Meneer Demmink, onze secretaris generaal van justitie, is nooit vervolgt voor aantijgingen. Hij werd toen al door een jong slachtoffer gekenmerkt als een van de daders.

Adèle van der Plas, advocaat van twee seksueel misbruikte slachtoffers, heeft een tijd geleden laten weten dat Demmink beschuldigt kan worden van het seksueel misbruiken van meerdere jongens van 12 tot 16 jaar oud. Haar cliënten hebben onlangs openbaar vervolging tegen de heer Demmink geëist. Hier lijkt tot noch toe alleen geen gehoor aan te worden gegeven door hetzelfde ministerie, waar meneer Demmink secretaris generaal van is. Een van de jongens was toentertijd 12 jaaroud. Een agent zou hem naar een kamer gebracht hebben, waar de heer Demmink hem vervolgens meerdere malen misbruikt zou hebben.

Hannaford vraagt in het artikel hardop:

“hoe kan een anti-kinderseksmisbruik instelling onder leiding van het ministerie van justitie, goed geleid worden, wanneer de leidinggevende van dat ministerie zelf verdacht wordt van kindermisbruik en de macht heeft om aanklachten hiertegen te verwerpen of zelfs te blokkeren?” Hij voegt hieraan toe dat het ‘onacceptabel is’ dat de verdachtmakingen jegens meneer Demmink ‘stiekem weggemoffeld’ worden. Volgens hem moeten de Verenigde Staten een ‘publiekelijk verantwoording eisen’ in een rechtsprocedure.

Conclusie Hannaford

Volgens Hannaford wordt het tijd om kritische vragen stellen en onderzoek te doen vanuit de Amerikaanse ministeries van buitenlandse zaken en justitie. Het lijkt er namelijk op, aldus Hannaford, dat de ‘trouwe Nederlandse partner een oog dichtknijpt voor dit internationale kinderseks netwerk’.

Hannaford sluit zijn artikel af met het oproepen tot een grootschalig onderzoek en publiekelijke vervolging van ieder lid van dit pedofielennetwerk, waaronder ook meneer Demmink.

Gezien de functie van Hannaford en zijn sympathisanten, is het niet ondenkbaar dat zijn oproep gevolg krijgt. Mijns inziens zijn dit aantijgingen die niet gemaakt kunnen worden zonder een weerwoord te vragen van de heer Demmink zelf en/ of justitie. Wel moet ik hierbij zeggen, dat verantwoording van de heer Demmink, hier op zijn minst recht zou doen aan de functie die hij bekleed en de verantwoordingaplicht die hierbij zou moeten horen.

Veertig seconden lijden voor religie

Geleidelijk wordt het iedereen duidelijk dat het doden van vee door het bij volledig bewustzijn de hals af te snijden een onverkwikkelijk gebeuren is. Iedereen die daarvan eenmaal getuige is geweest, vergaat acuut de trek in een biefstuk of sudderlapje. Maar van het kelen van slachtdieren door zowel moslims als door Joden is tot een geloofspunt gemaakt. Vele leden van het Nederlands-Israëlitisch Kerkgenootschap (NIK) zien in een verbod op ritueel slachten zelfs een herleving van het gruwelijke antisemitisme uit de Tweede Wereldoorlog omdat een verbod op ritueel slachten een van de eerste anti-Joodse maatregelen van de Duitse nazi’s was.

Zoals bekend wordt bij de rituele slacht het dier stevig vastgezet en de kop omhooggetrokken, zodat de hals komt vrij te liggen. Dan wordt door een speciaal opgeleide slachter, de zogenaamde ’sjochet’, met een uiterst scherp mes de hals van het dier doorgesneden. Daarbij worden beide halsslagaders, beide halsaders, maar ook de slokdarm en de luchtpijp gekliefd. Het resultaat is een massale bloeding. De rabbijnen stellen dat daardoor de bloeddruk in de hersenen onmiddellijk wegvalt, zodat binnen enkele seconden er bewusteloosheid optreedt en het dier verder niets meer beseft. Het slachtmes moet zo scherp zijn, dat de dodelijke snede vrijwel niet gevoeld kan worden. Dit laatste zeggen tenminste de religieuze experts die zich met koosjer slachten bezig houden.

