Opis bibliograficzny dokumentów dźWIĘkowych pn-85/N-01152/07 Opis bibliograficzny. Dokumenty dźwiękowe
|
|  Yüklə 132 Kb.
|
| Mgr Irena Gruchała
OPIS BIBLIOGRAFICZNY DOKUMENTÓW DŹWIĘKOWYCH
I DEFINICJE Dokument dźwiękowy (audialny, słuchowy): nagranie lub dyspozycja programowa dźwięku, odtwarzane za pomocą urządzeń właściwych dla danej postaci dokumentu. Nagranie: zapis dźwięku mechaniczny, magnetyczny lub optyczny, utrwalony na nośniku materialnym (płycie gramofonowej, taśmie magnetycznej itd.) Dyspozycja programowa dźwięku: zapis w postaci perforacji lub kolców na taśmie, wałku lub płycie z papieru lub metalu, wywołujący określone następstwo dźwięków i współbrzmień za pomocą mechanizmu uruchamiającego źródło dźwięku we właściwym nośnikowi urządzeniu lub instrumencie muzycznym. Postać dokumentu dźwiękowego: fizyczna forma dokumentu dźwiękowego zależna od nośnika i sposobu zapisu nagrania lub dyspozycji programowej dźwięku (płyta gramofonowa, kaseta dźwiękowa, zwój dźwiękowy, wałek fonograficzny, taśma perforowana, talerz perforowany papierowy lub metalowy, talerz lub walec kolczasty metalowy itp.) Kaseta dźwiękowa: taśma magnetofonowa z magnetycznym zapisem dźwięku, umocowana i zamknięta w obudowie. Płyta gramofonowa: krążek z tworzywa sztucznego z mechanicznym zapisem dźwięku. Płyta kompaktowa (ang. Compact Disc) – poliwęglanowy krążek z zakodowaną cyfrowo informacją do bezkontaktowego odczytu światłem lasera optycznego. Standardowa płyta mieści 74 min. muzyki. Taśma magnetofonowa: taśma z tworzywa sztucznego o znormalizowanej szerokości i grubości, pokryta emulsją magnetyczną, będąca nośnikiem nagrania w kasetach i zwojach dźwiękowych. Wałek fonograficzny: walec pokryty warstwą wosku lub innego materiału, z mechanicznym zapisem dźwięku. Drut magnetyczny: nawinięty na szpulę drut o właściwościach ferromagnetycznych, z magnetycznym zapisem dźwięku. Zwój dźwiękowy: taśma magnetofonowa z magnetycznym zapisem dźwięku, nawinięty na szpulę, drążek lub rdzeń. Etykietka: nalepka umieszczona trwale przez wydawcę na dokumencie dźwiękowym, zawierająca tekstowe informacje o nim. Koperta: firmowe opakowanie ochronne płyty gramofonowej, zawierające tekstowe informacje o płycie. Obwoluta kasety: luźna karta umieszczona w opakowaniu kasety dźwiękowej, zawierająca tekstowe informacje o kasecie. Obwoluta płyty: papierowa opaska zawierająca informacje o płycie lub komplecie płyt. Oznaczenie katalogowe: numer identyfikujący dokument dźwiękowy, nadany przez producenta dokumentu. Reżyser nagrania: osoba kierująca realizacją nagrania i odpowiedzialna za artystyczną i techniczną jakość nagrania. Wykonawca: osoba lub ciało zbiorowe wykonujące utwór utrwalony w nagraniu.
Jednostka opisu:
Stopień szczegółowości opisu:
Podstawa opisu: opisywany dokument dźwiękowy. W przypadku opisu zespołu lub określonej liczby jednostek zespołu podstawą opisu jest cały opisywany zespół. W przypadku zespołu nie skompletowanego podstawą opisu jest jednostka najwcześniej wydana spośród opisywanych. Brakujące dane ustala się na podstawie źródeł spoza dokumentu, np. bibliografii, dyskografii, katalogów firm wydawniczych itd. Wybór kolejności źródeł danych:
III Opis bibliograficzny dokumentu dźwiękowegoWykaz elementów opisu i znaków umownych
Strefa tytułu i oznaczenia odpowiedzialności: Jeżeli dokument dźwiękowy muzyczny nie ma innego tytułu poza nazwą formy muzycznej, gatunku lub tempa, nazwę tę należy przejąć do opisu jako tytuł właściwy druku. Jeżeli nazwa formy muzycznej, gatunku lub tempa jest powiązana typograficznie z określeniem obsady, tonacji, numerem opusu itp., wówczas całe takie wyrażenie należy przejmować do opisu jako tytuł właściwy. Określenie obsady, tonacji, numeru opusu itp. dane nie powiązane typograficznie z tytułem druku muzycznego należy traktować jako dodatki do tytułu. Przykłady: Sextet for two violins, two violas and two cellos in B flat major op. 18 Concerto : in g minor : for piano and orchestra : op. 33 Oznaczenie odpowiedzialności, nazwę wydawcy lub inne dane powiązane gramatycznie z tytułem dokumentu należy przejmować do opisu jako nierozłączną część tytułu właściwego. Przykłady: Artur Rubinstein w Filharmonii Narodowej Jazz Sebastian Bach Jeżeli dokument nie ma innego tytułu poza nazwą autora, kompozytora lub wykonawcy odpowiedzialnego za zawartość dokumentu, należy tę nazwę przejąć do opisu jako tytuł właściwy. Przykłady: The Beatles Louis Amstrong
