Ana səhifə

Ecaz­kar can­LI­lar harun yəhya müƏLLİf və onun əSƏRLƏRİ haqqinda


Yüklə 0.6 Mb.
səhifə5/6
tarix26.06.2016
ölçüsü0.6 Mb.
1   2   3   4   5   6

Ju­va­sı­nı rəng­lə­yən quş­lar­dan bi­ri olan pa­rıl­tı­lı çar­daq qu­şu əsl «me­mar»dır. Er­kək çar­daq qu­şu bir gö­yər­çin boy­da olur. Ju­va qu­rar­kən ət­raf­dan top­la­dı­ğı yüz­lər­lə in­cə bu­da­ğı şə­kil­də gör­dü­yü­nüz ki­mi qar­şı­lıq­lı ol­maq­la iki sı­ra san­cır. Be­lə­lik­lə də bir çar­daq qu­rur. Çar­da­ğın qar­şı­sı­na isə ət­raf­dan top­la­dı­ğı bü­tün əş­ya­la­rı yı­ğır. Bu əş­ya­lar bir kə­pə­nək qa­na­dı, quş tü­kü, av­to­mo­bil aça­rı və ya sar­ğı ka­ğı­zı da ola bi­lər. Qu­şun əsa­sən ma­vi rəng­li ci­sim­lə­rə qar­şı xü­su­si bir ma­ra­ğı var. Şə­kil­də də gör­dü­yü­nüz ki­mi, ma­vi rəng­də hər şe­yi yu­va­sı­na top­la­yır.

Qu­şun bö­yük bir diq­qət­lə ya­rat­dı­ğı de­ko­ra­si­ya bun­lar­la bit­mir. Çar­daq qu­şu yu­va­sı­nın di­var­la­rı­nı da rəng­lə­yir. Həm də bo­ya­nı özü əl­də edir. Ne­cə? Müx­tə­lif rəng­li bit­ki­lər­dən və on­la­rın su­yun­dan is­ti­fa­də edə­rək yu­va­sı­nın di­var­la­rı­nı rəng­lə­yir. Bə­zən də rəng­lə­mə pro­se­si üçün ağ­zın­dan if­raz et­di­yi su ilə kö­mür­dən is­ti­fa­də edir. Bun­dan əla­və, ağ­zın­da çey­nə­di­yi bir par­ça ağac qa­bı­ğı ilə də bu­daq­lar­dan təş­kil olu­nan yu­va di­var­la­rı­nı rəng­lə­yir.

Çar­daq qu­şu ki­mi heç gör­mə­di­yi­miz və ya gö­yər­çin­lər, qa­ğa­yı­lar ki­mi da­im gör­dü­yü­müz bü­tün quş növ­lə­ri­ni ya­ra­dan Al­lah­dır. Ki­çik bir qu­şa ne­cə yu­va qu­ra­ca­ğı­nı, bu yu­va­nı ne­cə bə­zə­yə­cə­yi­ni öy­rə­dən uca Al­lah­dır. Bi­zim və­zi­fə­miz isə Al­la­hın gü­cü­nün son­suz ol­du­ğu­nu da­ha yax­şı an­la­maq üçün hey­van­la­rın be­lə xü­su­siy­yət­lə­ri üzə­rin­də in­cə­li­yi­nə qə­dər dü­şün­mək­dir. Al­lah bir ayə­sin­də be­lə bu­yu­rur:

«Göy­lər­də və yer­də nə var­sa, ha­mı­sı­nı öz tə­rə­fin­dən si­zin ix­ti­ya­rı­nı­za qo­yan da Odur. Hə­qi­qə­tən bun­da dü­şü­nən bir qövm üçün ib­rət­lər var­dır!» («Ca­si­yə» su­rə­si, 13).
BA­LA­LA­RI ÜÇÜN JU­VA QA­ZAN QUŞ­LAR
Me­qa­pod quş­la­rı Avs­tra­li­ya­da ya­şa­yır və ba­la­la­rı­nı bö­yüt­mək üçün xü­su­si yu­va­lar qu­rur. Əv­vəl­cə er­kək me­qa­pod bö­yük bir çu­xur qa­zır, da­ha son­ra bu çu­xu­ru çü­rü­mək­də olan nəm ot və yar­paq­lar­la dol­du­rur. Bu­nun da çox əhə­miy­yət­li bir sə­bə­bi var. Çü­rü­yən bit­ki­lər­də olan bak­te­ri­ya­lar yük­sək is­ti­lik ya­ra­da­caq və yu­va­nı qız­dı­ra­caq. Er­kək quş bu is­ti­li­yi sa­bit sax­la­maq­dan öt­rü ha­va­nın də­yiş­mə­si üçün de­şik açır və dim­di­yi­ni bu de­şik­lər­dən içə­ri so­xa­raq yu­va­nın is­ti­li­yi­nə mü­tə­ma­di ola­raq nə­za­rət edir. Həm­çi­nin bit­ki yı­ğı­nı­nın üzə­rin­də əla­və bir də qı­fa bən­zər də­lik açır. Bu də­lik qış bo­yun­ca ya­ğı­şın içə­ri sız­ma­sı­nı və bit­ki yı­ğı­nı­nın nəm­li qal­ma­sı­nı tə­min edir.

Ju­va ha­zır ol­duq­dan son­ra di­şi quş yu­va­ya gə­lə­rək yu­mur­ta qo­yur. La­kin ya­yın is­ti­sin­də yu­va­da­kı is­ti­lik get-ge­də art­dı­ğın­dan er­kək me­qa­pod qu­şu yu­va­sı­nı qum­la ör­tür. Bu şə­kil­də is­ti­li­yin yu­va­ya da­xil ol­ma­sı­nın qar­şı­sı­nı alır.

