Aw tatarkiewicz historia filozofii

1911. -J. Gałecki, Pragmatyzm Simmla, „Kwart. Filoz.", 8, 1930. —Recenzje książek G. Simmla opublikowali m.in.:

M. Treter, L. Karpińska, H. Bad, H. Forszieter, M. Lehrfreund w „Przegl. Filoz.", l, 1897-98; 2, 1899; 5, 1902; 12,

1909.

„Philos. Jahrb. d. Gorres-Gesellschaft", (Fulda) 1913.

W. Biegański, O filozofii fikcji Vaihingera, „Przegl. Filoz.". 16, 1913. - J. Sleszyński, Filozofia Vaihingera w

stosunku do matematyki, „Ruch Filoz.", 4, 1914. — A. Krzesiński, Jak należy rozumieć filozofię fikcji Vaihingera,

„Kwart. Filoz.", 2, 1924. — J. Zieleniewski, O «filozofii fikcji'> Vaihingera, tamże.

CORNELIUS. J. Kodisowa, Teoria poznania H. Corneliusa, „Kwart. Filoz.", 3, 1925. -- J. Leszczyński, Teoria

świata w ujęciu H. Corneliusa, „Kwart. Filoz.", 18, 1949.

HAECKEL i MONIZM. W. Bolsche, E. Haeckel. Ein Lebensbild, 1900, 2 wyd. 1905. - R. Hoe-ningswald, E.

Haeckel, 1900. — J. Baumann, Haeckels Weltratsel nach ihren starken und schwachen Seiten, 1900. - K. W. Neumann,

E. Haeckel, ok. 1904. - E. Adickes, Kant centra Haeckel, 1906. -H. Schmidt, Ernst Haeckel. Leben und Werke. 1926. -

G. Uschmann, E. Haeckel - Forscher, Kunstler, Mensch. Briefe, 2 wyd. 1958. - D. H. Degrood, Haeckel's Theory of the

Unity of Naturę, 1965. — J. Hemleben, E. Haeckel. In Selbstzeugnissen und Bilddokumenten, 1967.

W. Reichenau, Filozofia monistyczna od Spinozy do naszych czasów, tłum. K. Hertz, 1883.

B. Reichman, Teoria Darwina i hipotezy Haeckla w treściwym zarysie, 1873. —A. Mahrburg, Monizm

współczesny i echa jego u nas, „Ateneum", 1890. — J. Zachariewicz, Niemiecki Związek Mo-nistów i E. Haeckel,

1908. — B. Limanowski, Monizm w historii, „Krytyka", 1908. — F. Klimke, Znaczenie monizmu w chwili obecnej,

„Ateneum Kapł.", 1910; — Der Monismus und seine philosophischen Grundlagen, (Freiburg) 1911; — Monistische

Einheitsbestrebungen katholischer Weltanschauung, 1912;— Hasła etyczno-religijne monizmu, „Przegl. Powsz.", 1914.

— B. Biegeleisen, O monizmie, „Ruch Filoz.", l, 1911. — L. Wolowicz, Monizm jako kierunek poznania, tamże. — K.

Błeszyński, Pierwszy kongres monistów, „Krytyka", 1911; — Monizm a filozofia, tamże, 1912. — A. Wróblewski,

Monizm, 1912; - Monizm przyrodniczy, „Krytyka", 1912. — S. Pawlicki, Die wahre Bedeutung des Monismus. w

pracy: Festgabe zum 70. Geburtstag von G. v. Hertling, 1913. — Z. Jakimiak, Monizm filozoficzny XIX w., „Dziś i

Jutro", 18, 1947. — A. Straszewicz, Stosunek E. Haeckla do religii, „Euhemer, Zesz. Filoz.", 1961.

OSTWALD. A. Dochmann, W.^ Ostwalds Energetik, Diss. (Bern), 1908. - A. Mitlasch, W. Ost-walds

Ausiósungsiehre, 1951.

