Siyosiy hokimiyat

Vazirlar Mahkamasi — O‘zbekiston Respublikasining hukumati hisoblanadi. Hukumat bu — davlat boshqaruvining oliy organi bo‘lib, Konstitutsiya va qonunlar asosida mamlakatning ichki va tashqi siyosatini amalga oshiradi. Hukumat shu bilan birga, jamoat tartibi va milliy xavfsizlikni ta’minlaydi, shuningdek, davlat boshqaruvining boshqa organlari hamda Qurolli kuchlarga umumiy raxbarlik qiladi.

Bizda, ya’ni O‘zbekiston Respublikasida hukumat “Vazirlar Mahkamasi” deb nomlangan bo‘lib, “O‘zbekiston Respublikaci Vazirlar Mahkamasi to‘g‘risida”gi qonunga binoan, u O‘zbekiston Respublikasida iqtisodiyotning, ijtimoiy va ma’naviy sohaning samarali faoliyatiga rahbarlikni, O‘zbekiston Respublikasi qonunlari, O‘zbekiston Respublikasi Oliy Majlisining qarorlari, O‘zbekiston Respublikasi Prezidentining farmonlari, qarorlari va farmoyishlari ijrosini ta’minlovchi ijro etuvchi hokimiyat organidir.²

O‘zbekiston Respublikasi Hukumati tomonidan Respublikada ijro etuvchi hokimiyatning amalga oshirilishi to‘g‘risidagi konstitutsiyaviy qoida hukumat maqomi, uning alohida huquqlarini, tarkibini, qonun chiqaruvchi organlari, ijro etuvchi hokimiyat organlari bilan o‘zaro munosabatlari tarkibini belgilashda muhim ahamiyat kasb etadi. Hukumat Prezident, Oliy Majlis va sudlar bilan bir qatorda hokimiyatni, qonun chiqaruvchi, ijro etuvchi va sud hokimiyatiga bo‘lish asosida davlat hokimiyatini amalga oshiradi.

Vazirlar Mahkamasi davlat boshqaruvi organlari tizimiga va o‘zi tashkil etadigan xo‘jalik boshqaruvi tuzilmalariga boshchilik qiladi, ularning hamjihatlik bilan ishlashini ta’minlaydi.

Vazirlar Mahkamasi o‘z faoliyatida kollegiallik, demokratiya va qonuniylik, O‘zbekiston Respublikasida yashovchi barcha millat va elatlarning manfaatini hisobga olish prinsipiga asoslanadi. Respublikada yashovchi barcha millatlar manfaatlarini hisobga olish uchun o‘z faoliyatini oshkoralik, insonparvarlik va qonuniylik asosida olib boradi.

Vazirlar Mahkamasi qonun bilan belgilab qo‘yilgan o‘z tarkibiga ega bo‘lib, uning tarkibiga Bosh vazir, uning birinchi o‘rinbosari va o‘rinbosarlari, O‘zbekiston Respublikasi vazirlar, davlat qo‘mitalarining raislari, davlat va xo‘jalik boshqaruvi boshqa organlarining rahbarlari kiradilar.

Vazirlar Mahkamasining tarkibini tuzish borasida mamlakat Prezidentiga juda katta vakolatlar berilgan. Ushbu vakolatlar O‘zbekiston Respublikasi Konstitutsiyasining 89-, 93-, 98-moddalarida mustahkamlab qo‘yilgan.³

O‘zbekiston Respublikasi Prezidentining ikki palatali parlament tuzish zarurligi to‘g‘risidagi g‘oyalari XXI asr boshlarida O‘zbekiston Respublikasini rivojlantirish strategiyasining tarkibiy qismi sifatida milliy davlatchilik institutlarini isloh qilishning ustuvor yo‘nalishlariga asos qilib olindi. Davlat hokimiyati organlarining ishini zamon talablariga muvofiq ravishda tubdan yaxshilamay turib isloxotlarni yanada chuqurlashtirish, jamiyat turmushining barcha sohalarini erkinlashtirish vazifalarini muvaffaqiyatli hal etib bo‘lmaydi. Xalq tomonidan qo‘llab-quvvatlanayotgan kuchli va adolatli hokimiyat, demokratik fuqarolik jamiyatini, kelajagi buyuk davlatni barpo etishning muhim shartlaridan biri hisoblanadi.

