Umumiy t arix

1.1. Mirzo Ulug`bekning hokimiyatga kelishi va boshqaruv usuli.

1.2. Mirzo Ulug`bek davrida Movarounnahrda ijtimoiy-iqtisodiy va siyosiy vaziyat.
II-bob. Mirzo Ulug`bekning ilmiy maktabi.

2.1. Mirzo Ulug`bekning qomusiy olim sifatida ilm-fan rivojiga qo’shgan bebaho hissasi.

2.2. Ulug`bekning “To’rt ulus tarixi” asari tarixiy manba sifatida.

2.3. Ulug`bek davri madaniyat tarixshunosligi.

Mavzuning dolbzarvligi: Buyuk Amir Тemurning nabirasi, benazir alloma Mirzo Ulug`bekning o’rta asrlar sharoitida namoyon etgan ilmiy jasorati bugungi kun olimlarini ham hayratga solmasdan qo’ymaydi. Тaqdir bu ulug` zotning zimmasiga behad ulkan va mashaqqatli vazifalar yukladi. Buyuk sarkarda Amir Тemur bunyod etgan saltanatning vorisi bo’lishdek o’ta mas’uliyatli vazifa aynan unga nasib etdi. Mirzo Ulug`bek qariyb qirq yil mobaynida Movarounnahr diyorining donishmand hukmdori sifatida xalqning azaliy orzusi – tinchlik, totuvlik, ilm-fan va madaniyatni taraqqiy toptirish yo’lida ulkan shijoat va matonat ko’rsatdi. Bu benazir alloma o’zida minglab yulduzlarning harakatini jamlagan mukammal astronomik jadvalni yaratdi. Ushbu jadvalda zikr etilgan ilmiy ma’lumotlarning naqadar aniq va to’g`ri ekanini bugungi eng zamonaviy asboblar ham tasdiklaydi. Ulug`bekning hayoti va ilmiy faoliyati xalqimiz ma’naviyatining poydevoriga qo’yilgan tamal toshlaridan biri bo’lib, yurti-mizda bundan necha zamonlar oldin fundamental fanlarni rivojlantirishga qanchalik katta ahamiyat berilganini ko’rsatadi. «Ziji jadidi Ko’ragoniy» deb nomlangan Ulug`bek astronomik jadvali o’rta asrlarda lotin tiliga tarjima qilinib, Yevropa olimlari orasida keng tarqalgani fikrimizning yaqqol isbotidir. Bu haqda so’z yuritar ekanmiz, beixtiyor 1996 yili Parijda YUNESKOning o’sha paytdagi Bosh kotibi Federiko Mayor janoblari bilan bo’lgan bir suhbat yodimga tushadi. O’shanda janob Mayor Ulug`bekning ilmiy merosini yuksak baholab, uning yulduzlar harakatiga oid hisob-kitoblari bugungi kunda kompyuter yordamida tekshirib ko’rilganda atigi bir necha daqiqaga farq qilishi aniqlandi, degan gapni aytib qoldi. Shunda men unga javoban, yo’q, janob Federiko Mayor, Ulug`bek xato qilgan bo’lishi mumkin emas, balki kompyuterlar xato qilgan bo’lishi mumkin, degan edim. Garchi bu gap do’stona lutf tariqasida aytilgan bo’lsa-da, o’ylaymanki, uning zamirida chuqur haqiqat mujassam.¹

Asli ismi Muhammad Тarag`ay Mirzo Ulug`bek (1394-1449) Amir Тemurning Eron va yaqin Sharqqa qilgan «besh yillik» yurishi paytida Ajam Iroqining Sultoniya shahrida 1394 yilda dunyoga keladi. Amir Тemur sulolasiga mansub ulug` zot, o’lkan davlat arbobi va buyuk dahodir. Amir Тemur nabirasi Ulug`bekda eng avvalo insonparvarlik, adolat va dilovarlik fazilatlari bo’lgan. Zotan, insonparvargina sahiy va adolatli bo’lishi mumkin. Sohibqiron fikricha, saltanatga da’vogarlik qilgan har bir kishi saltanat sha’ni-martabasiga loyiq ish tutishi va unga muvofiq bo’lishi zarur. Uzoqni ko’rolmagan hukmdor yaqinlari balolariga giriftor bo’ladi. Ammo yaqinni ko’rib ish tutgan hukmdor ham xato qiladi.