J. Kodisowa, Filozofia przyrody W. Ostwalda, „Przegl. Filoz.", 1903; — Ostwalda roczniki filozofii przyrody,

„Ogniwo", 1904. — W. Heinrich, O stosunku pojęć i zasad fizycznych do filozofii, „Przegl. Filoz.", 2, 1899.

WUNDT. O. Passkónig, Die Psychologie Wilhelm Wundts, 1912. - P. Petersen, W. Wundt und seine Zeit, 1925. -

W. Nef, Philosophie von W. Wundt, 1932.

E. Kónig, W. Wundt jako psycholog i jako filozof, tłum. S. Brzozowski i A. Krasnowolski, 1904.

N. Hirschband (C. Jellenta), Wola zbiorowa i zasada szczęśliwości (Etyka Wundta), „Ateneum", 1888. — A.

Mahrburg, Wundt i jego teoria poznania, „Przegl. Liter.", dod. do „Kraju", 1893. — S. Dick-stein, O najnowszych

próbach klasyfikacji nauk, „Ateneum", 1889. — W. Biegański, Geneza pojęć, „Przegl. Filoz.", 3, 1900. - A. Schifman,

Wundta «Wstęp do filozofii.), „Krytyka", 1902. - Z. Skórski, Pogląd Wundta na istotę sądów, „Przegl. Filoz.", 4, 1903.

— J. Jawicówna, Sądy twierdzące i przeczące, „Przegl. Filoz.", 8, 1905. - T. Sinko, Mit, kult i religia według nauki W.

Wundta, 1910. - W. M. Koz-łowski. Logika psychologii i nauk historycznych według Wundta, „Przegl. Filoz.", 14,

1911.— A. Stog-bauer. Psychologia Wundta i jej geneza, 1914. - F. Kierski, W. Wundt, „Tydzień Polski", 1920. - J.

Pa-randowski, W. Wundt (1832- 1920), „Gazeta Lwowska", 1920.

394

FECHNER. T. Simon, Leib und Seele bei Fechner und Lotze als Vertretern zweier massgebehden

Fechners, 1923.

K. Lasswitz. G. T. Fechner, tłum. R. Maliniak, 1903.

A. Grossglik, G. T. Fechner, jego żywot i filozofia, „Ateneum", 1898. - K. Twardowski, Wstęp do polskiego

przekładu "Książeczki o życiu pośmiertnym» i «0 zagadnieniu nieśmiertelności duszy, 1907.

LOTZE. E. Pfleiderer, Lotze's philosophische Weltanschauung, 1882. - E. Hartmann, Lotze's Philosophie, 1888. - R.

Faickenberg, H. Lotze, 1901. - E. E. Thomas, Lotze's Theory of Reality, 1921. — P. Devaux, Lotze et son influence sur

la philosophie anglo-saxonne, 1962. — G. Santayana, Lotze's System of Philosophy, 1971.

W. Lutostawski, Ober Lotzes Begriff der metaphysischen Einheit aller Dinge, „Zeitschr. f. Philosophie u. philos.

Kritik", 1899; - Metafizyka Lotzego; w książce: Z dziedziny myśli, 1900. — M. War-tenberg, Das Problem des Wirkens

und die monistische Weltanschauung, mit besonderer Beziehung auf Lotze, 1900. - S. Trzebiński, Jędrzej Śniadecki a

Herman Lotze, „Arch. Hist. i Filoz. Medycyny", 1929.

HARTMANN. C. Heymons, Eduard von Hartmann, 1882. - A. Weber, Wille zum Leben oder Wille zum Guten. Ein

Vortrag uber E. von Hartmanns Philosophie, 1882. — K. D. Certelev, Sovre-mennyj pessimizm w Germanii. Oćerk

nravstvennoj filosofii Sopengauera i Gartmana, 1885. — A. N. Aksa-kov, Animizm i spiritizm. V otvet E. v. Gartmanu,

1893. — M. Schneidewin, Der Sternenhimmel und seine Yerkleineren. Eine Streitschrift an E. von Hartmann, 1901.