Guillotine

Interessant is dat dit soort argumenten altijd gebruikt wordt door mensen die iets akeligs willen goedpraten. Dokter Guillotin, de arts die tijdens de Franse Revolutie de guillotine heeft bedacht om het vaak weerzinwekkende onthoofden met behulp van een zwaard of een bijl te humaniseren, zei bij de in gebruikneming van zijn helse instrument dat de ter dood veroordeelde van de onthoofding vrijwel niets merkt.

Alleen misschien ’een lichte koelte in de nek’. Het was alsof hij het zelf had ondervonden. Albert Pierrepoint (1905-1992), jarenlang de staatsbeul van Groot-Brittannië, schreef in zijn memoires dat de Engelse methode van ophangen, de zogenaamde ’long drop’, door hem zo was geperfectioneerd, dat de dood onmiddellijk intrad. Hij concludeerde dat omdat de gehangene na de val door het luik nooit meer bewoog. Daar dank je de koekoek, want die veroordeelden braken allen hun nek en kregen dus een acute hoge dwarslaesie. Ze konden dus niets meer bewegen, omdat ze acuut verlamd waren. Maar wat er in hun hoofd omging, zal altijd een gruwelijk geheim blijven.

Nadat Marianne Thieme haar voorstel in de Tweede Kamer erdoor had geloodst, werd een wetenschappelijke commissie samengesteld die een verantwoorde oplossing moest vinden voor het dreigende conflict met de orthodox-religieuze groeperingen. Als voorzitter werd prof. dr. Ludo Hellebrekers gevraagd. Dat is een kundig man, want hij is hoogleraar in de diergeneeskundige anesthesiologie aan de Universiteit van Utrecht en tevens voorzitter van de Koninklijke Nederlandse Maatschappij voor Diergeneeskunde. Maar voor de orthodox-joodse gemeenschap was hij niet acceptabel, omdat Hellebrekers, als veterinair arts, zich meer zou bekommeren om het dierenwelzijn dan om de interpretatie van religieuze regels.

Toen trad onze demissionaire staatssecretaris van Landbouw, Henk Bleker (CDA), als tijdelijke voorzitter op. Hij schreef een zogenaamd convenant waarin alle partijen zich zouden kunnen vinden. Het werd een onleesbaar stuk vol ambtelijke termen en de beruchte overheidswartaal die als politiekcorrect moet doorgaan. Het komt erop neer dat het voor consumptie bestemde dier, net als voorheen, de hals wordt doorgesneden. Maar er dient wel een dierenarts bij aanwezig te zijn met een chronometer in de hand. Als het dier na veertig of vijfenveertig seconden nog tekenen van bewustzijn toont, moet de dierenarts „ het dier onverwijld bedwelmen door middel van een extra ingreep ”.

Onvermeld blijft wat het convenant bedoelt met ’bedwelmen’ en wat die ’extra ingreep’ dan zou moeten zijn. Overigens is het woord ’bedwelmen’ vrij zeker een politiek-correct eufemisme voor het gebruik van een schietmasker, waarbij een stalen pen door de schedel van het dier wordt geschoten. Bovendien wordt in het convenant nog gesteld dat het dier van tevoren geschikt moet worden geacht om onverdoofd de keel te worden afgesneden. Daarbij wordt uitdrukkelijk vermeld dat het slachtdier daarvoor ook ’mentaal geschikt’ moet zijn. Voor veterinaire psychologen is er dus volop werk aan de winkel.

Afgezien van deze absolute lariekoek duurt een tijd van veertig of vijfenveertig seconden (het convenant is daar niet duidelijk in) bij de rituele slacht voor het dier een eeuwigheid. Tijdsbeleving onder levensbedreigende omstandigheden is immers geheel anders dan normaal. Wie dat persoonlijk wil ondervinden, moet maar eens veertig seconden lang met blote billen in een bak met kokend water gaan zitten. Dan duren die veertig seconden voor het gevoel uren. De triomfantelijke opmerking van staatssecretaris Bleker dat met dit convenant het grote goed van onze grondwet, namelijk de godsdienstvrijheid, is gewaarborgd, berust dan ook op niets. Het is ook een kwalijke zaak dat door de beide geloofsrichtingen het ritueel slachten als een uiterst belangrijk geloofspunt wordt beschouwd.

