Systemy operacyjne w pigułce linux wymień główne cechy systemów wielodostępnych. System wielodostępny
|
|  Yüklə 64.5 Kb.
|
| SYSTEMY OPERACYJNE W PIGUŁCE - LINUX
1. Wymień główne cechy systemów wielodostępnych. System wielodostępny - jest to system operacyjny z którego może korzystać więcej niż jedna osoba. Użytkownicy identyfikowani są na podstawie nazw. Żeby rozpocząć pracę w systemie wielodostępnym, musimy najpierw podać przypisaną nam nazwę użytkownika (user ID, login). Aby potwierdzić, że to rzeczywiście my, wpisujemy następnie tajne hasło, które podczas wpisywania nie pojawia się na ekranie (ew. zamiast wpisywanych liter pojawiają się gwiazdki). Po operacji autoryzacji mamy dostęp do personalizowanych danych dotyczących naszej osoby do których nie mają dostępu inni użytkownicy. 2. Na czym polega wielodostęp, wieloprocesorowość i wielozadaniowość? Wielodostęp - możliwość jednoczesnego korzystania z usług systemu komputerowego przez wielu użytkowników. Wielozadaniowość (inaczej wieloprocesowość) jest to cecha systemu operacyjnego (a dokładniej jądra) umożliwiająca mu "jednoczesne" wykonywanie więcej niż jednego programu. 3. Wymień kilka systemów plików stosowanych w różnych systemach operacyjnych. FAT 16, FAT 32, NTFS - Windows, HPFS - OS/2, UMSDOS - Linux, VFAT - nakładka na system plików FAT umożliwiająca używanie długich nazw plików (do 256 znaków) 4. Co oznacza, że Linux jest "darmowy i wolny"? Co to jest licencja GNU GPL? Linux to wielozadaniowy, wieloużytkowy, 32-bitowy system operacyjny typu UNIX stworzony przez Linusa Torvaldsa. Pierwsza wersja systemu ujrzała światło dzienne w sierpniu 1991 roku, od tamtej pory system podlega licznym udoskonaleniom dokonywanym przez ogromną grupę programistów mających dostęp do kodu źródłowego systemu, który jest rozpowszechniany na zasadach licencji GPL (General Public License) fundacji FSF. Licencja ta zapewnia powszechną możliwość bezpłatnego użytkowania systemu i brania udziału w jego rozwoju. Jego kod źródłowy jak i sam system jest więc bezpłatny i dostępny dla każdego bez żadnych ograniczeń. Natomiast firmy komercyjne zarabiają, tworząc i sprzedając tzw. dystrybucje Linuksa, czyli wersje instalacyjne, zawierające program, kod źródłowy oraz setki dodatkowych programów użytkowych przystosowanych dla tego systemu 5. Co to jest 'dystrybucja'? Dystrybucja w odniesieniu do systemu operacyjnego Linux to zestaw programów rozpowszechnianych łącznie i dający po zainstalowaniu gotowy do użycia system. 6. Do czego służą konsole wirtualne? W jaki sposób można przełączyć się pomiędzy konsolami? Linuks domyślnie posiada siedem wirtualnych konsol, do których mamy dostęp za pomocą kombinacji klawiszy : ALT+F1-F7. Podczas uruchamiania systemu X Window ręcznie lub automatycznie, zablokowana zostaje konsola, z której zostały uruchomione, a nasz menadżer wyświetlania dostępny jest na konsoli F7. Przejście z poziomu X-ów na pozostałe konsole odbywa się za pomocą kombinacji klawiszy : CTR+ALT+F1-F6 Na każdej z wirtualnych konsol możemy zalogować się, jako inny użytkownik. Takie rozwiązanie umożliwia nam uruchomienie na każdej z konsol jakiegoś zadania. 