H. Goldberg, Filozofia zasady bezwiednej, „Bibl. Warsz.", 1873. — M. N., Filozofia pierwiastka nieświadomego E.

Hartmanna, „Przegl. Katol.", 1874. — S. Smolikowski, Filozofia wyzwolenia, 1883.—• M. Sobeski, Pogląd Hartmanna

na fizykę, „Ateneum Polskie", 1908.

RENOUVIER. G. Seailles, La philosophie de Renouvier, 1905. - O. Hamelin, Le systeme de Re-nouvier, 1927. - G.

Galii, Studi slorico-critici sulla filosofia di Ch. Renouvier, 1935; — Prime linee di un idealismo critico e due studi su

Renouvier, 1945. -- L. Prą t, Charles Renouvier, philosophe. Są doctrine, są vie, 1937. - R. Verneaux, L'idealisme de

Renouvier, 1945; — Renouvier, disciple de Kant, 1945.

K. Czajkowski, Antydogmatyczny system Renouviera, „Przegl. Powsz.", 1902.

FOU1LLEE. A. Guyau, La philosophie et la sociologie d'A. Fouillee, 1913.

S. Pawlicki, A. Fouillee's neue Theorie der Ideenkrafte, „Jahrb. der Leo-GeselIschaft", 1892. — J. Hempel,

Filozofia A. Fouillee, ..Krytyka", 1910.

GUYAU. E. Zitron, Jean Marie Guyau's Morał- und Religionsphilosophie, 1908. - A. van M eter, Social Esthetic,

with Special Reference to Guyau, 1944.

A. Fouillee, Moralność, sztuka i religia podług Guyau, tłum. J. K. Potocki, 1894.

W. Jabłonowski, Moralność, sztuka i metafizyka według Guyau, „Ateneum", 1895. - l. Pawelski, Guyau a etyka

przyszłości, „Przegl. Powsz.", 1896. - W. Nałkowski, Z powoduetyki Guyau, „Ateneum", 1903. — L. Spasowski, Les

bases du systeme de la philosophie morale de Guyau, Diss. (Bern), 1910. — J. Bączek, AnomizmJ. M. Guyau,

„Ateneum", 1912 - 13, i osobno, 1914. — K. Luczewski, Das Problem der Religion in der Philosophie Guyau's, 1915.

LACHELIER. G. Seailles, La philosophie de J. Lachelier, 1920. - E. Boutroux, Jules Lachelier, „Revue de Metaph.

et de Morale", 1921. — L. Brunschvicg, art. o filozofii Lacheliera w „Comptes ren-dus de 1'Acad. des Sciences Morales

et Polit.", 1921. — L. Millet, Le symbolisme dans la philosophie de Lachelier, 1959. — G. Mauchaussat, L'idealisme de

Lachelier, 1962.

TAfNE. G. Barzelotti, Ippolito Taine, 1895. - Y.Giraud, Essai sur Taine, 1901; - Taine. Etudes et documents, 1928.

—A. Chevrillon, Taine. Formation de są pensee, 1928. — D. D. Rosca, L'in-fiuence de Hegel sur Taine, 1928. - M.

Leroy, Taine, 1933. - A. Cresson, H. Taine, 1951. - S. J. Kahn, Science and Aesthetic Judgment. A Study.in Taine's

Critical Method, 1953. — C. Mongardini, Storia e sociologia nell'opera di H. Taine, 1965.