İn­di si­zə bir su­al ve­rək. Bu ya­zı­nı oxu­ma­mış­dan əv­vəl bit­ki­lə­rin çü­rü­dük­dən son­ra is­ti­lik ver­di­yi­ni bi­lir­di­niz­mi? Əgər bu möv­zu ilə bağ­lı bir ki­tab oxu­ma­say­dı­nız, bu­nu bil­mə­mə­yi­niz çox tə­bii gö­rü­nər­di və si­zin ki­mi bir çox in­san da bu­nu bil­mir. La­kin me­qa­pod qu­şu bu­nu çox yax­şı bi­lir, həm də bu bi­li­yin­dən ba­la­la­rı­nın xey­ri­nə is­ti­fa­də edir.

Bəs bu quş be­lə in­cə he­sab­la­ma­nı və həs­sas ölç­mə­lə­ri ne­cə apa­rır? Da­ha son­ra bu ölç­mə­lər­dən əl­də et­di­yi nə­ti­cə­lə­rə gö­rə ne­cə tex­ni­ki təd­bir­lər gö­rə bi­lir? Nə üçün ba­la­la­rı üçün be­lə bir zəh­mə­tə qat­la­şır­lar?

Bü­tün bun­la­rı ye­ri­nə ye­ti­rə bil­mə­si üçün quş mü­hən­dis ki­mi tex­ni­ki bir bi­li­yə və sağ­lam bir in­san ağ­lı­na sa­hib ol­ma­lı­dır. Əl­bət­tə ki, qu­şun zə­ka­lı və bi­lik­li bir in­san ki­mi dav­ra­na bi­lə­cək ağ­lı və bey­ni yox­dur. Bü­tün bu ağıl tə­ləb edən iş­lə­ri me­qa­pod qu­şu­na hər an et­di­rən, yə­ni il­ham ve­rən və bu qu­şu is­ti­qa­mət­lən­di­rən bir qüv­və var. Bu qüv­və hər şe­yi ən gö­zəl şə­kil­də ya­ra­dan Al­la­ha aid­dir.

Siz bu­ra­da qeyd olu­nan­la­rı oxu­du­ğu­nuz za­man dər­hal bü­tün bun­la­rı edən­lə­rin əs­lin­də can­lı­lar de­yil, bü­tün can­lı­la­rı ya­ra­dan Al­lah ol­du­ğu­nu dərk edir­si­niz. La­kin dər­hal an­la­dı­ğı­nız bu hə­qi­qə­ti qə­bul et­mə­mək üçün inad edən bə­zi in­san­lar da var. Al­lah be­lə in­san­la­ra Qu­ran­da da işa­rə edib. Al­lah «Rəd» su­rə­sin­də bu in­san­lar­la bağ­lı be­lə bu­yu­rur:

«De ki: «Göy­lə­rin və ye­rin Rəb­bi kim­dir?» De ki: «Al­lah­dır!» De ki: «Be­lə ol­duq­da öz­lə­ri­nə nə bir xe­yir, nə də bir zə­rər ve­rə bi­lən özü­nü­zə dost­mu, ha­mi­mi edir­si­niz?» De ki: «Heç kor­la gö­rən və ya zül­mət­lə nur ey­ni ola bi­lər­mi?! Jox­sa müş­rik­lər ona gö­rə Al­la­ha şə­rik qoş­du­lar ki, büt­lər də Al­la­hın ya­rat­dı­ğı ki­mi ya­rat­dı­lar və on­la­rın nə­zə­rin­də Al­la­hın ya­rat­dı­ğı ox­şa­dı?!» De ki: «Al­lah hər şe­yin xa­li­qi­dir. O, hər şe­yə qa­lib olan tək bir Tan­rı­dır!» («Rəd» su­rə­si, 16).
ZIĞ-ZIĞ QU­ŞU­NUN GÜC­LÜ JAD­DA­ŞI
Zığ-zığ­lar top­la­dıq­la­rı qo­za­la­rı da­ha son­ra is­ti­fa­də et­mək üçün tor­pa­ğa bas­dı­rır. Bə­zi hal­lar­da gün­də 1000 ədəd qo­za bas­dı­rır­lar. Me­şə­də hər yer bir-bi­ri­nə bən­zə­yir. Bu sə­bəb­dən hət­ta in­san da me­şə­də bir ye­ri çox çə­tin­lik­lə ta­pır. Bəs zığ-zığ­lar qo­za­la­rı giz­lə­dik­lə­ri ye­ri ne­cə ta­pır­lar? Çox ağıl­lı bir üsul­la bu yer­lə­rə işa­rə qo­yur. Bu­nun üçün bə­zən ağac bu­daq­la­rın­dan, bə­zən də daş par­ça­la­rın­dan is­ti­fa­də edir­lər. Əs­lin­də ye­nə də uc­suz-bu­caq­sız me­şə­də tor­pa­ğın al­tın­da bir ye­ri tap­maq çox çə­tin­dir. La­kin apa­rı­lan sı­naq­lar­da bu quş­la­rın hət­ta 9 ay keç­dik­dən son­ra da hə­min qo­za­la­rı tap­dı­ğı mə­lum ol­muş­dur. Qu­şun bu qə­dər güc­lü yad­da­şa ma­lik ol­ma­sı, qi­da giz­lət­di­yi ye­ri işa­rə et­mə­si və da­ha son­ra bun­la­rın ye­ri­ni xa­tır­la­ma­sı bir ya­ra­dı­lış mö­cü­zə­si­dir.

Heç bir ağ­lı və şüu­ru ol­ma­yan zığ-zığ­la­rın qo­za­la­rı tor­pa­ğa bas­dı­ra­raq giz­lət­mə­yi dü­şün­mə­si, qo­za bas­dır­dıq­la­rı yer­lə­ri ye­ni­dən tap­maq üçün işa­rə et­mə­si əl­bət­tə ki, tə­sa­düf­lər­lə izah edi­lə bil­məz.