7. Wymień główne katalogi systemu Linux i ich funkcje. Układ katalogów przypomina strukturę drzewa, czyli jest katalog główny - korzeń ( root directory ), a gałęzie to podkatalogi i pliki. Katalog główny czyli root, jest katalogiem specjalnym ułożonym podczas instalacji Linuksa, większość z nich są to katalogi systemowe i muszą występować w określonej hierarchii, w zależności od dystrybucji mogą występować pewne różnice. Można tworzyć nowe katalogi oraz pliki, w ich nazwach zabronione jest używanie ukośników, znaków zapytania oraz gwiazdek. Nazwa może mieć długość do 256 znaków. home - zawiera katalogi domowe (osobiste) użytkowników /bin - znajdują się tu standardowe polecenia i programy /lib oraz /usr/lib - wszelkiego rodzaju biblioteki /usr/doc oraz /usr/share/doc - zawiera dokumentację Linuksa oraz programów /etc - zawiera pliki konfiguracyjne /sbin - polecenia administracyjne ( powinny być używane tylko przez roota ) /var - pliki zmienne np. logi systemowe, poczta, kolejki wydruków i inne /usr - polecenia i programy dla użytkowników (zawiera wiele podkatalogów) /dev - pliki odpowiadające urządzeniom /root - katalog domowy superużytkownika (administratora), którego nazwą jest root /tmp - zawiera pliki tymczasowe /boot - pliki niezbędne do uruchomienia systemu 8. Omów techniki wyszukiwania informacji o zastosowaniu i parametrach wybranych poleceń. Użytkownicy Linuksa mają do dyspozycji kilka źródeł informacji, pomocnych przy rozwiązywaniu różnych problemów występujących w użytkowaniu systemu. Większość programów i poleceń udostępnia opcję -help, --help, lub -h, po wydaniu komendy z tą opcją wyświetlana jest krótka pomoc na temat dostępnych opcji oraz krótki opis danego polecenia lub programu. Przykłady: rm --help mc -h cp --help | more gzip -help 9. Wykorzystując podręcznik systemowy wyświetl informacje dotyczące wybranego polecenia. Aby wyświetlić stronę podręcznika dotyczącego jakiegoś polecenia lub programu należy wydać następującą komendę: man nazwa_polecenia Na przykład wykonanie polecenia: man ls Wyświetli pomoc na temat polecenia ls, wyświetlającego zawartość katalogów. Aby wyświetlić dokumentację np. drugiego poziomu na temat jakiegoś polecenia napisz: man 2 polecenie Przykład wywołania pomocy na temat polecenia chmod: man chmod man 2 chmod 10. Do czego służy konto 'root'? Konto administratora, zwane też superużytkownikiem. Root może w Linuxie właściwie wszystko. Zajmuje się głównie pracami administratorskimi, więc nie można z niego korzystać w normalnej pracy 11. Stwórz nową grupę użytkowników 'studenci' i dodaj do niej użytkowników o nazwach 'student 1' i 'student2. Menu start - system settings - users and groups - add group (wpisujemy studenci) - add users ( wpisujemy student1 i student2) - zakładka add users I podświetlamy student1 lub student2 - properties - groups i z listy wybieramy grupę studenci Tryb konsoli [student@localhoststudent]$ cd /usr/bin Su ./groupadd studenci ./useradd student1 -g studenci 12. Wymień polecenia służące do zmiany bieżącego katalogu i wyświetlania jego nazwy. Jakim poleceniem przejść z dowolnego miejsca w systemie plików do katalogu domowego? cd nazwa_katalogu - wejście do katalogu cd .. - wyjście z katalogu 13. Wymień polecenia stosowane przy tworzeniu, kopiowaniu i usuwaniu katalogów (załóż i usuń katalog o nazwie 'test1' w katalogu 'testy'). mkdir testy cd test mkdir test1 cd test1 aby sprawdzić czy katalog został utworzony ls -l pwd - pokazuje w jakim jesteś katalogu . - oznacza katalog bieżący .. - oznacza katalog nadrzędny cp - kopiowanie cp -r - kopiowanie katalogów cp -r nazwa katalogu rm plik - usunięcie pliku rm plik1 plik2 - usunięcie pliku1 i pliku 2 rm -r nazwa katalogu - usunięcie całego katalogu 14. Stwórz plik tekstowy o nazwie 'test.txt' za pomocą polecenia 'cat'. cat > test.txt wpisujemy tekst i Ctrl + D ls -l - sprawdzamy czy plik się zapisał cat test.txt + enter - wyświetla zawartość pliku cat >> test.txt - dopisanie tekstu do pliku test.txt + Ctrl + D cat test.txt - wyświetla zmodyfikowany plik łączenie 2 plików txt cat