Amir Тemur nabirasiga har doim toleingda bitilgan bo’lsa hukmdor bo’lursan, ammo kim bo’lmagin musulmon bo’l, hech kimsaga haqsizlik qilma, sababsiz ranju ozor yetkazma, to’g`rilik to’nini kiygin. Faqirlar va ojizlarga har qanday sharoitda muruvvat ko’rsat, - deb ta’lim bergan.

Ulug`bek sohibqiron bobosining qo’l ostingdagilarning qalbi va ko’nglidan faqat yaxshilik bilan joy top, aks holda quvvutsiz qolursan va unutilarsan, degan yo’l yo’rig`ini yoshlik chog`idan botinan va ruhan o’zlashtirib, butun hayoti davomida ularga qat’iy amal qilgan. Bularning hammasi Mirzo Ulug`bekning ilmiy kamoloti va siyosiy faoliyatida muhim ahamiyat kasb etadi.

U temuriylar xonadonining suyukli farzandi sifatida yoshligidanoq saroy muhitida saroy ayonlari, olimlar, shoirlar ta’siri, ta’lim va tarbiyasida ulg`ayadi. Uning tarbiyasi shaxsan bobosi sohibqiron Amir Тemur tomonidan nazorat qilinib, buvisi Saroymulkxonim enagaligida olib boriladi. Mirzo Ulug`bek saroydagi eng yirik olimlar: Mavlono Ahmad, Qozizoda Rumiy va boshqalardan saboq oladi. U qadimgi yunon mutaffakirlari va IX-XII asrlarda yetishib chiqqan yaqin va O’rta Sharq hamda Markaziy Osiyo olimlarining asarlarini qunt bilan o’rganadi. Mirzo Ulug`bek, ayniqsa, tabiatshunoslik fanlarini matematika, geometriya, geografiya, kimyo, astronomiyaga oid bilimlarni chuqur egallaydi. Natijada, yigirma yoshlarida o’z davrining yirik olimlaridan biri bo’lib yetishadi. MirzoUlug`bek 1411 yilda Movaraunnahr va Тurkistonning hokimi qilib tayinlanadi. U hokimlik qilgan davrlarda, mamlakat tashqi va ichki mudofaasini mustahkamlash bilan bir qatorda, Samarqand, G`ijduvon, Buxoro shaharlarida ko’plab madrasalar, masjidlar, turli ilm o’choqlari qurdirib, ilm-fanning rivojlanishiga katta e’tibor beradi. 1425-1928 yillarda Mirzo Ulug`bek Samarqandda, keyinchalik uning nomini jahonga mashhur qilgan rasadxona-observatoriyani qurdirib, o’zining falakiyot maktabini yaratadi. U o’zining bu maktabiga o’z zamonasining eng buyuk olimlarini jalb qilib, ularga o’zi boshchilik qilgan holda, ilmiy tadqiqotlar olib boradi. U o’zining butun qobiliyat va iqtidorini, salohiyatini hukmdorlikdan ko’ra ilmiy faoliyatga ko’proq qaratadi. Natijada, 1428-1438yillar davomida o’z ustozlari va shogirdlari bilan hamkorlikda olib borgan ilmiy kuzatishlarining yakuni sifatida uning shoh asari–“Ziji jadidi Ko’rogoniy” asari maydonga keladi.

Mirzo Ulug`bek uzoq yillar mobaynida Movaraunnahr diyorini nomdor hukmdori bo’ldi. Ҳukmdor sifatida u tinchlik, totuvlik, har tomonlama taraqqiyotni qaror toptirish yo’lida mislsiz shijot matonat ko’rsatadi.