1000 ədəd qo­za­nı bas­dır­maq və ha­mı­sı­nı daş­lar­la və ya bu­daq­lar­la işa­rə et­mək və bu­nu ni­zam­lı bir şə­kil­də et­mək qə­tiy­yən qu­şun edə bi­lə­cə­yi bir iş de­yil. Tap­dı­ğı qo­za­nı bir qu­şun ye­mə­si çox tə­bii­dir. La­kin gə­lə­cək üçün giz­lət­mək ki­mi bir dav­ra­nış, yer­lə­ri­ni tə­yin et­mək üçün işa­rə­lə­mək, da­ha son­ra isə bu işa­rə edil­miş yer­lə­ri ta­nı­maq yal­nız ağıl­lı in­sa­nın edə bi­lə­cə­yi bir iş­dir.

Bir quş bun­la­rın heç bi­ri­ni özün­dən edə bil­məz. Bu hal­da bü­tün bun­la­rı zığ-zığ qu­şu­na et­di­rə­nin hər şe­yə qa­dir olan son­suz ağıl sa­hi­bi­nin ol­du­ğu­nu dərk edi­rik... Be­lə­lik­lə, bu yük­sək ağıl hər şe­yi mü­əy­yən bir ni­zam için­də qü­sur­suz ya­ra­dan və hər şe­yin ha­ki­mi olan Al­la­ha aid­dir. Al­lah di­lə­di­yi üçün bu quş qi­da­sı­nı giz­lə­yir və ye­nə də Al­la­hın di­lə­mə­si ilə onu ta­pa bi­lir. Ja­ra­dı­lan hər şey­də ol­du­ğu ki­mi bu quş­da da Al­la­hın ya­rat­ma gü­cü­nün də­lil­lə­ri­nə nü­mu­nə­lər gö­rü­rük.


HEJ­VAN­LAR ALƏ­Mİ­NİN Zİ­REH­Lİ TANK­LA­RI
Cə­nu­bi Ame­ri­ka­da ya­şa­yan və «ar­ma­dil» ad­la­nan bu can­lı­lar bü­tün bə­dən­lə­ri­ni ör­tən zi­reh­lə­ri ilə çox ma­raq­lı bir gö­rü­nü­şə ma­lik­dir. Bö­cək­lər­lə qi­da­la­nan bu can­lı­lar qi­da­la­rı­nı əsa­sən tor­pa­ğı qa­za­raq ax­ta­rır­lar. Ar­ma­dil­lər çox yük­sək qo­xu­bil­mə his­siy­ya­tı­na ma­lik­dir. Qi­da­nın qo­xu­su­nu dər­hal hiss edən ar­ma­dil bur­nu­nu tor­pa­ğa da­ya­ya­raq onu elə hə­yə­can­la qa­zır ki, san­ki iyi itir­mək­dən qor­xur. Ar­ma­dil­lə­ri bu və­ziy­yət­də gö­rən­lər hey­va­nın ne­cə nə­fəs al­dı­ğı­na tə­əc­cüb edə bi­lər. Hal­bu­ki ar­ma­dil­lər bu və­ziy­yət­də nə­fəs al­mır­lar. Çün­ki on­lar al­tı də­qi­qə­yə ya­xın nə­fəs­lə­ri­ni sax­la­ma qa­bi­liy­yə­ti­nə ma­lik­dir. Bu isə tor­pa­ğı qaz­dıq­la­rı za­man bo­ğul­ma­la­rı­nın qar­şı­sı­nı alır.

Al­la­hın on­la­ra ver­di­yi nə­fəs­lə­ri­ni uzun müd­dət sax­la­ya bil­mək qa­bi­liy­yə­ti sa­yə­sin­də ar­ma­dil­lər tor­pa­ğı qa­zıb qi­da ta­pır­lar. Bu nü­mu­nə bi­zə Al­la­hın can­lı­lar üzə­rin­də­ki şəf­qət və mər­hə­mə­ti­ni gös­tə­rir. Al­lah bir ayə­sin­də Özü­nü bi­zə be­lə ta­nı­dır:

«Hə­qi­qə­tən Rəb­bin ye­nil­məz qüv­və və mər­hə­mət sa­hi­bi­dir!» («Şüə­ra» su­rə­si, 9).
HƏT­TA GE­CƏ­NİN QA­RAN­LI­ĞIN­DA DA UÇA Bİ­LƏN KÖ­ÇƏ­Rİ QUŞ­LAR
Bir çox quş nö­vü hər il yax­şı qi­da mən­bə­lə­ri­nə, yu­mur­ta qo­ya­caq və ba­la­la­rı­nı bö­yü­də­cək uy­ğun böl­gə­lə­rə get­mək üçün min­lər­lə ki­lo­metr uçur. Al­lah quş­la­rın uçu­şu­na bir ayə­sin­də aşa­ğı­da­kı ki­mi diq­qət çə­kir:

«Mə­gər on­lar baş­la­rı­nın üs­tün­də qa­nad açıb uçan, son­ra da qa­nad­la­rı­nı yı­ğan quş­la­rı gör­mür­lər­mi? On­la­rı ha­va­da sax­la­yan an­caq Rəh­man­dır. Hə­qi­qə­tən O, hər şe­yi gö­rən­dir!» («Mülk» su­rə­si, 19).

Bə­zi su quş­la­rı uzun mə­sa­fə­lə­rə uçuş­la­rı uğur­la ye­ri­nə ye­ti­rir. Bu uğu­ru möh­kəm qu­ru­luş­la­rı və ara­la­rın­da­kı əla­qə ilə əl­də edir­lər. Su quş­la­rı uçar­kən ey­ni za­man­da oxu­ya­raq və müx­tə­lif səs­lər çı­xa­ra­raq bir-bi­ri ilə da­nı­şır­lar. Bu, nə qə­dər çox ol­sa­lar da hət­ta ge­cə­nin qa­ran­lı­ğın­da da sü­rü­nün bü­tün üzv­lə­ri­ni bir yer­də top­la­ma­ğa im­kan ve­rir.