test.txt test2.txt > wynik.txt ls -l cat wynik.txt + enter - wyświetla zawartość obydwu połączonych plików 15. Jakie polecenia służą do zmiany właściciela oraz uprawnień dostępu do plików, katalogów? System Linux pozwala ustawić atrybuty plików. Każdy plik posiada 9 miejsc na uprawnienia, które podzielono na trzy grupy: - do odczytu - r (ang. read), - do zapisu - w (ang. write), - do wykonania - x (ang. execute), Przy pomocy polecenia chmod można zmieniać prawa dostępu do plików, katalogów, programów ... . Składnia tego polecenia wygląda tak: chmod -(ugoa) (+-=) (rwx) jakiś_tam_pik Litery u, g, o, a oznaczają użytkowników, dla których prawa mają być zmienione: u- właściciel (ang. user) g- grupa (ang. group) o- reszta świata (ang. others) a- wszyscy (ang. all) Przykładowo, mając plik ala.txt z następującymi uprawnieniami: rwxr-x--- ala.txt wnioskujemy, że: 1) właściciel posiada pełne prawo zarówno do zapisu, odczytu jak i wykonania (pierwsze rwx), 2) grupa może tylko plik odczytać i wykonać, ale nie może nic w nim zapisać (r-x), 3) reszta świata nie ma żadnych praw (---). Jeżeli chcemy np. nadać prawa odczytu (r) dla reszty świata (o), to z linii poleceń wpisujemy: chmod o+r skrypty.txt Uprawnienia powinny wyglądać tak: rwxr-xr-- skrypty.txt Przy odbieraniu praw postępujemy w analogiczny sposób, tylko zamiast znaku + dajemy znak - 16. Do czego służy połączenie symboliczne? Utwórz połączenie symboliczne dla pliku 'test.txt' w katalogu /tmp. Dowiązanie stałe ln nazwa oryginalna nowa nazwa (podajemy pełną ścieżkę pliku) Dowiązanie symboliczne ln -s Linki symboliczne wskazuje tylko ścieżkę do pliku z którym jest połączony, może także odnosić się do katalogu. Skasowanie pliku do którego było dowiązanie symboliczne, spowoduje przerwanie dowiązania (broken link). Dowiązania symboliczne prawa zapisu, odczytu i wykonania, mają zawsze ustawione na wartość "dla wszystkich". Przykład wykorzystania: ln /home/andrzej/obrazki/foto_krajobraz ~/krajobraz W twoim katalogu zostanie utworzone dowiązanie stałe krajobraz połączone z plikiem foto_krajobraz umieszczonym w katalogu domowym andrzej. Polecenie ln -s /home/andrzej/zdjęcia_z_wakacji/ ~/foto utworzy katalog / link symboliczny o nazwie foto wskazujący na katalog zdjęcia_z_wakacji w katalogu domowym andrzej. 17. Czym są dowiązania i jakim poleceniem je tworzymy? Utwórz dowiązanie do dowolnego pliku. Mechanizm dowiązań (linków) ułatwia dostęp do plików ukrytych głęboko w strukturze katalogów lub umożliwia zgromadzenie potrzebnych plików w jednym katalogu. Dowiązania stałe charakteryzują się tym, że posiadają ten sam węzeł co wskazywany plik. W praktyce oznacza to, że dowiązanie takie zawiera pełną informację o pliku i w razie skasowania oryginalnego pliku dowiązanie nadal będzie zawierać informacje o tym pliku (jego zawartość). ln plik_lub_katalog link Dowiązania symboliczne służą jedynie do wskazywania na jakiś plik. Umożliwiają one prace na danym pliku poprzez jego dowiązanie. W przypadku skasowania pliku, do którego prowadzi link symboliczny niemożliwe staje się korzystanie z tego dowiązania (nie zawiera on wówczas żadnych informacji). ln -s plik_lub_katalog link 18. Po czym rozpoznać pliki skompresowane? Wymień polecenia do obsługi archiwów. Czym różnią się archiwa (np. gz, tgz, bz2, deb, rpm)? Pliki skompresowane rozpoznajemy po rozszerzeniu nazwy pliku, różnią się przede wszystkim metodą kompresji/archiwizacji. gz - gzip - w trybie konsoli tgz - pakiet Slackvawe rpm - pakiet Red Hat bz2 deb - pakiet Debian 19. Do czego służą polecenia 'mount' i 'umount'? Jeśli chcemy odczytać zawartość płyty CD lub