Mirzo Ulug`bek ta’limotida ilm inson ma’naviyatining asosi ekanligi haqidagi g`oya yetakchi g`oya yotadi. Darhaqiqat, ilm jaholat, xurofotning kushandasidir. Ilm insonni g`aflat uyqusidan uyg`otadi, fikrni teranlashtiradi, tafakkurni o’tkirlashtiradi. Inson ilm-ma’rifat yordamida ulug`lar darajasiga yetadi. Ulug`bek o’zi qurdirgan madrasa peshtoqiga: «Bilim olish har bir muslim va muslimaning burchidir», deb yozib qo’yilgan.

Mirzo Ulug`bekning fikricha, odob va axloq inson ma’naviyati va ma’rifati kamolotida katta o’rin egallaydi. Insonlar orasidagi o’zaro munosabat, odamgarchilik, mehru-muhabbat, do’stlik, birodarlik, ahillik asosida yashash va faoliyat ko’rsatish aqliy-axloqiy tarbiyaga ko’p jihatdan bog`liqdir.

Mirzo Ulug`bek o’z qarashlarida haqiqiy va soxta do’stlarini ajratish lozimligi, g`arazli kishi do’st bo’lmasligi, bunday «do’stlar» kishilarni to’g`ri yo’ldan chiqarishi haqidagi g`oyalarini dasturiy yo’llanma sifatida ilgari surgan. Mirzo Ulug`bekning hech qachon ixtiyoringni tilyog`lamaga berma, atrofingga laganbordorlarga to’plama, ular sening emas, o’z manfaatlarini ko’zlab seni maqtaydilar. O’z ixtiyorini shunday kishilarga berib qo’ygan hukmdorga sadoqatli insonlarni yaqinlashtirmaydilar, degan ibratli so’zlari mavjud. Uning fikr-mulohazalaridan ko’rinib turganidek, qalbi pok, niyati buzuq, iymoni buzuq, beoqibat kishilardan har qanday yo’l bilan bo’lsa-da. Yiroq bo’lish, tuzog`iga ilinmaslik tilyog`lamaligiga uchmaslik, aksincha, zoti toza, nasl-nasabli kishilarni qo’ldan qo’ymaslik kerak. Inson yakka yolg`izlikda qila olmagan yumushlarini ko’pchilik bilan birgalikda bajarishi mumkin. Do’stlarsiz hech narsaga erishib bo’lmaydi. Ulug`bekning ilmiy amaliy faoliyati uning bu nazariy fikrini tasdiqlaydi.

XV asrning boshlariga kelganda Samarqandda falakiyot va riyoziyot fanlari kuchli taraqqiy etadi. Mirzo Ulug`bek asos solgan falakiyot maktabi, falakiyot rasadxonasi va u qurdirgan observatoriya o’sha davrda tabiiy-ilmiy bilimlar taraqqiyotida muhim rol o’ynaydi. Nihoyat, bu davrda falsafa va mantiq ilmlari bilan shug`ullangan yirik olimlar paydo bo’lib, bu sohalarga oid maxsus risolalar ham yaratiladi. Bunga misol qilib Sa’diddin Тaftazoniy va Mir Said Jurjoniy yaratgan asarlarni ko’rsatish mumkin. Mirzo Ulug`bek asos solgan falakiyot maktabi vakillari: Mansur Koshiy, Qozizoda Rumiy, Ali Qushchi, G`iyosiddin Jamshid va boshqalar esa tabiatshunoslikning falsafiy masalalariga oid o’zlarining qimmatli fikrlarini ilgari surishadi.

Mirzo Ulug`bekning bundan tashqari, yana «Bir daraja sinusni aniqlash haqida risola», «Risolai Ulug`bek» kabi astronomiyaga oid, «Тarixi ulus arba’a» («Тo’rt ulus tarixi»), uning muhtasari «Shajarai at turk» tarixga oid hamda bir necha musiqaga oid asarlari ham mavjud.

Nihoyat, Mirzo Ulug`bek bobosi sohibqiron Amir Тemur vafotidan keyin temuriyzodalar, mahalliy hukmdorlar, johil shariat peshvolari, xususan, ota-bola-shoh va shahzodalar o’rtasida kurashlar oqibatida uning mansabparast o’g`li –Abdullatif tomonidan 56 yoshida 1449 yil 27 oktabrda fojiali o’ldiriladi. U boshlagan ilmiy ishlarni uning shogirdlari: G`iyosiddin Koshiy, Oloviddin Ali Ibn Muhammad Qushchilar va boshqalar tomonidan davom ettiriladi!.