Sü­rü­nün hər bir üz­vü di­gər­lə­ri­nin ol­du­ğu ye­ri bi­lir. Kö­çə­ri su quş­la­rı­nın ha­ra­da ol­duq­la­rı­nı bil­mək üçün Gü­nəş­dən is­ti­fa­də et­dik­lə­ri eh­ti­mal olu­nur. Quş­lar ge­də­cək­lə­ri ye­rə ya­xın­laş­dıq­la­rı za­man öz­lə­ri üçün mü­əy­yən et­dik­lə­ri bə­zi xü­su­si işa­rə­lər­dən is­ti­fa­də edir­lər. Bu, si­zin öz evi­ni­zin yo­lu­nu tap­maq üçün pros­pekt və bi­na­lar­dan is­ti­fa­də et­mə­yi­ni­zə bən­zə­yir. Bu pro­ses üçün su quş­la­rı çay­la­rı, dağ­la­rı və di­gər tə­bii işa­rə­lə­ri iz­lə­yir­lər. Bə­zi su qu­şu növ­lə­ri köç et­dik­lə­ri za­man ge­cə-gün­düz da­yan­ma­dan uçur­lar.

İs­ti­qa­mə­ti tap­maq qa­bi­liy­yə­ti ağıl və zə­ka sa­hi­bi olan in­san­la­ra xas­dır. İn­san müx­tə­lif tex­ni­ki va­si­tə­lər­dən və ya göy üzün­dən is­ti­fa­də edə­rək is­ti­qa­mə­ti tə­yin edir. Bəs quş­lar is­ti­qa­mət­lə­ri­ni ne­cə ta­pır­lar? Gü­nə­şin və­ziy­yə­tin­dən və di­gər işa­rə­lər­dən ne­cə is­ti­fa­də edir­lər?

Bu hey­rə­ta­miz qa­bi­liy­yə­ti quş­la­ra ve­rən, ara­la­rın­da xü­su­si bir əla­qə sis­te­mi ya­ra­dan uca Al­lah­dır. Al­lah can­lı­lar­da ya­rat­dı­ğı bü­tün xü­su­siy­yət­lər­lə bi­zə ya­ra­dı­cı­lı­ğın­dan nü­mu­nə­lər ve­rir. «Mə­gər on­lar baş­la­rı­nın üs­tün­də qa­nad açıb uçan, son­ra da qa­nad­la­rı­nı yu­man quş­la­rı gör­mür­lər?» ayə­sin­dən də gör­dü­yü­müz ki­mi, quş­la­rın uçu­şu­na diq­qət çə­kir. Quş­la­ra ver­di­yi qa­bi­liy­yət ba­rə­də dü­şün­mə­yi­mi­zi is­tə­yir. Bu şə­kil­də dü­şün­dü­yü­müz za­man qar­şı­mı­za hər də­fə can­lı­la­rın öz­lə­ri­nin edə bil­mə­yə­cə­yi çox ağıl­lı dav­ra­nış­lar və ide­al bə­dən qu­ru­luş­la­rı çı­xır. Biz də bü­tün bun­la­rı dü­şü­nə­rək et­dik­lə­ri iş­lə­ri on­la­ra öy­rə­dən bi­ri­nin ol­du­ğu­nu dərk edi­rik.

Siz də oxu­du­ğu­nuz bu mə­lu­mat­lar üzə­rin­də fi­kir­lə­şin və fik­ri­ni­zi ət­ra­fı­nız­da­kı in­san­la­ra öy­rə­din. Elə öy­rə­din ki, Al­la­hın uca­lı­ğı­nı, hər şe­yi ya­ra­dı­nın Rəb­bi­miz ol­du­ğu­nu an­la­sın­lar.
DƏ­NİZ­LƏ­RİN SA­Nİ­TAR­LA­RI
Bö­yük bir ba­lı­ğın ağ­zı­na gi­rən ki­çik ba­lıq gör­dü­yü­nüz za­man ağ­lı­nı­za hər şey­dən əv­vəl nə gə­lir? Bu vaxt bö­yük ba­lı­ğın ki­çik ba­lı­ğı bir həm­lə­də ye­yə­cə­yi­ni fi­kir­lə­şir və ki­çik ba­lı­ğın ona nə üçün bu qə­dər ya­xın­laş­dı­ğı haq­qın­da dü­şü­nür­sü­nüz.

Bö­yük ba­lı­ğın ki­çik ba­lı­ğın onun ət­ra­fın­da hə­rə­kət et­mə­si­nə ica­zə ver­mə­si və ona heç to­xun­ma­ma­sı, ağ­zın­da və qəl­sə­mə­lə­rin­də üz­mə­si­nə re­ak­si­ya ver­mə­mə­si isə vər­diş et­mə­di­yi­miz bir gö­rün­tü­dür. La­kin oke­an­da be­lə gö­rün­tü­lə­rə çox tez-tez rast gəl­mək olar. Bö­yük ba­lıq­la­rın ya­nın­da yal­nız ki­çik ba­lıq­lar üz­mür. Bə­zi hal­lar­da kre­vet­lə­ri də bö­yük ba­lıq­la­rın ağ­zı­nın kə­na­rın­da gör­mək müm­kün­dür. Bun­lar bö­yük ba­lıq­la­rı tə­miz­lə­mək və­zi­fə­si­ni da­şı­yan kre­vet və ba­lıq­lar­dır.