S. Askenazy, H. Taine, „Bibl. Warsz.", 1892. - P. Chmielowski, H. Taine, „Ateneum", 1893.-S. Brzozowski, H.

Taine i jego poglądy, 1901. —J. Wiśniev. .,ki, Etude historique et critique de la theorie de la perception exterieure chez

Mili et Taine, 1925. — J. Łempicki, Historiozofia H. Taine'a, 1938. - S. Morawski, Problem wartości i kryteriów w

estetyce H. Taine'a, „Studia Filoz.", 2(29), 1962; — toż samo w tłum. ang. w „The Journ. of Aesth. a. Art Criticism",

1963. — S. Krzemień-Ojak, Taine, 1966.

RENAN. L. Brunschvicg, La philosophie de Renan, „Revue de Metaph. et de Morale", 1893.—

395

G. Seailles;"E. Renan, 1894. — P. Lasserre, LajeunessedeRenan, 1925. — J. Pommier, La philosophie religieuse de

Chadbourne, E. Renan as an Essayist, 1957. — R. M. Galand, L'ame celti-que de Renan, 1959. — A. Hure, Entretiens

avec monsieur Renan, 1962.

J. Kenig, E. Renan, „Bibl. Warsz.", 1892. - A. Złotnicki, E. Renan, „Atenemn", 1892. - M. Morawski, W czym tkwi

silą Renana?, „Przegl. Powsz.", 1893. — S. Pawlicki, Leben und Schriften E. Renan^, „Jahrb.'der Leo-Gesellschaft",

1893, i odb. 1894; — Żywot i dzieła E. Renana, 1896; nowe wy d. 1905. — W. M. Dębicki, Renan i renanizro, „Przegl.

Katol.", 1897; - Renan jako nihilista i cynik. W:

Studia i szkice religijno-filozoficzne, tegoż autora, 1901. — H. Romanowski, Renan i Bergson, „Przegl. Katol.",

1930.— J. Chalasiński, W. Hugo i E. Renan, dwa nurty liberalnego intelektualizmu, „Myśl Filoz.", 3(5), 1952. — M.

Skrzypek, Kult nauki u E. Renana, „Euhemer", 3 ('10), 1959 (tamże bibliografia pism Renana). — B. Skarga, Renan,

1969.

FAZA TRZECIA: 1880- 1900

Philosophie A. M. Ampere's, Diss. (Marburg), 1908. - G. Milhaud, Etudes sur Cour-not, 1925. — R. R u y er,

L'humanite de l'avenir d'apres Cournot, 1930. — S. W. Ploss, Ań Outline 01 the Philosophy ofA. A. Cournot, 1941. —

P. Lamy, Ciaude Bernard et le materialisme, 1939. — A. Ser-tillanges. La philosophie de C. Bernard, 1944. — Ai

Gotard, La philosophie de C. Bernard, 1945. — R. Ciarke, C. Bernard et la medecine experimentale, 1961.

B. Skarga, Antoine Cournot — filozof rezygnacji, „Studia Filoz.", 1(52), 1968; — Ciaude Bernard, 1970.

BOUTROUX. F. Pelikan, Entstehung und Entwicklung des Kontingentismus, 1915. — L. S. Cra-ford, The

Philosophy 01 E. Boutroux, 1924.

S. Agatstein-Gierowski, E. Boutroux jako filozof religii, „Euhemer", 6(7), 1958. — B. Skarga, Emila Boutroux

krytyka scjentyzmu, „Arch. Hist. Filoz. i Myśli Społ.", 16, 1970.

POINCARE. „Revue de Metaphysique et de Morale", 1913 (zeszyt poświęcony H. Poincaremu). — L. Rougier, La

philosophie geometrique de H. Poincare, 1920. — Ch. Vorovka, Ce qu'il y a de juste dans la critique de la logistique de

H. Poincare, 1924. — R. Dantzig, H. Poincare, Critic of Crisis, 1954. — M. Bunge, Comentario critico de algunas ideas

de Poincare sobre las hipotesis fisicas, (Buenos Aires) 1958. — J. J. A. Mooij, La philosophie des mathematiques de H.

Poincare, 1966.