Mensenrechten

Noch in de Thora noch in de Bijbel noch in de Koran wordt iets gezegd over de manier hoe dieren moeten worden geslacht. En zeker de joodse religie, die in wezen de bakermat is van onze gehele westerse joods-christelijke cultuur, heeft toch werkelijk wat beters te doen in de huidige tijd waar op zulk een grote schaal mensenrechten met voeten worden getreden en miljoenen stervelingen moeten leven in mensonwaardige omstandigheden. Het zou interessant zijn te weten wat de grote profeet Mozes van dit alles zou denken. Reeds meer dan duizend jaar voor onze jaartelling legde hij immers de basisprincipes vast voor fatsoenlijk leven, inclusief de bescherming van dieren tegen menselijk misbruik. Daarmee was zijn convenant heel wat oprechter dan dat van staatssecretaris Bleker.

Dr. Piet van Veldhuizen

Notities bij de publieke discussie over onverdoofd ritueel slachten,

opgetekend in april 2011 in reactie op een vraag van een gedeputeerde van de Partij voor de Dieren.

1. In de bijbelse tijden waaruit de joodse slachtregels stammen, at het overgrote deel van de bevolking in Palestina en het Middellandse Zeegebied, voor zover wij kunnen nagaan, hooguit een of twee keer per jaar vlees. Dat je in de Bijbel geregeld vleesconsumptie tegenkomt, is omdat de verhalen telkens spelen rondom hoogtepunten in mensenlevens, de momenten waarop ‘het gemeste kalf werd geslacht’.

2. Vlees eten gebeurde in Bijbelse tijden vooral in het kader van de offercultus, waarbij de heiligdommen in feite als rituele slachterij fungeerden: je ging met het dier dat je gekocht had of uit je eigen kudde had genomen, naar de tempel. Het Bijbelboek Leviticus geeft aan welke delen van het dier, al naar gelang het soort offer, voor consumptie aan de offeraar werden teruggegeven. De kop, de ingewanden en de genitaliën en het bloed werden in alle gevallen ‘aan God gegeven’, zodat deze niet voor consumptie vrij kwamen. Offeren deed je als gewone burger eenmaal tot hooguit driemaal per jaar. In het boek Deuteronomium (12:15) staat een expliciet verlof om ook vlees te eten buiten het offer om, wat al aangeeft dat dit in de regel niet gebeurde. Dat Paulus in de 1e eeuw van onze jaartelling in zijn brieven zo vaak terugkomt op de vraag of je aan afgoden gewijd vlees mag eten, heeft dezelfde achtergrond: als je aan een feestelijke maaltijd wordt genodigd bij niet-joden, en je krijgt vlees voorgezet, is dat in de meeste gevallen geslacht in het kader van een offer. Maar gewone mensen offerden niet aldoor: vlees hoorde bij bijzondere gelegenheden, en het offerritueel bepaalt de offeraar bij het ‘drama’ dat er leven voor leven wordt gegeven: het dier sterft om jou leven te geven.

3. Van de regels voor koosjer slachten wordt in de Bijbel expliciet alleen de kernzaak opgedragen: dat het dier moet leegbloeden voordat mensen zich het vlees mogen toe-eigenen. Dat heeft twee aspecten: het bloed geldt in de Bijbelse tijd als de drager van het leven zelf, en daarvan moet je afblijven. Het leven is van God, en het leven van dieren en mensen is op dat punt van gelijk gewicht: het geheim ervan dient gerespecteerd te worden. Het tweede aspect hangt daarmee samen: doordat het bloed moet wegvloeien, ontstaat er wachttijd, een tijd van respect voor het leven dat het dier heeft gelaten. Een mens kan niet zomaar gedachteloos een dier te grazen nemen: hij moet beseffen dat er iets ontzagwekkends is in het feit dat het dier sterft opdat mensen kunnen leven. Volgens Exodus 12 luidde de instructie voor het Pesachfeest, het centrale offerfeest waarbij jaarlijks per huishouden een lam werd geslacht en gegeten (of een half lam als je met de buren samen deed), dat je vier dagen tevoren het lam selecteerde of kocht en dat apart nam, zodat er niet anoniem ‘een’ lam werd geslacht. Het drama dat wij vaak voor kinderen willen verbergen omdat ze het vlees anders niet zouden eten, wordt in de offerregels juist beklemtoond: je kunt er niet omheen dat dit dier sterven moet, wil jij je jaarlijkse stukje vlees nuttigen.