2002 yil 27- yanvarda o‘tkazilgan Referendumda O‘zbekiston xalqi mamlakatda ikki palatali parlament tuzishni hamda O‘zbekiston Respublikasi Prezidentining konstitutsiyaviy vakolat muddatini besh yildan etti yil qilib uzaytirishni yoqlab ovoz berdi. Ushbu qarorlar ijtimoiy — siyosiy turmushni demokratlashtirish jarayonini yanada jadallashtirish bilan bog‘liq.

Referendum qarorlarini hayotga tatbiq etish uchun, eng avvalo umumxalq ovoz berishi natijalarini O‘zbekiston Respublikasining Konstitutsiyasi va qonun hujjatlarida aks ettirish lozim bo‘ldi. Referendum yakunlari fuqarolik jamiyati institutlari to‘g‘risidagi, davlat hokimiyatini tashkil etish tizimini, ya’ni O‘zbekiston Respublikasi Oliy Majlisi va uning palatalari, O‘zbekiston Respublikasi Prezidenti, O‘zbekiston Respublikasining Vazirlar Mahkamasi, mahalliy davlat hokimiyati organlari va sud hokimiyatining konstitutsiyaviy maqokimini tartibga soluvchi yangi qonunlarni ishlab chiqish va amaldagi qonunlarini takomillashtirishni taqozo etdi.⁴

YUqoridagilarga asoslangan holda 2003 yil 29 avgustda O‘zbekiston Respublikasining “O‘zbekiston Respublikasi Vazirlar Mahkamasi to‘g‘risida”gi yangi tahrirdagi qonuni qabul qilindi hamda ushbu qonunni O‘zbekiston Respublikasi Oliy Majlisining Qonunchilik palatasiga saylov hamda O‘zbekiston Respublikasi Oliy Majlisining Senatini shakllantirish yakunlariga binoan amalga kiritilishi O‘zbekiston Respublikasi Oliy Majlisining qarori bilan belgilab qo‘yildi.

2002 yil 27-yanvarda o‘tkazilgan umumxalq referendumi natijalariga ko‘ra hamda uning asosida 2003 yil 24 aprelda qabul qilingan O‘zbekiston Respublikasining qonuniga muvofiq Konstitutsiyaning XVIII, XIX, XX, XXIII boblariga tuzatish va qo‘shimchalar kiritilgan.⁵ Mazkur o‘zgartish va qo‘shimchalarga binoan Konstitutsiyani 89-moddasining “O‘zbekiston Respublikasining Prezidenti ayni vaqtda Vazirlar Mahkamasining Raisi hisoblanadi” degan so‘zlardan iborat bo‘lgan ikkinchi xatboshisi olib tashlandi. Demak, qonun kuchga kirgandan so‘ng, ya’ni O‘zbekiston Respublikasining Qonunchilik palatasiga saylov va O‘zbekiston Respublikasining Senatini shakllantirish yakunlariga muvofiq O‘zbekiston Respublikasining Prezidenti Vazirlar Mahkamasining Raisi hisoblanmaydi.

Konstitutsiyaning 98-moddasi hamda yangi tahrirdagi qonunning 15-moddasiga ko‘ra, Bosh vazir Vazirlar Mahkamasi faoliyatini tashkil etadi va unga rahbarlik qiladi, uning samarali ishlashi uchun shaxsan javobgar bo‘ladi, Vazirlar Mahkamasining majlislariga raislik qiladi, uning qarorlarini imzolaydi, boshqacha qilib aytganda Vazirlar Mahkamasi Raisi funksiyalarining barchasini amalga oshiradi. Qonunchilikda “Vazirlar Mahkamasining Raisi” degan ibora o‘rnini “Vazirlar Mahkamasining Bosh vaziri” degan ibora egallaydi.