dyskietki wtedy przyjdą nam z pomocą polecenia mount i umount. Pierwsze podłącza system plikowy, drugie go odłącza. Aby zamontować cdrom wydajmy polecenie: mount /cdrom lub mount/mnt/cdrom # cdrom musi być zdefiniowany w /etc/fstab # w innym wypadku musimy podać poleceniu # mount odpowiednie parametry! -> man mount UWAGA: Przed wyciągnięciem nośnika (płyty cd, czy dyskietki) należy odmontować system plikowy! umount /cdrom lub umount/mnt/cdrom bądź umount /mnt/floppy 20. W jaki sposób uzyskać dostęp do innej partycji (np. systemu Windows)? Należy zalogować się jako root cd /mnt mkdir win - zakładamy plik o nazwie win mount /dev/hda5/mnt/win ls win - wyświetlenie zawartości katalogu win 21. Co to jest 'alias' i do czego służy? Stwórz dowolny alias, np. montujący CD-ROM. Aliasy są to skrótowe nazwy często używanych poleceń w Linuksie. Za pomocą aliasów można zastąpić długie polecenia, krótkimi i łatwymi do zapamiętania skrótami. Aby utworzyć alias musimy wydać polecenie o następującej składni: alias twój_skrót=`polecenie`. Przykład: często używanym poleceniem w celu zamontowania CD-ROM_u jest polecenie mount /mnt/cdrom , po utworzeniu np. takiego aliasu alias cdon=`mount /cdrom` będziesz odtąd mógł używać skrótu cdon który zamontuje CD-ROM. W celu zlikwidowania zdefiniowanego aliasu, musisz wydać polecenie: unalias twój_skrót, czyli np. unalias cdon. Polecenie alias bez jakichkolwiek opcji wyświetla listę aktualnie zdefiniowanych skrótów. 22. Jakie polecenia i techniki służą do restartowania i zamykania systemu. Alt + Ctrl + Del albo reboot albo shutdown 23. Jak 'bezpieczniej' wykonywać polecenia administracyjne pracując w systemie X? Omów polecenie 'su'. Polecenie su pozwala zalogować się jako root i bezpiecznie wykonywać polecenia administracyjne. 24. Omów podział dysku na partycje podczas instalacji systemu Linux. Linux potrzebuje minimum jednej partycji systemowej (native) oraz jednej partycji wymiany (swap). Przyjmuje się że partycja wymiany powinna być dwa razy większa od ilości pamięci RAM. Zalecane jest dodanie jeszcze jednej partycji na katalogi użytkowników (/home), przyda się w przypadku przeinstalowania systemu. Czyli powinieneś mieć zamontowane takie partycje: 1- /, 2- /home oraz swap. Następny krok to wybór partycji do formatowania, można wybrać formatowanie z testowaniem powierzchni dysku lub bez. Zaznaczamy odpowiednie dyski i klikamy Next. 25. Do czego służy partycja 'swap' i jaki jest jej rozmiar? Swap - partycja wymiany, pamięć wirtualna, jeżeli Linuksowi kończy się dostępna pamięć RAM, wtedy niepotrzebna jej zawartość jest przenoszona na tą właśnie partycję, po zwolnieniu miejsca w pamięci dane wracają do RAM-u. Standardowo wielkość swap wynosi 2. x RAM 26. W jaki sposób instalować programy ze źródeł? Pierwszy krok to rozpakowanie źródeł, najlepiej jest utworzyć specjalny katalog i skopiować do niego plik ze źródłami, następnie wydajemy polecenie: tar xzvf plik.tar.gz lub tar -xIvf plik.tar.bz2 gdy plik został spakowany programem bzip2 Zamiast pisania komend możesz użyć Midnight Commandera, podświetl plik i naciśnij [Enter] w ten sposób wejdziesz do archiwum i będziesz mógł skopiować jego zawartość. Gdy rozpakowałeś archiwum, znajdź pliki z dokumentacją: INSTALL, README itp. i uważnie je przeczytaj. W większości przypadków w którymś z tych plików znajdziesz opis instalacji programu, wskazówki jak postępować w razie problemów. Na ogół kompilacja programu sprowadza się do wykonania następujących poleceń: ./configure make make install Moduł configure ustala wstępną konfigurację, sprawdza czy są wszystkie składniki potrzebne