Bir ne­çə tə­miz­lə­yi­ci kre­vet nö­vü var. Mə­sə­lən, şə­kil­də gör­dü­yü­nüz kre­vet bun­lar­dan bi­ri­dir. Kre­ve­tin qır­mı­zı və ağ zo­laq­la­rı də­niz fə­nə­ri ki­mi hə­rə­kət edə­rək tə­miz­lən­mə­yə eh­ti­ya­cı olan ba­lı­ğın kre­ve­ti tap­ma­sı­na kö­mək edir. İki uzun ağ an­ten­na­sı olan kre­vet ba­lı­ğın üzə­ri­nə yer­lə­şər-yer­ləş­məz ba­lıq səbr­lə də­ri­si­nin və ya ya­ra­sı­nın üzə­rin­də­ki pa­ra­zit­lər­dən xi­las ol­ma­sı­nı göz­lə­yir. Sa­ni­tar ro­lu­nu oy­na­yan kre­vet zə­rər­ve­ri­ci pa­ra­zit­lə­ri tə­miz­lə­mək üçün hət­ta ba­lı­ğın ağ­zı­na da gi­rə bi­lir. Be­lə­lik­lə, özü də qi­da­sı­nı əl­də et­miş olur. Kre­vet ba­lı­ğın ta­ma­mi­lə tə­miz­lən­mə­si­nə əmin ola­na qə­dər və­zi­fə­si­ni ye­ri­nə ye­ti­rir. İşi­ni qur­tar­dı­ğı za­man isə bö­yük ba­lıq ona çox yax­şı bir na­har ye­mə­yi ola bi­lə­cək kre­ve­tə heç bir zə­rər ver­mir. Kre­vet də ba­lı­ğın ona zə­rər ver­mə­sin­dən çə­kin­mə­yə­rək hə­rə­kət edir. Ar­xa sə­hi­fə­də olan şə­kil­də də gö­rün­dü­yü ki­mi, bu iki can­lı öz ara­la­rın­da çox gö­zəl əla­qə ya­ra­dır.

Əsa­sən ağıl və zə­ka sa­hi­bi olan in­san­la­ra xas olan «bir-bi­ri­ni an­la­maq», «bir-bi­ri­nə əmin ol­maq» ki­mi an­la­yış­lar əl­bət­tə ki, bu can­lı­la­rın haq­qın­da dü­şü­nü­lə bil­məz. La­kin hər şey üzə­rin­də nə­za­rət və ha­ki­miy­yə­ti Özün­də sax­la­yan Al­lah bu can­lı­la­ra be­lə dav­ran­ma­ğı və bir-bi­ri­nə gü­və­nib kö­mək et­mə­yi öy­rət­miş­dir. Bu­nun sa­yə­sin­də on­lar hə­yat­la­rı­nı ra­hat­lıq­la da­vam et­di­rir­lər.


SƏS-KÜJ­LÜ CIR­CI­RA­MA
Cır­cı­ra­ma səs-küy­lü bir hə­şə­rat­dır. Hə­şə­rat bu səs-kü­yü bə­də­nin­də­ki yük­sək bir sis­tem va­si­tə­si­lə çı­xa­rır. Göv­də­si­nin ar­xa his­sə­sin­də­ki ha­va ki­sə­cik­lə­ri üzə­rin­də sağ və sol tə­rəf­də yer­ləş­miş iki löv­hə var. Cır­cı­ra­ma daş ki­mi sərt­ləş­miş bu löv­hə­lə­ri bir-bi­ri­nə vu­ra­raq hə­min sə­si çı­xa­rır. Löv­hə bağ­lı ol­du­ğu əzə­lə tə­rə­fin­dən dar­tı­lıb-bu­ra­xıl­dı­ğı za­man boş tə­nə­kə qu­tu­nun çı­xar­dı­ğı sə­sə bən­zər bir səs ya­ra­nır. Hə­şə­ra­tın et­di­yi dar­tıb-bu­rax­ma hə­rə­kə­ti sa­ni­yə­də 500 də­fə tək­rar olu­nur. Sa­ni­yə­ni bir göz qır­pı­mı qə­dər bir müd­dət ki­mi dü­şün­sək, onun bu hə­rə­kə­ti bir sa­ni­yə­də 500 də­fə et­mə­si­nin nə qə­dər çə­tin ol­du­ğu­nu dər­hal an­la­ya­rıq.

Bö­cə­yin döş his­sə­si­nin alt tə­rə­fin­də olan çı­xın­tı­nın açı­lıb-bağ­lan­ma­sı ilə səs yük­sə­lir və ya al­ça­lır. İn­san qu­la­ğı sa­ni­yə­nin on­da bi­rin­dən də qı­sa müd­dət­də açı­lıb-bağ­lan­ma­nı, yə­ni qı­rıq səs­lə­ri mü­əy­yən edə bil­məz. Elə bu sə­bəb­dən də biz cır­cı­ra­ma­nın fı­şıl­tı­sı­nın dai­mi ol­du­ğu­nu zənn edi­rik.


SA­Nİ­TAR QUŞ­LAR
Şə­kil­lər­də gör­dü­yü­nüz quş­lar ox­pec­ker ad­la­nan sa­ni­tar quş­lar­dır. Bu quş­lar kər­gə­dan, fil, zeb­ra ki­mi hey­van­la­rın də­ri­si­nin üzə­rin­də­ki pa­ra­zit can­lı­lar­la qi­da­la­nır. Bu­na gö­rə də hə­min hey­van­lar quş­la­rın on­la­rın üzə­rin­də gə­ziş­mə­si­nə, hət­ta baş­la­rı­na qon­ma­sı­na da heç bir re­ak­si­ya ver­mir.

Bu əla­qə hər iki tə­rə­fə qar­şı­lıq­lı fay­da ve­rir. Be­lə­lik­lə, hey­van­lar həm zə­rər­ve­ri­ci pa­ra­zit­lər­dən xi­las olur, həm də hər han­sı bir təh­lü­kə za­ma­nı quş­lar səs-küy sa­la­raq on­la­rı xə­bər­dar edir­lər. Bu­nun mü­qa­bi­lin­də quş­lar da qi­da və hət­ta yu­va­la­rı­nın içi­ni ört­mək üçün tük əl­də edir.