Islohotlarni evolyusion yo‘l bilan, bosqichma-bosqich amalga oshirish tamoyilining milliy davlatchiligimiz taraqqiyoti modelining tamoyillaridan biri sifatida tanlangani bejiz ham emas. Demak, taraqqiyot bir-biri bilan bog‘liq, birin-ketin amalga oshiriladigan islohot va yangilanishlar zanjiridan iborat. Bu jihatdan 2010 yil 12 noyabr demokratik taraqqiyotimizning yangi bosqichiga asos solingan, islohotlar siyosatining yangi pallasi boshlangan sanaga aylandi. CHunki xuddi shu kuni O‘zbekiston Respublikasi Oliy Majlisi Qonunchilik palatasi va Senatining qo‘shma majlisida O‘zbekiston Prezidenti Islom Karimov “Mamlakatimizda demokratik islohotlarni yanada chuqurlashtirish va fuqarolik jamiyatini rivojlantirish konsepsiyasi”ning taqdim etilishi davlat hokimiyati va boshqaruvini yanada demokratlashtirish va kelgusi keng ko‘lamli siyosiy islohatlar uchun muhim asos bo‘ldi.

Mamlakatimizda davlat hokimiyati va boshqaruvini demokratlashtirish sohasida amalga oshirilgan islohotlar o‘ta muhim bir maqsadga, ya’ni hokimiyatlar bo‘linishi konstitutsiyaviy prinsipini hayotga izchil tatbiq etish, hokimiyatlar o‘rtasida o‘zaro tiyib turish va manfaatlar muvozanatining samarali tizimini shakllantirish, markazda va joylarda qonun chiqaruvchi va vakillik hokimiyatining vakolatlari hamda nazorat vazifalarining rolini kuchaytirish, sud tizimini liberallashtirish va uning mustaqilligini ta’minlash bo‘yicha g‘oyat dolzarb chora-tadbirlarni ko‘rishga qaratilgan edi.

Bu jarayonda markaziy ijro etuvchi hokimiyatning boshqaruv tuzilmalari va ma’muriy organlarning vazifalarini o‘zgartirishga, ularning boshqarish, tartibga solish va taqsimlash borasidagi vakolatlarini, xo‘jalik tuzilmalari faoliyatiga bevosita aralashuvini keskin qisqartirishga katta e’tibor berildi. Boshqacha aytganda, ularning vakolatlarini bozor tamoyillariga muvofiqlashtirish va pirovard natijada davlatning iqtisodiyotni boshqarishdagi rolini jiddiy kamaytirish ko‘zda tutilgan edi.

Konsepsiyada O‘zbekiston Respublikasi Konstitutsiyasining bir qancha moddalari – 98-moddasi, 96-moddasi, 73- va 93-moddalariga o‘zgartishlar kiritish tashabbusi ilgari surilgan.

Bilamizki, har qanday demokratik mamlakatda davlat hokimiyati uch tarmoqqa – qonun chiqaruvchi, ijro etuvchi va sud hokimiyatiga bo‘linadi. O‘zbekistonda ham mustaqillik qo‘lga kiritilgach, hokimiyatlar bo‘linishi prinsipini hayotga tatbiq etishga kirishildi. Hokimiyatlar o‘rtasida o‘zaro tiyib turish va manfaatlar muvozanatining samarali tizimini shakllantirish borasida muhim natijalarga erishildi. Ayni paytda, siyosiy hayotimizda yuz bergan demokratik o‘zgarishlar tufayli Bosh vazir lavozimiga nomzod ko‘rsatish va uni tasdiqlashning yangi tartibini o‘rnatish zarurati yuzaga kelmoqda. Ta’kidlash joizki, amaldagi Konstitutsiyaga binoan Bosh vazir nomzodi O‘zbekiston Respublikasi Prezidentining taqdimiga binoan O‘zbekiston Respublikasi Oliy Majlisining palatalari tomonidan ko‘rib chiqilar va tasdiqlanar edi. Endilikda Bosh vazir nomzodining O‘zbekiston Respublikasi Oliy Majlisining Qonunchilik palatasiga saylovlarda eng ko‘p deputatlik o‘rnini olgan siyosiy partiya yoki teng miqdordagi deputatlik o‘rinlarini qo‘lga kiritgan bir necha siyosiy partiyalar tomonidan taklif etilishi nazarda tutiladi.