Jako obowiązkowe należy podawać nazwy osób lub ciał zbiorowych odpowiedzialnych za intelektualną i artystyczną zawartość dokumentu. Uwzględnia się zawsze: 1) nazwy twórców (autora i/lub kompozytora, 2) nazwy ważnych współtwórców: autora tekstu mówionego lub śpiewanego (libretta), oryginalnego lub przeróbki, a także aranżera i autora transkrypcji. Nie należy podawać oznaczenia odpowiedzialności wymienionego w tytule właściwym lub w dodatkach do tytułu. Nazwy wykonawców występujące w podstawowym źródle danych podaje się w oznaczeniu odpowiedzialności w opisach nagrań muzyki popularnej, rockowej, jazzowej i tradycyjnej. W opisach nagrań muzyki klasycznej i nagrań literackich nazwy wykonawców podaje się w strefie uwag. Forma oznaczeń odpowiedzialności: Nazwy osób lub ciał zbiorowych wraz z określeniami ich udziału w powstaniu dokumentu należy przejmować w formie, w jakiej występują w opisywanym dokumencie. Określenia nazw postaci scenicznych ujmuje się w cudzysłów. Jeśli brak w dokumencie określenia funkcji, należy je dodać bezpośrednio przed nazwą, której dotyczy, a w przypadku wykonawcy po jego nazwie (np. nazwę instrumentu lub głosu dla wykonawcy utworu muzycznego). Klaviersonaten [Dokument dźwiękowy] / Ludwig van Beethoven. Halka [Dokument dźwiękowy] : aria Halki z 2 aktu / Stanisław Moniuszko. Ray of light [Dokument dźwiękowy] / Madonna. Król Łokietek albo Wiśliczanki [Dokument dźwiękowy] : opera w 2 aktach / Józef Elsner ; libr. J. Dmuszewski. Mini rozmówki włoskie [Dokument dźwiękowy] / Piotr Salawa, Alina Wójcik. Określenie typu dokumentu: Po tytule właściwym dodaje się określenie [Dokument dźwiękowy] Strefa publikacji, dystrybucji i produkcji Praha : Supraphon, 1977 (Znane miejsce wydania, nazwa wydawcy i rok wydania) London : Education Records, prod. 1973 (Znane miejsce wydania, nazwa wydawcy i rok produkcji) [S.l. : s.n.], 1970 (London : High Fidelity Sound Studios, 1981) (Nieznane miejsce wydania i nazwa wydawcy, znany rok wydania; w nawiasie dane dotyczące produkcji) [S.l. : s.n., 1979?] (prod. 1979) (Nieznane miejsce wydania i nazwa wydawcy, przybliżony rok wydania; w nawiasie data produkcji) Strefa opisu fizycznego 1 płyta : analog, 45 o/min, mono. ; 17,5 cm. 1 kas. dźw. (60 min) : stereo., Dolby C 15 płyt : analog., 33 o/min, stereo. ; 30 cm. 1 płyta CD (74 min) : digital, stereo. ; 12 cm.
Wg „Opery żebraczej” Johna Gay’a. Czas trwania: 70 min 40 s. Tytuł z grzbietu opakowania. Uwaga o utworach współwydanych nie posiadających tytułu wspólnego i nie wymienionych w pierwszej strefie Zawiera również: Bogema. Arietta Mimi ; Madam Batterflay. Arija Batterflaj / Dż. Puccini. Uwaga o zawartości, np. jeżeli dokument dźwiękowy zawiera kilka utworów pod wspólnym tytułem podanym w pierwszej strefie Zawiera: Quartet in G minor, op. 10 / Debussy. Quartet in F major / Ravel. Zawiera: Preludes, Book I ; Six epigraphes antiques ; En blanc et noir ; Deux Arabesques. (wszystkie utwory mają tego samego kompozytora wymienionego w pierwszej strefie)
Reż. nagr. Paul Meyers. “Produced and direction by George Martin”.
Tatiana Troyanos, mezzopr. – Judit ; Siegmund Nimsgern, bas-bar. – Kekszakallu Herceg ; BBC Symphony Orchestra ; Pierre Boulez, dyryg. Uwaga dotycząca daty, czasu i miejscu zdarzenia Nagranie w Wiedniu w 1961. Audycja radiowa, 17.10.1954, godz. 19.30 (pr. I PR).
II Koncert fortepianowy [Dokument dźwiękowy] : c-moll / Henryk Melcer. - Warszawa : Polskie Nagrania, [ok. 1979]. - 1 płyta (ok. 38 min) : analog., 33 o/min, stereo. ; 30 cm. - Teresa Rutkowska - fort. ; Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Narodowej ; Józef Wiłkomirski - cond. - Muza SX 1788 Dobór haseł do opisu bibliograficznego dokumentu dźwiękowego W haśle głównym podaje się:
W haśle dodatkowym podaje się:
Pola danych w rekordzie bibliograficznym dokumentu dźwiękowego w formacie MARC 21
|