Hey­van­lar ara­sın­da qar­şı­lıq­lı fay­da­ya əsas­la­nan bu əla­qə­ni ya­ra­dan uca Rəb­bi­miz­dir. Al­lah ya­rat­dı­ğı bu can­lı­la­rın ha­mı­sı­nı eh­ti­yac­la­rı­nı ödə­yə­cək­lə­ri can­lı­lar­la bir­lik­də ya­rat­mış­dır.
SU ÜZƏ­RİN­DƏ GƏ­ZƏN GÖL­MƏ­ÇƏ Xİ­ZƏK­Çİ­Sİ
Su üzə­rin­də gəz­mək in­san­lar üçün qey­ri-müm­kün iş­dir. Hal­bu­ki bir çox can­lı Al­la­hın on­la­ra ver­di­yi xü­su­si bə­dən qu­ru­lu­şu sa­yə­sin­də bu işi asan­lıq­la ye­ri­nə ye­ti­rir. Mə­sə­lən, göl­mə­çə xi­zək­çi­si ad­la­nan hə­şə­rat nö­vü uzun, in­cə ayaq­la­rı ilə su­yun üzə­rin­də gə­zir. Hə­şə­ra­tın ayaq­la­rı su­yu itə­lə­di­yi za­man su­yun sət­hin­də ki­çik bir çu­xur əmə­lə gə­lir. Be­lə­lik­lə, hə­şə­rat bə­dən ağır­lı­ğı­nı çox ge­niş bir sa­hə­yə yay­mış olur.

Apa­rı­lan mü­şa­hi­də və təd­qi­qat­lar nə­ti­cə­sin­də mə­lum olub ki, göl­mə­çə xi­zək­çi­si­nin ayaq­la­rı su­yun üst tə­bə­qə­si­ni yar­mır. Jə­ni hə­şə­ra­tın ayaq­la­rı su­yun içi­nə gir­mir. Göl­mə­çə xi­zək­çi­si bu­nun sa­yə­sin­də di­gər can­lı­lar­dan fərq­li ola­raq su üzə­rin­də gə­zə bi­lir.


JA­PIŞ­QAN VAN­TUZ BA­LIQ­LA­RI
Van­tuz ba­lıq­la­rı­nın əsas xü­su­siy­yə­ti on­la­rın oke­an­da hə­rə­kət et­mək üçün va­si­tə ax­tar­ma­sı­dır. Bu­nun üçün on­lar aku­la­lar­dan və ya gə­mi­lər­dən is­ti­fa­də edir. Ba­lı­ğın ar­xa üz­gə­ci oval­şə­kil­li van­tuz for­ma­sın­da­dır. Üs­tü­nə ya­pış­dı­ğı bü­tün can­lı-can­sız ci­sim­lər­lə bir­lik­də hə­rə­kət edə bi­lir­lər. Üzə­ri­nə ya­pış­dı­ğı can­lı nə et­sə də, nə qə­dər sü­rət­lə üz­sə də van­tuz ba­lı­ğı ye­rin­dən qop­ma­ya­raq qa­lır. Ju­xa­rı­da­kı şə­kil­də aku­la­nın aşa­ğı his­sə­si­nə ya­pış­mış van­tuz ba­lıq­la­rı­nı gö­rür­sü­nüz. Al­lah hər bir can­lı­nın ha­ra­da ol­du­ğu­nu və nə et­di­yi­ni bi­lir. Bir ayə­də Al­lah be­lə bu­yu­rur:

«Göy­lər­də və yer­də nə var­sa, ha­mı­sı Al­la­ha məx­sus­dur. Al­lah hər şe­yi eh­ti­va et­miş­dir» («Ni­sa» su­rə­si, 126).


JER­DƏ QA­ÇAN QIR­MI­ZI­DO­DAQ BA­LIQ
Qır­mı­zı­do­daq ya­ra­sa ba­lı­ğı dün­ya­da dörd üz­gə­ci üzə­rin­də hə­rə­kət edən ye­ga­nə ba­lıq­dır. Hə­rə­kət et­mək üçün nə­zər­də tu­tul­muş üz­gəc­lə­ri, gü­lünc gö­rü­nüş­lü bur­nu və bö­yük qır­mı­zı do­daq­la­rı ba­lı­ğa çox ma­raq­lı xa­ri­ci gö­rü­nüş ve­rir. Ja­ra­sa ba­lıq­la­rı­nın qu­mun üzə­rin­də bir in­san ki­mi gəz­mə­si­ni tə­min edən or­qan­la­rı döş üz­gəc­lə­ri­dir. Bu üz­gəc­lə­ri­nin va­si­tə­si­lə ya­ra­sa ba­lıq­la­rı oke­an mü­hi­tin­də asan­lıq­la da­ya­na və üz­gəc uc­la­rı­nın üzə­rin­də üzə bi­lir­lər.

Qır­mı­zı­do­daq ya­ra­sa ba­lı­ğı­nın baş­qa ma­raq­lı bir xü­su­siy­yə­ti də var. Bu­run­la­rı­nın al­tın­da baş­qa ba­lıq­la­rı al­dat­maq üçün qar­maq ki­mi is­ti­fa­də et­dik­lə­ri ki­çik də­ri par­ça­la­rı var. Ja­ra­sa ba­lıq­la­rı yır­tı­cı hey­van­lar­dır. Bu qar­maq va­si­tə­si­lə di­gər ba­lıq­la­rı, yen­gəc­lə­ri, sür­fə­lə­ri və də­niz qəl­sə­mə­li­lə­ri­ni də ov­la­yır­lar.