Birinchidan, bu yangilik ijro hokimiyatini shakllantirish tartibining yanada demokratik tabiat kasb etayotganini ko‘rsatadi. Ikkinchidan, yangi tartib Bosh vazirning parlament oldidagi mas’uliyatini yanada orttiradi. Uchinchidan, bu tashabbusning ro‘yobga chiqarilishi siyosiy partiyalarning ijro hokimiyatini shakllantirishdagi rolini kuchaytirishga xizmat qilishi shubhasiz. To‘rtinchidan, Bosh vazir lavozimiga kimning nomzod etib ko‘rsatilishi endilikda parlamentning quyi palatasiga saylovlarning natijalariga bog‘liq bo‘ladi. Bu esa, mamlakatimizdagi siyosiy partiyalar faoliyati uchun kuchli rag‘bat, ular o‘rtasidagi raqobatni kuchaytiruvchi asos bo‘lishi tabiiy.

Aslida parlamentdagi ko‘pchilik tomonidan taklif etilgan nomzodning ijro hokimiyatini boshqarishi deputatlarning unga bo‘lgan ishonchini ham orttiradi. Biroq siyosiy hayot shu qadar rang-barangki, unda bunga mutlaqo teskari holatlarni ham kuzatish mumkin. Navbatdagi yangilik ana shunday holatlarni tartibga solishga xizmat qiladi. Unga ko‘ra, O‘zbekiston Respublikasi Oliy Majlisiga Bosh vazirga nisbatan ishonchsizlik votumini bildirish huquqi beriladi. Aslida lotincha “votum” atamasi istak, xohish ma’nolarini anglatadi. Hukumat yoki alohida vazir olib borayotgan siyosatning, ularning muayyan xatti-harakatining parlament tomonidan ma’qullanmasligi yoki ular tomonidan ilgari surilgan qonun loyihasining parlamentda qo‘llab-quvvatlanmasligi “ishonchsizlik votumi” orqali ifodalanadi.

Konsepsiyaga ko‘ra, Bosh vazir va Oliy Majlis Qonunchilik palatasi o‘rtasidagi ziddiyatlarning doimiy tus olishi parlament quyi palatasi tomonidan Bosh vazirga ishonchsizlik votumini bildirish uchun asos bo‘lib xizmat qiladi. Bu jarayon quyidagi tartibda amalga oshiriladi: “Qonunchilik palatasi deputatlari umumiy sonining uchdan bir qismi tomonidan O‘zbekiston Respublikasi Prezidenti nomiga rasman kiritilgan taklif bo‘yicha O‘zbekiston Respublikasi Oliy Majlisi palatalarining qo‘shma majlisi muhokamasiga Bosh vazirga nisbatan ishonchsizlik votumi bildirish haqidagi masala kiritiladi”. Bundan tashqari, Konsepsiyada Bosh vazirga ishonchsizlik votumini bildirish shartlari va buning oqibatlariga doir qoidalar, yangi Bosh vazir nomzodini taklif etish tartibi bayon etilgan.