M. Smoluchowski, Dwie książki z dziedziny filozofii przyrody, „Ateneum Poi.", 1908. — W. Woj-towicz, H.

Poincare, „Wektor", 1912. — L. Chwistek, Nominalizm Poincarego i jego konsekwencje, „Przegl. Filoz.", 20, 1917. —

Z. Zawirski, O twierdzeniu fazy Poincarego i jego znaczeniu dla naukowego poglądu na świat, „Przegl. Filoz.", 31,

1928. — I. Dąmbska, Sur quelques idees communes a Bergson, Poincare et Eddington, 1959. — A. Lubomirski, H.

Poincarego filozofia geometrii, 1974.

MEYERSON. H. S e e, Science et philosophie d'apres la doctrine de M. E. Meyerson, 1932.

Z. Myslakowski, Nowa epistemologia (Rzecz o Meyersonie), „Kwart. Filoz.", l, 1923. — L. Lich-tenstein.

Filozofia E. Meyersona, „Wiad. Matem.", 1928 - 29; — Żur Einfuhrung in die Philosophie von Emile Meyerson, 1930.

— I. Dąmbska, E. Meyerson. Główne założenia jego epistemologii, „Przegl. Filoz.", 37, 1934. — J. Metallmann, E.

Meyerson, „Przegl. Wspólcz.", 1934. — Z. Zawirski, Filozofia nauki Meyersona, „Droga", 1934. — S. Żółkiewski, O

Emilu Meyersonie, „Kuźnica", 9, 1945;

DILTHEY i SPRANGER. J. Misch, Wstęp do (Gesammelte Schriften» Diitheya, t. 5, 1924. -L. Landgrebe, W.

Dilthey's Theorie der Geisteswissenschaften, 1928. - K. Kassube, Wilhelm Diitheys Methode der Lebensphilosophie,

(Hiroshima) 1931. — A. Degener, Diithey und das Problem der Meta-physik, 1933. - A. Liebert, W. Diithey, 1933. - J.

Stenzel, Diithey und die deutsche Philosophie. der Gegenwart, 1934. — D. Bischoff, W. Diitheys geschichtiiche

Lebensphilosophie, 1935. — N. Baring, W. Diitheys Philosophie der Gesehichte, 1936. - R. Dietrich, Die Ethik W.

Diitheys, 1937. - J. En-gehauser, Metaphysische Tendenzen in der Psychologie Diitheys, 1938. — C. Glock, W.

Diitheys Grund-legung einer wissenschaftlichen Lebensphilosophie, 1939. — F. Heider, Der Begriff der Lebendigkeit in

Diitheys Menschenbild, 1940. - E. Pucciarelli, Introducción a la filosofia di Diithey, 1944. — A. Bork, Diitheys

Auffassung des griechischen Geistes, 1944. - E. Imaz, El pensamiento de Diithey:

396

Einfuhrung in seine Philosophie, 2 wyd. 1955. — W. Kluback, W. Dilthey's Philosophy of History, 1956. — J. F. Suter,

Philosophie et histoire chez W. Diithey, 1960. — H. Diwald, W. Diithey. Erkenntnistheorie und Philosophie der

Geschichte, 1963. — K. Muller-Vollmer, Towards a Phenomenological Theory of Literaturę. A Study of W. Dilthey's

Poetik, 1963. — G. Marini, Diithey e la comprensione del mondo umano, 1965. — H. N. Tuttie, W. Dilthey's

Philosophy of Historical Un-derstanding, 1969. — A. Kremer-Marietti, W. Diithey et 1'antropologie historique, 1971. —

K. Ma-ger, Diitheys Schrift «Das Wesen der Philosophie». Das Probierń seines Ansatzes, Diss. (Wurzburg) 1974 (druk.

1973). — C. Yicentini, Studio su Diithey, 1974.