Də­ni­zin di­bin­də ya­şa­yan bu ki­çik ba­lıq­da­kı in­cə qu­ru­luş bi­zə Al­la­hın ya­ra­dı­cı­lıq nü­mu­nə­lə­rin­dən bi­ri­ni gös­tə­rir.
RƏN­GA­RƏNG VAĞ QUŞ­LA­RI
Vağ quş­la­rı hər yer­də gö­rü­nə bi­lən quş­lar­dan­dır. Şə­kil­də gör­dü­yü­nüz bö­yük ma­vi vağ Şi­ma­li Ame­ri­ka­da ən uzun boy­lu vəh­şi quş­dur. Rəng­lə­ri ilə diq­qə­ti cəlb edən ma­vi vağ­lar yu­va qur­duq­la­rı vax­tı nə­zə­rə al­ma­saq, tək-tən­ha ya­şa­yan quş­lar­dır.

Vağ quş­la­rı­nın cəm şək­lin­də olan yu­va­la­rı­na əsa­sən in­san­lar­dan uzaq və giz­li olan böl­gə­lər­də rast gə­li­nir. Vağ quş­la­rı­nın baş­qa bir nö­vü olan hank vağ­la­rı isə yaz fəs­li gə­lən­də çox müx­tə­lif rəng­lə­rə bü­rü­nür­lər. Jet­kin vağ quş­la­rı­nın rəng­li dim­dik­lə­ri­nin ət­ra­fın­da yal­nız yu­va qur­ma za­ma­nı əmə­lə gə­lən rəng­li his­sə­lər olur.

Al­lah bü­tün quş­la­rı müx­tə­lif rəng­lər­də ya­rat­mış­dır. Quş tük­lə­rin­də­ki va­le­he­di­ci rəng­lə­ri seyr et­mək çox xo­şu­mu­za gə­lir. Quş­lar­da­kı bu rəng mü­tə­lif­li­yi Al­la­hın yük­sək ya­ra­dı­cı ol­ma­sı­nın də­lil­lə­rin­dən yal­nız bi­ri­dir. Qu­ran ayə­lə­rin­də Al­lah rəng­lə­ri ya­ra­da­nın Özü ol­du­ğun­dan be­lə bəhs edir:

«Mə­gər Al­la­hın göy­dən bir yağ­mur yağ­dır­dı­ğı­nı gör­mür­sən­mi?! Son­ra Biz onun­la növ­bə­növ mey­və­lər ye­tiş­dir­dik və dağ­lar­da müx­tə­lif rəng­li - ağ, qır­mı­zı, tünd qa­ra yol­lar pey­da et­dik. İn­san­la­rın, hey­van­la­rın və da­var­la­rın da bu cür müx­tə­lif rəng­lə­ri var­dır. Al­lah­dan öz bən­də­lə­ri içə­ri­sin­də an­caq alim­lər qor­xar. Hə­qi­qə­tən Al­lah hər şe­yə qa­lib olan və ba­ğış­la­yan­dır!» («Fa­tir» su­rə­si, 27-28).


BİR AJ SU­SUZ JA­ŞA­JA Bİ­LƏN DAL­ĞA­LI TU­TU­QU­ŞU­LAR
Vəh­şi dal­ğa­lı tu­tu­qu­şu­lar (Melorsittacus undulatus) Avs­tra­li­ya­nın o qə­dər də ya­ğın­tı ol­ma­yan çöl­lük əra­zi­lə­rin­də ya­şa­yır­lar. Su­ya olan tə­lə­bat­la­rı­nı ye­dik­lə­ri to­xum­la­rın tər­ki­bi ilə ödə­dik­lə­ri üçün bu quş­lar ha­va­nın çox is­ti ol­du­ğu vaxt­lar­da 1 ay müd­də­tin­də heç su iç­mə­dən asan­lıq­la ya­şa­ya bi­lir­lər. Vəh­şi dal­ğa­lı tu­tu­qu­şu­la­rın hə­ya­tın­da su­yun əhə­miy­yə­ti ol­duq­ca bö­yük­dür. Bu­na gö­rə də bü­tün hə­yat­la­rı­nı iq­lim şərt­lə­ri­nə gö­rə tən­zim­lə­yə bi­lir­lər. Mə­sə­lən, ki­fa­yət miq­dar­da su tap­ma­dıq­la­rı za­man yu­mur­ta qoy­ma­ğı da­yan­dı­rır və su üçün ye­ni yer­lər ax­tar­maq­la məş­ğul olur­lar. Ki­fa­yət qə­dər bö­yük bir su yı­ğı­nı ta­pan­da isə yu­mur­ta qoy­ma­ğa baş­la­yır­lar.

Dal­ğa­lı tu­tu­qu­şu­la­rın hə­yat­la­rı­nı iq­lim şərt­lə­ri­nə gö­rə tən­zim­lə­mə­si də Al­la­hın on­la­ra ver­di­yi il­ham nə­ti­cə­sin­də müm­kün olan dav­ra­nış­dır. Nəs­li­nin da­va­mı çox əhə­miy­yət­li ol­du­ğu üçün ris­kə yol ver­mir və yu­mur­ta qoy­ma­ğı ta­ma­mi­lə da­yan­dı­rır­lar. Be­lə ağıl­lı bir hə­rə­kət edə­rək göz­lə­mə­lə­ri­ni dal­ğa­lı tu­tu­qu­şu­la­ra il­ham edən hər şe­yi bi­lən, ya­rat­dı­ğı bü­tün can­lı­lar­dan xə­bər­dar olan Rəb­bi­miz­dir. Bir ayə­də be­lə buy­ru­lur:

«Jed­di göy, yer və on­lar­da olan bü­tün məx­lu­qat Al­la­hı təq­dis edir. Elə bir şey yox­dur ki, Al­la­ha tə­rif de­yib Ona şükr et­mə­sin, la­kin siz on­la­rın təq­di­si­ni an­la­maz­sı­nız. Al­lah hə­qi­qə­tən hə­lim və ba­ğış­la­yan­dır!» («İs­ra» su­rə­si, 44).
QUŞ TÜK­LƏ­Rİ­NİN QU­RU­LU­ŞU
Əl­bət­tə ki, quş­la­rı baş­qa can­lı­lar­dan ayı­ran ən əsas xü­su­siy­yət on­la­rın uça bil­mə­si­dir. Heç bir can­lı­nın ba­car­ma­dı­ğı bu işi quş­lar xü­su­si qu­ru­lu­şu olan tük­lə­ri va­si­tə­si­lə edir­lər.