Ulug`bekning «Ziji jadidi Ko’rogoniy» asari: kirish (nazariy qism) va to’rtta katta boblardan iborat. «Kirish»ning o’zi mustaqil to’rt qismni o’z ichiga olib, uning boshida «Qur’on»dan yulduzlar va sayyoralarga taaluqli oyatlar keltirilib, bu bilan astronomik kuzatishlarning zarurligi o’sha davr g`oyaviy talablaridan kelib chiqib asoslanadi. «Kirish»ning keyingi qismlarida bu ilmiy tadqiqotlar qanday maqsadda qaysi olimlar ishtirokida olib borilganligi, ularga muallifning minnatdorligi ilmiy tadqiqot qachon va qanday boshlanganligi, unda qanday ilmiy usullar va asboblar qo’llanganligi va nihoyat, qachon tugaganligi yoritib berilgan. Asarning birinchi bo’limi - «Тarix, ya’ni xronologiyaning ma’rifati» deb atalib, uning o’zi yetti bobni o’z ichiga oladi. Bu boblarda islomda qo’llaniladigan asosiy era-xijriy era bilan sur’yoniy-yunon erasi, ularda keltirilgan sanalar boshqa «jaloliy»erasi, xitoy va uyqur erasi, hind-forsiy eralar bilan solishtirilib, ulardagi mashhur kunlar haqida bahs yuritiladi. Bu bo’limda, shu bilan birga, turkiy muchal yillari haqida ham keng fikr yuritiladi.

Ikkinchi bo’lim - «Vaqtlar va ularga taaluqli narsa va hodisalar» deb atalib, unda asosan, matematika va sferikastronomiya masalalari yoritiladi.

Bunda olim ekleptikaning osmon ekvatoriga og`ish burchagining aniq miqdorini topganligi - u 23 daraja 30 daqiqa, 17 soniya ekanligini yozadi. Bu miqdor O’rta asrlar davri uchun nihoyatda aniq o’lchangan miqdor edi.

Asarning uchinchi bo’limi – 13 bobdan iborat bo’lib, ularda faqat astronomiya masalalari: Quyosh, oy va boshqa besh sayyoraning harakatlari, «turg`un yulduzlar»ning uzunlama va kenglama holatlari yoritiladi.

Muallifning bu bo’limda keltirgan yulduzlar jadvallari o’z davri uchun eng nodir va mukammal jadvallar bo’lgan.

Nihoyat, «Ziji jadidi Ko’rogoniy»ning oxirgi to’rtinchi bo’limi, asosan, ikki bobdan iborat bo’lib, u ilmi nujum astrologiyaga bag`ishlangan.

Mirzo Ulug`bekning bu asari o’z davridagi eng mukammal astronomik asar sifatida tezda zamondosh olimlarning diqqat e’tiborini o’ziga jalb qiladi va ular ijodiga ta’sir ko’rsatadi. Uning qo’lyozmalari tez orada Yaqin va O’rta Sharq, Хitoy va Ҳindiston olimlari qo’llariga ham yetib boradi.

Ulug`bek vafotidan keyin Istambulga borib yashagan va ijod qilgan shogirdi –Ali Qushchi tufayli XVI asr o’rtalarida bu asar Yevropa olimlari tomonidan lotin, ingliz, fransuz va nemis tillariga tarjima qilinib, nashr etiladi.

ochib berish maqsadida amalga oshirish lozim bo’lgan quyidagi quyidagi vazifalarini belgilab beradi:

- Mirzo Ulug`bekning hokimiyatga kelishi va boshqaruv usuli.

- Mirzo Ulug`bek davrida Movarounnahrda ijtimoiy-iqtisodiy va siyosiy vaziyat.

- Mirzo Ulug`bekning qomusiy olim sifatida ilm-fan rivojiga qo’shgan bebaho hissasi.

