Ryszard Mozgol Synowie zła

Marx and Engels Spiritualism and Theosophy (internet).

16 Marksizm i szatanizm, op. cit., s. 17.

17 Oto jeden z bełkotliwych utworów Edwarda Avelinga pt. Książe ciemności: „Do ciebie moje wiersze wyuzdane i zuchwałe / Unoszą się o Szatanie, królu bankierów. / Przyjmij kadzidła, o kapłanie! I myśli idące ku tobie. / Ponieważ nigdy – o kapłanie! – Szatan nie będzie stał za tobą. / Twój oddech – o Szatanie! – inspiruje moje wiersze, / Kiedy z głębi samego siebie urągam bogom. / Śmierć arcykapłanom królewskim, śmierć królom nieludzkim! / Ten jest błyskawicą, który wstrząsa umysłami. / O duszo, która schodzisz z prostej drogi, / Szatan jest miłosierny. Patrz Heloise. / Tak jak trąba powietrzna, która rozpościera swe skrzydła – / On przychodzi, o ludu, Szatan wielki! / Witaj wielki obrońco rozumu! / Ku tobie wznoszą się poświęcone kadzidła i ślubowania; / Ty zdetronizowałeś boga kapłana”.

18 Bakunin in Quotations from the Anarchists, red. Paul Berman (Praeger Publishers) brw, bmw.

19 С. Boyer, Philosophy of Communism, New York 1952.

20 A. Kunzli, Karl Marks eine Psychographie, Zurich 1966.

21 Por. Iz 14, 13.

22 J. Milton, Raj utracony, Kraków 2003, I, 185-199.

23 R. Laurentin, Szatan. Mit czy rzeczywistość? Warszawa 1998, s. 128–130.

24 G. Bernanos, Pod słońcem szatana, Warszawa 1989; Pamiętnik wiejskiego proboszcza, Warszawa 1991; Monsieur Ouine, Warszawa 1961.

25 R.H. Benson, Antychryst Pan Świata, Warszawa-Komorów 2002.

26 R. Raffalt, ks. bp R. Williamson FSSPX, W. Sołowiew, Trójgłos o antychryście, Poznań 1996.

27 Sprawa apostaty, ex-ks Boullan została opisana w: L. Cristiani, Znaki obecności szatana we współczesnym świecie, Gdańsk 1995, s. 222–224. Boullan, następca Vintrasa w godności przywódcy sekty „Kościół Karmelu”, dezerter z kapłaństwa, który pociągnął za sobą swoją spowiedniczkę, zakonnicę Adelajdę Chevalier. Jako jego kochanka i kapłanka sekty brała udział w perwersyjnych rytuałach. Boullana oskarżano o złożenie jednego ze swoich dzieci w satanistycznej ofierze 8 I 1860 roku. Przerażeni rozmiarami oddziaływania Boullana i „Kościoła Karmelu” Różokrzyżowcy mieli przyczynić się do jego śmierci. Przywódca francuskiego Różokrzyża został oskarżony o dokonanie „magicznego morderstwa” na Boullanie. Zob. również: Cassiel, Encyklopedia wiedzy zakazanej, Warszawa 1992, s. 54-57.

28 Obszernie omawiają związki pomiędzy powieściami grozy H. P. Lovercrafta a czarna magią Alistaira Crowleya jego zwolennicy w poświęconej mu obszernej, anonimowej pracy The Necronomicon (internet).

29 J. K. Huysmans, Na wspak, Kraków 2003.

30 Leo Taxil (właść. Gabriel Jogand), stał się dzięki swoim działaniom jedną z najpopularniejszych postaci III Republiki. Najpierw jako komunard z 1871 roku, przestępca, mason, antyklerykał, wydawca pornografii i bluźnierczych broszur, później jako demaskator wolnomularstwa i obrońca Kościoła. Po swoim szumnym „nawróceniu”, bezkrytycznego poparcia udzielili mu liczni hierarchowie Kościoła francuskiego, oraz św. Teresa od Dzieciątka Jezus. Taxil był twórcą popularnego mitu, że u szczytu masońskiej piramidy znajduje się ściśle zakonspirowana palladystyczna sekta. Mistyfikacja wyszła jednak na jaw, choć poglądy Taxila przetrwały. Na temat mistyfikacji L. Taxila zob.: A.M. di Nola, Diabeł, wyd. II, Kraków 2000, s. 352; A. Borkowski, Zwycięstwo prowokacji, [w:] „Fronda” nr 29/ 2003, s. 96-103 .

31 Spowiednikiem Huysmansa został „kapelan” paryskich artystów, kanonik Mugnier. W 1906 roku ukazała się ostatnia powieść flamandzkiego pisarza (Les Foules de Lourdes), efekt pielgrzymki do Lourdes, będący odpowiedzią na złośliwy paszkwil Emila Zoli na temat cudów mających miejsce w sanktuarium.