4. De overige regels voor koosjer slachten zijn later in de joodse geschiedenis ontstaan, vaak wel onder verwijzing naar Bijbelse teksten: zoals de regel dat de ischias-zenuw moet worden weggesneden op grond van een verhaal uit Genesis (32:33) dat zegt dat Israëlieten de heupspier niet eten. Dat het dier onverdoofd, en met één haal van het mes, moet worden geslacht, staat niet in de wetten van Mozes, maar wel in de Talmoedische geschriften die in de vroege Middeleeuwen zijn ontstaan (en die voor orthodoxe joden maatgevend zijn).

5. Het centrale probleem in onze tijd is de massale vleesconsumptie die grootschalige slacht onvermijdelijk maakt. Als een rituele slachter zich volledig kan concentreren op zijn heilige taak, en daarbij doordrongen is van de onvervreemdbare waarde van het leven van het dier, zal het ritueel slachten op twee manieren het lijden van het dier minimaliseren: ten eerste door de ‘persoonlijke’ aandacht en het respect waarmee de daad van het slachten omgeven is, en ten tweede door de precisie waarmee de slachttechniek wordt toege-past. Maar beide komen onder druk te staan zodra slachten, letterlijk of figuurlijk, lopendebandwerk wordt.

6. Dat geldt van de niet-rituele grootschalige slacht natuurlijk des te sterker: daar is het besef van het ‘drama’ veel minder aanwezig. Het dier wordt buiten elke persoonlijke betrekking afgemaakt, en als er maatregelen zijn om stress tegen te gaan, dan is dat uit overwegingen van efficiency en vanwege regelgeving – niet uit innerlijke noodzaak. Dieren zijn dan stukgoed geworden, in de eerste plaats een economische grootheid. De intrinsieke waarde van hun leven blijft totaal buiten beschouwing.

7. Wantoestanden bij de slacht, zowel de rituele als de niet-rituele, zijn mijns inziens alleen te bestrijden door de schaal waarop we vlees consumeren drastisch te beperken, zodat de slacht van elk dier de aandacht krijgt die ze verdient. Zowel de slachters als de consumenten moeten veel sterker bepaald worden bij het feit dat het niet zomaar wat is dat er leven voor leven wordt gegeven.

8. In zijn boek Het lot van de familie Meyer beschrijft Charles Lewinksy hoe de discussie over een verbod op ritueel slachten (vanwege dierenwelzijn) in Zwitserland aan het einde van de 19e eeuw verliep. De discussie over de zaak zelf raakte vanaf het begin verstrengeld met een anti-Joodse beweging die de argumenten van de dierenvrienden kaapte. De emoties die het debat stuwden hadden uiteindelijk niets meer met de zaak zelf te maken. Ook vandaag zie je dat de meningen van experts uiterst verdeeld zijn over de verhouding van rituele slacht tot dierenwelzijn, maar dat de emoties des te hoger oplopen.

9. Anderhalf jaar geleden heb ik zelf meegewerkt aan een open brief van predikanten over problematische kanten van de islam – en nu heb ik er spijt van dat we die brief toen op die manier hebben doen uitgaan, want hij is een rol gaan spelen in de dynamiek van het anti-islam-debat. We hadden ons teveel vastgebeten in het punt dat we wilden maken, zodat we niet voorzagen hoe anderen met maatschappelijk kwalijke motieven ermee aan de haal zouden gaan. Nu heb ik het nare gevoel dat met het debat over ritueel slachten hetzelfde kan gebeuren, want het is een debat waarin de meerderheid gaat beslissen over cultureel en religieus belangrijke rechten van minderheden. Ik zou liever zien dat er een indringend gesprek zou ontstaan met de betrokken gemeenschappen zelf, via joodse en islamitische voorsprekers van dierenrechten, dan dat er via stemming door buitenstaanders (want dat zijn we als niet-joden en niet-moslims ten opzichte van hun religieuze praktijk) een voldongen feit wordt geschapen dat hen, zoals de zaken nu staan, in feite uit Nederland verbant, terwijl wij gewoon onze schandelijke industriële fok- en slachtpraktijken blijven voortzetten. Dan hebben we alleen kwaad bloed gezet tussen bevolkingsgroepen.

10.Als verdoven voor de slacht werkelijk het lijden van het dier zou verminderen, zou het mogelijk moeten zijn om in de joodse (en islamitische) gemeenschap mensen te vinden die zich daar hard voor maken in een debat binnen de culturele kaders van die traditie. Maar vooralsnog zie ik vooral iets in een intercultureel debat over de omgang met dierlijk leven voor onze consumptie. Juist religieuze tradities met hun besef van de geschapenheid van alle leven, zouden daarvoor gevoelig moeten zijn.