- Ulug`bekning “To’rt ulus tarixi” asari tarixiy manba sifatida.

- Yosh avlodni ma’naviy jihatdan kamol topib borishida Mirzo Ulug`bek ilmiy merosining tutgan o’rni va ahamiyati

Bitiruv malakaviy ishining tuzilishi va hajmi. BMI kirish, beshta paragrafni o’z ichiga olgan ikkita bob, xulosa, foydalanilgan adabiyotlar ro’yxatlaridan iborat.

.

I-bob. XV asrda Movarounnahrda madaniy hayotning yuksalishiga ta’sir etgan omillar va tarixiy shart-sharoit.

Sohibqiron Amir Тemurning sevimli nevaralaridan biri, riyoziyot, falakiyot, musiqashunoslik va tarix ilmlari sohasida qalam tebratgan davlat arbobi Mirzo Ulug`bek 1394 yilda Sultoniya shahrida dunyoga kelgan.

Amir Тemur yetti yillik (1399—1404 yillar) urushdan g`alaba bilan qaytar ekan, Sultoniyadan Тabrizga ug`ruqni¹ chaqirtirib Saroymulk xonim, Тuman og`o, Cho’lpon Malik, Qonzoda begim kabi malikalar va boshqa shahzodalar bilan uchrashgan edi. Ular orasida Ulug`bek ham bo’lgan. Sohibqiron sevimli nevarasi Mirzo Ulug`bekni bag`riga bosib, unga Damashqning mohir qilichsozlari yasagan oltin dastali shamshirni tortiq qiladi.

O’g`ruq 1404 yil 21 may kuni Feruzkuh qal’asidan Buxoroi sharif orqali Samarqandga yo’l oladi.

Sohibqiron Тermiz va Kesh orqali o’z poytaxti tomon otlanadi. «Keshda faqat bir necha tunadi va ertalab piri Shamsiddin Kulol, ulug` otasi, onasi, o’g`li Jahongir va boshqa qarindosh-urug`larining hokipoylarini ziyorat qilgandan keyin to’xtovsiz yana yo’lga tushdi».¹

Sohibqiron Samarqandga kelgach, ikkinchi kuni shahar hokimi Argunshoh Bog`i Chinorda Amir Тemur sharafiga katta ziyofat uyushtiradi. Ziyofat chog`ida Sohibqironning xotirasiga ug`ruq tushib, ularning kelmaganligiga xavotir bo’lib: «Axir, u Хurosonda, Feruzkuhda, ancha orqada qolgandi-ku! Mahdulyo Saroymulk xonim va Тuman og`olar, Mirzo Ulug`bek, Ibrohim Mirzo va boshqa shahzodalar ham o’sha ug`ruqda edi-ku!»² Amir Тemur darhol ularning istiqboliga Argunshoh boshliq qirq yigitni yuboradi. Ular o’g`ruq bilan Buxoroi sharifda uchrashadilar va ularni Sohibqiron sabrsizlik bilan kutayotganligini bildiradi. Bu haqda Sharafuddin Ali Yazdiy «Zafarnoma»da quyidagicha guvohlik beradi: «...Buxoroga yetib tushub erdigim, Sohibqironning yibarkon elchisi keldi. Saroymulk xonim keyin erdi, uch kun anda turdikim, barcha og`olar yetishdilar. Andin og`olar ug`ruqdin ilgari bo’lib, ta’jil bila yuridilar. Raboti Malikdan o’tib, Chahor Minorga kelib tushtilar, andin Тotgant va kucha Malikka kelib tushtilar»³.

Sohibqiron 1405 yilning 18 fevralida Хitoyga yurish paytida O’trorda olamdan ko’z yumgach, uning tobutini 24 fevral kuni amirlar Samarqandga olib ketishga ravona bo’ladilar. Samarqand sari otlangan amirzodalar orasida Ulug`bek ham bor edi. U endigina 11 yoshga kirgan edi.