32 S. Przybyszewski, Synagoga Szatana, Białystok 1995.

33 S. Przybyszewski, Dzieci szatana, Kraków 1993.

34 S. Przybyszewski, Synagoga..., op. cit., s. 96.

35 Ernst Jünger posłużył się opisem satanistycznych teatrzyków paryskich dla zaakcentowania dekadencji europejskiej cywilizacji i mieszczańskiej kultury końca XIX w. Zob. E. Jünger, Niebezpieczne spotkanie, Warszawa 1998. Należy przyznać racje tezie, że powodzenie satanizmu jest związane z dekadencją i nihilizmem rozwijającym się wewnątrz cywilizacji europejskiej od XVIII wieku.

36 F. Nietzsche, Antychryst. Próba krytyki chrześcijaństwa, Warszawa 1907.

37 A. Crowley, Magick in Theory and Practice, XI.

38 Hollywood, Satanism, Scientology and Suicide. The Fable (internet), 31. Niezwykle obszerna i bogato udokumentowana praca anonimowego autora.

39 Ibidem; B. Larson, Satanism: The Seduction of American’s Youth, Nashville 1989.

40 Kompletną, aczkolwiek apologetyczną historię sekty, z uwzględnieniem działalności Crowleya, zawiera: The Secret Rituals of the O.T.O. Opr. F. King (internet) I, 4 . Autor tego opracowania był zadeklarowanym okultystą i zwolennikiem „crowleyanizmu”. Pierwsza publikacja książki w 1973 roku spowodowała panikę w lożach obrządku szkockiego w USA, które wydały obszerny list otwarty odcinający się od publikacji i jej „chorego umysłowo, pogrążonego w czarnej magii” autora oraz „nieślubnego dziecka” w postaci pomyłkowo przyjętego do OTO Alistaira Bafometa Crowleya. Zob. Letter from the Supreme Council of Freemasonry about Crowley’s

supposed status in the Masonic Order (internet).

41 R. Laurentin, Szatan..., op. cit., s. 131.

42 Jeden z czołowych braci OTO Rudolf Steiner, twórca antropozofii, przyjęty do sekty w Berlinie i zajmujący w niej jedno z najważniejszych stanowisk, wyrażał się o Crowleyu niezwykle ciepło, odbierając dedykowane sobie wiersze. Steiner po dojściu do władzy Hitlera opuścił Niemcy, a sprawne działania gestapo rozbiły ostatecznie konspirację OTO w 1937 roku. The Secret Rituals..., op. cit., I, 4.

43 Lucyferianizm jest gnostycką sektą o dualistycznym charakterze, odwracającą chrześcijański układ religijny. Twórca świata – według ich koncepcji – zły Demiurg rywalizuje ze swoim zbuntowanym synem „niosącym światło” – Lucyferem, będącym bogiem mądrości, oświecenia, prawdy itp. Satanizm z kolei akceptuje teoretycznie wszystkie dogmaty chrześcijaństwa, wywracając je na opak. Jest kontynuacją ziemską rebelii Lucyfera w niebiosach.

44 Pewne elementy deklarowanego satanizmu odnajdujemy w grafomańskiej poezji Crowleya z 1898 roku, pełnej homoseksualnych i pornograficznych odniesień. Zob. More unpublished Crowley poems (internet).

45 A. Crowley, The Book of Lies (internet); idem, Księga jogii i magii (internet); idem, Magick in Theory and Practice (internet); idem, Magic without Tears (internet).

46 Nawrócony okultysta A.E. Waite charakteryzował to następująco: „Magia obejmuje wykorzystanie procesów rytualnych, aby uzyskać określone cele, i jeśli cele te są dobre, to jest to biała magia, jeśli zaś złe, to jest to magia czarna”. Zob. Cassiel, Encyklopedia..., op. cit., s. 10.

47 Ks. J. J. Steffon, Satanizm jako ucieczka w absurd, Kraków 1993, s. 103.

48 Skrótową biografię La Vey’a zawierają: Ks. J. J. Steffon, Satanizm..., op. cit; R. Laurentin, Szatan..., op. cit.

49 A. La Vey, Biblia szatana (internet).

50 Najlepszym przykładem takiej księgi jest popularna „Goetia”, będąca księgą mającą zaklinać duchy. Goetia. The Lesser Key of Solomon, tłum. S.L. Mathers (mag „MacGregor”), b.m.w. 1903; również księga magii seksualnej: The Zoetic Grimoire of Zos, opr. A. “Osman” Spare, b.m.i r.w.

51 Wpływ satanizmu na kulturę masową przedstawiają takie przykładowe prace: o. A. D’Ascanio OFMCap., Cywilizacja śmierci. Działanie szatana dzisiaj, Lublin 2000; Satanizm, rock, narkomania, seks, red. o. A. J. Nowak OFM, Lublin 1999.