do instalacji programu. Często skrypt configure używany jest z opcją --prefix zmieniającą domyślny katalog do instalacji plików programu. Na przykład polecenie ./configure --prefix=/usr, ustala że pliki wykonywalne programu zainstalowane zostaną w katalogu /usr/bin, biblioteki w /usr/lib itd. Wszystkie dostępne opcje wyświetlisz poleceniem ./configure -help Po wykonaniu ./configure powinny zostać utworzone pliki Makefile, w przypadku niepowodzenia wstępnej konfiguracji, zostaną wyświetlone odpowiednie komunikaty, a więcej szczegółów szukaj w pliku config.log. Po pomyślnym wykonaniu ./configure, wydaj polecenie make. Rozpoczyna się właściwa kompilacja programu, make odnajduje w katalogu plik Makefile, odczytuje z niego kolejne polecenia i wykonuje. Jeżeli kompilacja się udała i nie ma żadnych komunikatów o błędach, jako root możesz przeprowadzić właściwą instalację programu, wydając polecenie make install. Pliki zostaną przeniesione do odpowiednich katalogów, wykonywalne umieszczane są najczęściej w którymś podkatalogu bin. 27. Co to jest LILO i do czego służy? LILO jest jednym z najważniejszych elementów systemu Linux. Służy do wczytania jądra systemu do pamięci i następnie jego uaktywnieniu. LILO może być umieszczone w głównym sektorze startowym dysku twardego tzw. MBR, lub sektorze startowym dowolnej partycji na dysku Konfiguracja LILO zapisana jest w pliku /etc/lilo.conf, plik zawiera nazwy systemów jakie mogą być uruchomione oraz wskazuje, w jakim miejscu na dysku znajduje się program uruchomieniowy. 28. Jak zainstalować i uruchamiać kilka systemów operacyjnych (np. Linux i Windows) na jednym komputerze? Należy podzielić dysk na oddzielne partycje dla każdego z systemów i połączyć z Lilo, który służy do wczytania jądra systemu do pamięci i następnie jego uaktywnieniu. 29. Co to jest Samba? Omów właściwości. Samba to pakiet narzędzi umożliwiających: - współdzielenie zasobów (plików, drukarek) w sieci, - świadczenie usług nazewniczych (rozgłoszeniowych i WINS), - przeglądanie zasobów sieciowych przez klientów Windows, - wymuszanie uwierzytelniania nazw użytkowników oraz ich haseł. Program ten, dostępny jest za darmo. smbd - pliki, drukarki nmbd - netbios Start - System settings - Server settings - Samba Server (dodajemy użytkownika - Preferences - Samba users) - z konta roota 30. Co to jest Firewall? Omów zastosowania. Firewall - "ściana ognia". Komputerowe firewalle są urządzeniami, które chronią sieci prywatne od części publicznej, jaką jest Internet. Komputer będący ,,ścianą ognia'' może być obecny tak w sieci chronionej, jak i w Internecie. Chroniona sieć nie może być osiągalna z Internetu, podobnie jak Internet nie może być osiągalny z chronionej sieci. Istnieją dwa typy firewalli: firewalle filtrujące IP - działające na poziomie pakietów, przepuszczające tylko te pakiety, które spełniają ustalone warunki filtrowania serwery proxy - serwery pośredniczące, działające na poziomie aplikacji, wykonujące połączenie sieciowe za nasz komputer. 31. Co to jest Apache? Apache to pakiet oprogramowania zawierający serwer www, wykorzystywany na ogromnej ilości serwerów pracujących pod kontrolą unixów (linuxa), ale dostępny także na inne platformy np. Windows. Ze względu na darmowość, dostęp do kodu źródłowego, łatwość instalacji, konfiguracji i zarządzania, oraz możliwości (np. dołączanie własnych modułów) stał się niekwestionowanym liderem wsród serwerów WWW. 32. Jakie programy służą do przeglądania stron internetowych w systemie X Window, a jakie w trybie konsoli? W systemie X Window - Opera, Firefox, Mozzilla W trybie konsoli - lynx |