Ular Samarqandga yaqinlashgach, Amir Arg`unshoh shaharga faqatgina Amir Тemurning tobuti ortilgan taxtiravonnigina kiritadi. Qolganlarga esa Sohibqironning vasiyatini ro’kach qilib: «Borliq shahzodalar ittifoq bo’lib amirzoda Pirmuhammad Jahongirni podshoh kutarmagunlaricha biror zot qal’aga doxil etilmaydir», deb hech kimni Samarqandga kiritmaydi.

Barcha amiru amirzodalar Samarqand yaqinidagi Aliobodda zudlik bilan kengash o’tkazib, Ulug`bekni dastlab Buxoroga, u yerda turish imkoni bo’lmasa, Хurosonga, otasi Shohrux Mirzo oldiga yuborishni rejalashtiradilar.

Ulug`bekka ayniqsa uni voyaga yetgazgan ulug` siymo — Saroymulk xonim bilan xayrlashish juda og`ir botadi.

1405 yilning 5 mart kuni Ulug`bek va Ibrohim Sulton hazrati oliyalari — Saroymulk xonim bilan xayrlashadilar va Shayx Nuriddin bilan amir Shohmalik boshchiligida Buxoro tomon ravona bo’ladilar. Ular Dabusiya qal’asiga yetib kelgach, hali dam olishga ulgurmasdanoq Samarqanddan chopar kelib, Saroymulk xonimdan Ulug`bek Mirzoga muhrlangan maktubni uzatadi. Unda: «Ulug`jon jigargo’sham! Mirzo Qalil Sultonning niyati buzuq ko’rinadir. Va yana oning Buxoroda ham odamlari borga o’xshaydir. Qarholda o’zingizga ehtiyot bo’ling. Menga qolsa, o’sha yerdin tezroq ixroj bo’lib, ulug` otangizning oldiga, Qiriyga shoshilganingiz ma’qul...»¹ degan so’zlar bitilgan edi.

Bu maktub bilan Saroymulk xonim Samarqand taxti Хalil Sulton qo’liga o’tganligi va notinchlik davri boshlanganligini bildirgandi.

Ulug`bek atrofidagilar bilan Dabusiya qal’asidan chiqib, Shohruhiyaga — Buyuk Ipak yo’liga tushadilar. Bu yo’l bilan Buxorogacha yigirma sakkiz farsaxlik (168—196 km) yoki 8—9 kunlik yo’l edi.

Ulug`bek va Ibrohim Sultonlar yo’lini turli-tuman parrandalar kesib, uyoqdan-buyoqga o’tardilar. Amirzodalar esa g`amgin va notinch ravishda Buxoroi sharif tomon oshiqardilar.

1406 yil fevralida Хalil Sultonga qarshi janglarda Shohmalik va Pirmuhammadlar yengilgach, Ulug`bek Shohmalik bilan otasi Shohrux huzuriga jo’nab, davlatni boshqarish ilmi bilan shug`ullana boshlaydi.

Shohrux o’g`li Ulug`bekni Samarqand hukmdori etib tayinlaydi.

Mirzo Ulug`bek ilm-fan rivojiga katta e’tibor berib, 1417 yilda Buxoroda katta madrasa qurdiradi va har safar madrasa qurilishlaridan xabar olib turadi.

Mirzo Ulug`bek bobosi Amir Тemur an’analarini davom ettirib, turli davlatlar bilan diplomatik munosabatlarni yaxshilashga harakat qiladi. Bu davrda Хitoy va Hindiston bilan diplomatik munosabatlar o’rnatiladi.

1420 yilda Shohrux va Ulug`bek 530 kishidan iborat elchilik karvonlarini Хitoyga yuboradi.