Z. Łempicki, O filozofii Diitheya, „Ruch Filoz.", 1912; - W. Diithey, „Przegl. Filoz.", 17, 1914. -M. Wallis, Obrona

humanistyki w filozofii współczesnej, „Przegl. Piloz.", 25, 1922; — Diitheya klasyfikacja poglądów na świat,

Komunikat Warsz. Inst. Filoz., tamże, 28, 1925. — B. Suchodolski, Przebudowa podstaw nauk humanistycznych, 1928.

— E. Frauenglas, Odrodzenie metafizyki a podstawy humanistyki (rzecz o Sprangerze), „Kwart. Filoz.", 7, 1929. — T.

Potempski, Poglądy pedagogiczne E. Sprangera na podstawie jego drobnych pism, „Kwart. Pedag.", 1932. — L.

Blaustein, O zadaniach psychologii humanistycznej, „Przegl. Filoz.", 38, 1935. — D. Steinbarg, Rozumienie i

wyjaśnienie w doktrynach Diitheya i Sprangera, „Kwart. Psychol.", 12, 1935. — Z. Kuderowicz, Wartość filozofii w

rozumieniu Diitheya, „Studia Filoz.", 3(42), 1965; — Światopogląd a życie u Diitheya, 1966; — Diithey, 1967; —

Historia i uniwersalność w estetyce Diitheya, „Studia Estetyczne", 4, 1967. — K. Sauerland, Ekspresja i mimesis u

Wilhelma Diitheya, tamże, 6, 1969.

RICKERT. A. Faust, H. Rickert und seine Stellung innerhalb der Philosophie der Gegenwart, 1927. - E. Spranger,

Rickerts System, 1932.

M. Wallis, H. Rickert, „Przegl. Filoz.", 40, 1937. — E. Boronowski, Filozofia wartości H. Rickerta, „Roczniki

Filoz. KUL", 2 - 3, 1949 - 50. - A. Miller-Rostowska, Das Individuelle als Gegenstand der Erkenntnis. Eine Studie żur

Geschichtsmethodologie H. Rickerts, 1955.

WEBER. P. Honigsheim, On Max Weber, 1968. - J; Freund, M. Weber, 1969. - J. A. Prades, La sociologie de la

religion chez M. Weber»2 wyd., 1969.— W. Schluchter, Wertfreiheit und Verantwor-tungsethik. Zum Yerhaitnis von

Wissenschaft und Politik bei M. Weber, 1971. — O. Stammer, M. Weber and Sociology Today, 1971. - M. Weber, Sein

Werk und Seine Wirkung, wyd. D. Kasier, 1972. — P. Ferrarotti, M. Weber e ii destino delia ragione, 6 wyd. 1974.

IDEALIŚCI AMERYKAŃSCY I ANGIELSCY. Contemporary Idealism in America, 1932 (wyd. zbiorowe). —

Houang Kia Teheng, Le neo-hegelianisme en Angleterre. La philosophie de Bernard Bosanquet, Diss. (Paris), 1954. —

J. Pucelle, L'idealisme en Angleterre. De Coleridge a Bradley, 1955;

— A. J. M. Milne, The Social Philosophy of English Idealism, 1962. — La naturę et 1'esprit dans la philosophie de T. H.

Green. La renaissance de 1'idealisme en Angleterre au XIX-e siecle, 2 t., 1960, 1965. — Paibrother, The Philosophy ofT.

H. Green, 1896. - A. H. Stirling, J. H. Stirling. His Life and Work, 1912. - C.D.Broad, Ań Examination of McTaggarts

Philosophy, I, 1933.

EMERSON. M. Dugard, R. W. Emerson. Są vie et ses oeuvres, 3 wyd. 1929.- R. Michaud, L'esthe-tique

d'Emerson, 1931. — Ch. R. Metzger, Emerson and Greenough. Transcendental Pioneers of an American Esthetic, 1954.

- S. Hubbard, Nietzsche und Emerson, Diss. (Basel), 1958.