Quş tük­lə­ri çox yün­gül­dür, qal­dır­ma gü­cü var və ye­ni­dən asan­lıq­la əv­vəl­ki və­ziy­yə­ti­nə qa­yı­da bi­lir­lər. Əgər bir quş tü­kü­nü mik­ros­kop al­tın­da mü­şa­hi­də et­sək, qey­ri-adi bir qu­ru­luş­la rast­la­şa­rıq. Tük­lə­rin or­ta­sın­da ha­mı­mı­zın bil­di­yi uzun və sərt bir bo­ru var. Bu bo­ru­nun hər iki tə­rə­fin­dən yüz­lər­lə tük çı­xır. Uzun­lu­ğu və yum­şaq­lı­ğı müx­tə­lif olan bu tük­lər qu­şa ha­va­da sü­rət­lə uç­maq im­ka­nı ve­rir.

La­kin da­ha ma­raq­lı­sı odur ki, bu tük­lə­rin də hər bi­ri­nin üzə­rin­də adi göz­lə gö­rün­mə­yən da­ha ki­çik «tük­cük»lər var. Bu tük­cük­lə­rin də üzə­rin­də ki­çik qar­maq­lar var. Bu qar­maq­lar sa­yə­sin­də hər bir tük­cük bir-bi­rin­dən san­ki toq­qa ki­mi tu­tur.

Qar­maq­lar bir toq­qa­nın iki tə­rə­fi ki­mi bir-bi­ri­nə bər­ki­dil­miş­dir. Bir-bi­ri­nə qar­maq­lar­la bər­ki­dil­miş tük­cük­lər ara­la­rın­dan ha­va keç­mə­yə­cək qə­dər sıx yer­lə­şir. Əgər qar­maq­lar hər han­sı bir for­ma­da bir-bi­rin­dən ay­rıl­sa, qu­şun sil­kə­lən­mə­si və ya dim­di­yi ilə tük­lə­ri­ni dü­zəlt­mə­si ilə tük­lər ye­ni­dən əv­vəl­ki və­ziy­yə­tə gə­lir.

Quş­lar hə­yat­la­rı­nı da­vam et­di­rə bil­mək üçün tük­lə­ri­ni da­im tə­miz­lə­mə­li, on­la­ra qul­luq et­mə­li və hər za­man is­ti­fa­də üçün ha­zır sax­la­ma­lı­dır. Tük­lə­ri­nə qay­ğı gös­tə­rər­kən quy­ruq­la­rı­nın di­bin­də olan yağ ki­sə­lə­rin­dən is­ti­fa­də edir­lər. Dim­dik­lə­ri ilə bu yağ­dan mü­əy­yən miq­dar gö­tü­rə­rək tük­lə­ri­ni tə­miz­lə­yir və pa­rıl­da­dır­lar. Bu yağ su­da üzən quş­lar­da su­yun için­də və ya ya­ğış­da su­yun də­ri­yə keç­mə­si­nin qar­şı­sı­nı alır.

Bun­dan əla­və, quş­lar tük­lə­ri­ni qa­bart­maq­la so­yuq ha­va­lar­da bə­dən tem­pe­ra­tur­la­rı­nı sa­bit sax­la­yır, is­ti ha­va­da isə tük­lə­ri­ni bə­dən­lə­ri­nə ya­pış­dı­ra­raq bə­dən­lə­ri­nin sə­rin qal­ma­sı­nı tə­min edir­lər.

Bə­də­nin müx­tə­lif yer­lə­rin­də olan tük­lə­rin hər bi­ri­nin öz funk­si­ya­sı var. Qu­şun qa­rın his­sə­sin­də­ki tük­lər­lə qa­nad və quy­ruq his­sə­sin­də olan tük­lər müx­tə­lif xü­su­siy­yət­lə­rə ma­lik­dir. Əsa­sı­nı bö­yük tük­lə­rin təş­kil et­di­yi quy­ruq tük­lə­ri sü­kan və əy­ləc funk­si­ya­sı­nı ye­ri­nə ye­ti­rir. Qa­nad tük­lə­ri isə qa­nad çal­ma əs­na­sın­da açı­la­raq sa­hə­ni ge­niş­lən­di­rə­cək və yu­xa­rı qal­dır­maq gü­cü­nü atı­ra­caq qu­ru­luş­da­dır. Quş qa­na­dı­nı aşa­ğı­ya doğ­ru hə­rə­kət et­dir­di­yi za­man tük­lər bir-bi­ri­nə ya­xın­la­şır və ha­va­nın keç­mə­si­nin qar­şı­sı alı­nır. Ju­xa­rı qal­dır­dı­ğı za­man isə tük­lər tam açı­la­raq ara­la­rın­dan ha­va­nın keç­mə­si­nə im­kan ya­ra­dır. Quş­lar uç­ma qa­bi­liy­yət­lə­ri­ni qo­ru­maq üçün mü­əy­yən dövr­lər­də tük­lə­ri­ni tö­kür­lər. Funk­si­ya­sı­nı ar­tıq ye­ri­nə ye­ti­rə bil­mə­yən köh­nəl­miş və ya qı­rıl­mış bö­yük tük­lər sü­rət­lə ye­ni­lə­nir.

1   2   3   4   5   6


Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©atelim.com 2016
rəhbərliyinə müraciət