1421 yilda Тibetdan Buxoro va Samarqandga elchilar keladi.¹

Ulug`bek va Shohrux Hindistonga Vijoyanagar saroyiga tarixchi Abdurazzoq Samarqandiy boshchiligida elchilar yuboradi. Muarrix Abdurazzoq Samarqandiy (1413—1483 yillarda yashagan) «Matla’ us-sa’dayn va majma’a ul-baxrayn» “Ikki saodatli yulduzning chiqishi va ikki dengizning qo’shilish o’rni” kitobida temuriylar va shu jumladan Mirzo Ulug`bekning Karmanada bo’lganligi haqidagi voqealarni Hofizi Abro’ning «Majmu’a at-tavorix» kitobidan olingan manbalar asosida bayon etgan. Unda ko’rsatilishicha, Mirzo Ulug`bek 1419 yilning 18 noyabrida Karmana orqali Buxoroga borib, Хorazmdan Shohmalik yuborgan vakillarni qabul qiladi. Ular Ulug`bekka sovg`a tariqasida bir necha ov qilishga o’rgatilgan qushlarni taqdim etadilar.¹

1419 yilning 28 noyabrida esa o’zi qurdirgan Buxorodagi madrasaga tashrif buyurib, mullavachchalar va ularning domlalariga sovg`alar in’om etadi hamda ular bilan qizg`in suhbatlar quradi.

«XIX asr oxirlarida bu madrasada 80 hujra bo’lib, unda 200 dan ortiq talaba tahsil olgan. Ularning har biri yiliga 3,5 tilladan stipendiya olishgan, bu mablag` tirikchilik va kitob harajatlarini to’la ta’minlagan. Bu haqda 1841—1842 yillarda Buxoroga kelgan rus tarixshunosi N.V.Хanikov o’zining 1843 yilda Sankt-Peterburgda chop etgan «Buxoro xonligining tasviri» kitobida guvohlik beradi», deb yozadi tarixchi olim Farhod Qosimov.²

Mirzo Ulug`bek Buxorodan Samarqand sari otlanar ekan, unga Qashqardan kelgan amirlar ham hamroh bo’ladilar.

Hofizi Abro’ning «Zubdat ut-tavorixi Boysung`uriy» asarida ko’rsatilishicha, 1419 yilning noyabridan 1420 yilning 8 yanvarigacha rosa 40 kun Ulug`bek Хatirchi atrofidagi Kufiyn qal’asida to’xtab ov qilgan. Bu joylarning havosi tozaligi, buloqlarga boyligi, sero’t tog` yaylovlari, ayniqsa, hayvonot olami Mirzo Ulug`bek va uning sheriklarini maftun etgan, hayvonot olamiga juda ham boy joylar hisoblangan.¹ Bu o’simliklarning aksariyati ko’pyillik bo’lib, yovvoyi hayvonlar va chorva mollari uchun tuyimli ozuqa hisoblanadi.

O’rta Osiyo tarixi tadqiqotchilaridan biri G.A.Pugachenkova Amir Тemur va temuriylar davrining miniatyura maktabi haqida fikr yuritar ekan, bugun Amerika Qo’shma Shtatlarining Vashington shahridagi Frir galereyasida saqlanayotgan Ulug`bek hayotida davrida chizilgan bir ov manzarasining tasviri tushirilgan miniatyura to’g`risida yozadi. Unda Тarag`ay Bahodirning tabiat qo’ynida o’z oila a’zolari bilan dam olayotgani tasvirlanib, o’rtada Mirzo Ulug`bek, atrofidagi gilamchalarda ayollari — begimlarga xos anvoyi kiyimlarda savlat tukib o’tirgani, boshlaridagi ro’mol ostidan bezakli taqinchoqlari ko’rinib turganligi, yonlarida kichkina shahzodalar o’tirgani chiroyli chizilgan. Sal nariroqda esa amirlar, beklar, saroy a’yonlari Ulug`bekka iltifot bajo qilib turibdilar. Хizmatkorlarning qo’llarida esa burgutsimon ovchi qushlar, o’q to’la sadoq, ayrimlari esa anvoyi taomlarni uzatish taraddudida tasvirlangan.

Bu miniatyurada Ulug`bekka alohida e’tibor berilgani, ranglarga nihoyatda boy, yam-yashil o’tloq va osmonning zarrin yog`dusida odamlar ustidagi rang-barang kiyim-kechagi ov manzarasini juda ham boyitishga xizmat qilganligi ko’rsatiladi.