E. M. Ciark, Emerson dzisiaj, ttum. w „Przegl. Współcz.", 1934.

M. Zielewiezówna, Amerykański filozof-poeta, „Bibl. Warsz.", 1904 i odb. 1905; — Z rozmyślań Emersona, 1910.

— G. Majewski, Filozofia indywidualizmu: Emerson, Nietzsche, „Prawda", 1911. — A. Górski, Wstęp do przekładu

«Szkiców», 1933. — R. Dyboski, Emerson i transcendentalizm amerykański, „Sprawozd. PAU", 46, 1945.

BRADLEY. E. Duprat, La metaphysique de Bradley, „Revue Philos.", 1926. - H. J. Schuring, Studio żur

Philosophie von F..H. Bradley, 1963. — P. Fruchon, F. H. Bradley. Les presupposes de 1'his-toire critique, 1966. - K. S.

Saxena, Studies in the Metaphysics of Bradley, 1967. - R. Wollheim, F. H. Bradley, 1969.

J. Goliehowski, F. H. Bradley a problem wewnętrznych i zewnętrznych relacji, „Gdańskie Zesz. Humanist.", 1965;

— Nauka a metafizyka u F. H. Bradleya, tamże, 2, 1966; — Myślenie racjonalne i krytyka dialektyczna w filozofii F.

H. Bradleya, „Studia Filoz.", l, 1973. — S. Zapaśnik, Absolut jako projekt ideału moralnego w filozofii F. H. Bradleya,

1973.

397

of the Pragmatic Element in the Philosophy of J. Royce, 1972. — B. B. Singh, The Self and the Worid in the Philosophy

of J. Royce, 1973.

BRENTANO. O. Kraus, F. Brentano. Żur Kenntniss seines Lebens und seiner Lehre, 1919. — O. Most, Die Ethik

Brentanos und ihre geschichtiićhen Grundlagen, Diss. (Mttnster im West.), 1931. — A. Werner, Die psychologisch-

erkenntnistheoretischen Grundlagen der Metaphysik F. Brentanos, 1933.--H. Windischer, Brentano und die Scholastik,

1996. — A. Kastii, Die Philosophie F. Brentanos, 1951. — E. Utitz, Erinnerungen an F. Brentano, „Wiss. Zeitschrift d.

Univ. Halle-Wittenberg", 1954. - L. Gil-son, Methode et metaphysique selon F. Brentano, 1955. — G. Petrović, Uz

Brentanovo ućenje o pred-metu misijenja, (Beograd) 1958. - G. Bergmann, Realism. A Critique of Brentano and

Meinong, 1967.-A. C. Rancurello, A Study of F. Brentano. His Psychological Standpoint and His Significance in the

History of Psychology, 1968. — H. J. Koebel, Phanomenologie der Erkenntnisiehre F. Brentanos, Diss. (Basel), 1971.

K. Twardowski, F. Brentano a historia filozofii, „Przełom", 11, 1895, oraz w zbiorze: Rozprawy i artykuły filoz.,

1927. - l. Halpern (Myślicki), F. Brentano, „Przegl. Filoz.", 20, 1917. - D. Grom-ska, Brentanowska argumentacja w

sprawie przedmiotu powiedzeń egzystencjalnych, „Przegl. Filoz.", 23, 1920. - T. Kotarbiński, O reizmie w szkole F.

Brentano, „Ruch Filoz.", 1937; - Odst>;pcy (Franciszek Brentano), „Argumenty", 1959. — T. Czeżowski, Przyczynek

do sylogistyki Arystotelesa (Brentanowska teoria wniosków kategorycznych), 1950. -- D. Frydman, Zagadnienie

oczywistości u Brentany. W: Charisteria W. Tatarkiewiczowi w darze, 1960. — H. Buczyńska-Garewicz, Logika uczuć.