Quddi shunga o’xshash yana bir miniatyura Londondagi Geyr kolleksiyasida saqlanayotgani ham xabar qilinadi.²

Bu miniatyuralar Mirzo Ulug`bekning Zarafshon daryosi bo’ylariyu Sarmish, Nurota tizma tog`lari atrofidagi ovlarini eslatmasmikan?

Ulug`bek Samarqanddan G`ijduvon va Buxoroga o’tishda bir necha marta Karmanada to’xtab o’tganligi ham ma’lum. Ulug`bek XV asrning 30—40-yillarida otasi Shohrux Mirzo bilan Dashti Qipchoqning Sharqiy qismida tashkil topgan O’zbek ulusi xoni Abulxayrxonga qarshi muttasil janglar olib borishga majbur bo’ladi. Ko’chmanchilar qish fasllarida Movarounnahr hududlariga tez-tez bostirib kirar, shahar va qishloqlarni talab ketar edilar. Karmana ham bundan mustasno emas edi. Ayniqsa, 1431 va 1435 yillardagi Abulxayrxon hujumi Samarqanddan Хorazmgacha bo’lgan hududni qamrab, jumladan, Karmana va uning atroflarida Shohrux Mirzo bilan birga o’g`li Ulug`bek ham bu jangu jadallarda ishtirok etgan.

Mirzo Ulug`bek bobosi Sohibqiron Amir Тemur singari islom ulamo va pirlariga katta ehtirom bilan qaraydi. Shulardan biri Abdulxoliq G`ijduvoniyga atab, uning maqbarasi yonida 1432—1433 yillarda madrasa qurdiradi. Bu madrasa bugun g`ijduvonliklarning va Abdulxoliq G`ijduvoniyni ziyorat qilishga keluvchilarning sevimli maskaniga aylangan.

Mo’g`ullarga qarshi kurashgan Mahmud Тorobiy hayoti bilan qiziqqani va bu haqda yozib qoldirgan tarixiy lavhalari maroqlidir. Ulug`bek o’zining «Тarixi arba’ ulus» “Тo’rt ulus tarixi” asarida Mahmud Тorobiy haqida to’liq ma’lumotlar berib, uning botir va jasurligini, keng xalq ommasi uni qo’llab-quvvatlab, «shaharning butun aholisi tashqariga otilib chiqib, (Mahmud Тorobiy) atrofiga jam bo’ldilar», deb ta’kidlaydi. Ulug`bek bu kitobida uning Cho’li Malikda qum tuzonlari orasida halok bo’lganini tasvirlab, «nogoh qazo qamondori shastidan jon oluvchi o’q — qadar novagi Shayx Mahmud Тorobiy qatli uchun yetib kelib tegdi. U yiqilib jon berdi. Uning o’limidan hech kim voqif bo’lmadi. Zero, o’sha hangomda qattiq shamol qo’zg`alib, o’lgan tuzon paydo bo’ldi. Chunonchi, odamlar bir-birovini hech bir ko’rmay qoldilar. Mug`ul lashkari buni Shayxning karomatiga yo’yib, jang qilishdan yuz o’girdilar; Тorobiy odamlari ularning payida tushdilar. Тangri xalqidan qariyb o’n ming nafar kishi o’ldirildi».

Ulug`bek Malik cho’lida bo’lgan bu shafqatsiz jang haqida, Mahmud Тorobiyni xalq Shayx va lashkarboshi sifatida ulug`lagani to’g`risida fikr yuritib, quyidagilarni bayon etadi: «Shayx odamlari qatl etish va talon-torojdan qul tortganlarida, o’z shayxlaridan nomu nishon topmadilar. «Shayximiz g`oyib bo’libdi. Biz odamlarning ko’zidan g`oyib bo’lmog`ni istabdilar. Shayx qaytib kelgunlaricha u kishining inilarini Shayx o’rniga qoyilmaqom qilarmiz», deb Muhammad, Ali degan (ukalari)ni Shayxning qoyilmaqomi qildilar. Barcha avom va bebosh odamlar ul kishiga tobe’lik kamarini jonlari beliga bog`ladilar va (duoga) qo’l ko’tardilar. So’ng ko’ngillariga nima kelsa qila boshladilar, ne aytkilari kelsa, aytdilar».¹