Doktryna miłości i nienawiści F. Brentana, „Arch. Hist. Filoz. i Myśli Społ.", 18, 1972.

MEINONG. Jenseits von Sein und Nichtsein. Beitrage żur Meinong-Forschung, wyd. R. H a II er, 1972. - R.

Grossmann, Meinong, 1974.

H. Buczyńska-Garewicz, Teoria wartości A. Meinonga, „Etyka", 12, 1973.

NIETZSCHE. L. Stein, Friedrich Nietzsches Weltanschauung und ihre Gefahren, 1893. E. For-ster-Nietzsche, Das

Leben F. Nietzsches, 2 t., 1895- 1904. — Laurentius, Krapotkins Moraliehre und dereń Beziehungen zu Nietzsche, 1896.

— F. Tónnies, Der Nietzsche-Kultus, 1897. - T. Ziegler, Friedrich Nietzsche, 1900. — E. Faguet, En lisant Nietzsche,

1904. — K. Joel, Nietzsehe und die Ro-mantik, 1905. -T. Lessing, Schopenhauer, Wagner, Nietzsche, 1906; -Nietzsche,

1925. R. Sai-tschik, Deutsche Skeptiker: Lichtenberg, Nietzsche, 1S06. —R. Richter, F. Nietzsche. Sein Leben und

sein Werk, 1909. — B. Rogaiev, F. NicSe, Schematizirovannaja interpretacija ego filosofii, 1909. — A. Fouillee,

Nietzsche et 1'immoralisme, 5 wyd. 1911, nowsze 1920. - G. Simmel, Schopenhauer und Nietzsche, 1907, n. wyd. 1920.

-- Ch. Andler, Nietzsche. Savieetsapensee,6t., 1920- 30.-- E. Bertram, Nietzsche. Versuch einer Mythologie, 1920. - N.

Bubnoff, F. Nietzsches Kulturphilosophie und Urn-wertungsiehre, 1924. — L. Klages, Die psychologischen

Errungenschaften Nietzsches, 1930. - A. Baeum-ler, Nietzsche als Philosoph und Politiker, 1931. - L. Andreas-Salome

(Frau Lou), F. Nietzsche, I932, przedr. 1970. — K. Lówith, Nietzsches Philosophie der ewigen Wiederkunft des

Gleichen, I935. -K. Jaspers, Nietzsche, 1936, n. wyd. 1950; — Nietzsche und das Christentum, 1952. - H. Heimsoeth,

Nietzsches Idee der Geschichte, 1938; - Metaphysische Voraussetzungen und Antriebe in Nietzsches Immoralismus,

1955. — H. Lefebvre, Nietzsche. (Socialisme et culture), 1939. — J. Wilhelm, F. Nietzsche und der franzosische Geist,

1939. - F. Wurzbach, Das Vermachtnis F. Nietzsche, 1940; - Nietzsche, 1942. - C. Brinton, Nietzsche, 1941. - G. A.

Morgan, What Nietzsche Means, 1941. •- L. Giusso, Nietzsche, 1942. — A.v. Martin, Nietzsche und Burckhardt, 1942.

— J. E. Spenie, Nietzsche et le pro-bleme europeen, 1943. — A. Cresson, Nietzsche, 1953. — G. Lukacs, Die

Zerstorung der Yernunft. Der Weg des Irrationalismus von Schelling zu Hitler 1954. - T. Mann, Nietzsches Philosophie

im Lichte un-serer Erfahrung. W: Gesammelte Werke, t. 10, 1955. — W. Kaufman, Nietzsche. Philosopher, Psycho-

logist,Antichrist,1956;3wyd.l968. - M. H. Wolf, F. Nietzsche. Der Weg zum Nichts, 1956. - F.A.Lea, The Tragic

Philosopher. A Study ofF. Nietzsche, 1957. - J. Stambaugh, Untersuchungen zum Problem der Zeit bei Nietzsche, 1959;