Umuman olganda, O‘zbekistonda hukumatga nisbatan ishonchsizlik votumi institutining joriy etilishi qonunchilik organi tomonidan ijro hokimiyatiga ta’sir ko‘rsatish imkoniyatini kengaytiradi. CHunki endilikda, zarurat tug‘ilganida hukumat siyosatini parlament fikrini e’tiborga olgan holda o‘zgartirish, hukumatni nomaqbul qarorlar qabul qilish imkoniyatidan mahrum qilish mumkin bo‘ladi. Ikkinchidan, bunday o‘zgartishlar qonunchilik organi bilan ijro hokimiyati o‘rtasida vujudga kelishi mumkin bo‘lgan nizolarni ortiqcha ehtiroslarga berilmasdan, huquqiy tartibda hal etish imkonini beradi. Uchinchidan, joriy etilayotgan yangi tartib siyosiy tangliklarning oldini olishga, mamlakatimizdagi sog‘lom siyosiy muhitning barqaror bo‘lishiga xizmat qiladi. Muhimi, Bosh vazirga ishonchsizlik votumi bildirish masalasi ham, yangi Bosh vazir nomzodini taklif etish masalasi ham parlamentning har ikkala palatasida ko‘rib chiqiladi. Demak, davlat boshqaruvining bunday o‘ta muhim masalalarini hal qilishda siyosiy partiyalarning manfaatlaridan tashqari, umumdavlat va hududiy manfaatlar mutanosibligiga erishish kafolatlanadi.

Konsepsiyada ijro hokimiyati bilan parlament o‘rtasidagi munosabatlarga taalluqli yana bir muhim o‘zgartish taklif etildi – parlament vakolatlarini mamlakat taraqqiyotining dolzarb masalalari yuzasidan Bosh vazirning hisobotlarini eshitish va muhokama qilish vakolati bilan to‘ldirish g‘oyasi ilgari surildi. Bu taklifning ahamiyatini bir necha jihatlar bilan bog‘lash mumkin. Birinchidan, ijro hokimiyati rahbarining qonunchilik organi oldidagi hisobdorligi ta’minlanadi. Ikkinchidan, hukumatning mamlakat taraqqiyoti uchun mas’uliyati yanada ortadi, davlatimizning ijtimoiy-iqtisodiy rivoji bilan bog‘liq majburiyatlari yanada kuchaytiriladi. Uchinchidan, vakillik organi bo‘lmish parlament timsolida ijro hokimiyati ustidan jamoatchilik nazorati amalga oshiriladi. To‘rtinchidan, qonunchilik organi bilan ijro hokimiyatining samarali hamkorlik qilishiga sharoit yaratiladi.

E’tiborlisi shundaki, Konsepsiyada ayrim huquqlarni O‘zbekiston Respublikasi Prezidenti vakolatlari doirasidan chiqarish nazarda tutilgan. Jumladan, Vazirlar Mahkamasi vakolatiga kiruvchi masalalar yuzasidan qarorlar qabul qilish, Vazirlar Mahkamasi qarorlari va farmoyishlarini, O‘zbekiston Respublikasi Bosh vaziri farmoyishlarini bekor qilish, ijro etuvchi hokimiyat devonini tuzish va unga rahbarlik qilish bilan bog‘liq vakolatlarning Prezident vakolatlari doirasidan chiqarilishi taklif etilgan. Bundan tashqari, viloyat hokimlari hamda Toshkent shahar hokimini Bosh vazir taqdimiga binoan tayinlash hamda lavozimidan ozod etish qoidasini mustahkamlash g‘oyasi ilgari surilgan.

Umuman olganda, O‘zbekiston Konstitutsiyasiga yuqorida zikr etilgan o‘zgartish va qo‘shimchalarning kiritilishi:

birinchidan, hokimiyatlar o‘rtasida vakolatlarning yanada mutanosib taqsimlanishini ta’minlaydi;

ikkinchidan, hokimiyatlar o‘rtasida o‘zaro tiyib turish va manfaatlar muvozanati tizimining yanada samaraliroq amal qilishiga xizmat qiladi;

uchinchidan, davlat boshqaruvining demokratik tabiatini yanada kuchaytiradi, siyosiy tizimni demokratlashtirishning yangi bosqichini boshlab beradi.

Umuman, «Mamlakatimizda demokratik islohotlarni yanada chuqurlashtirish va fuqarolik jamiyatini rivojlantirish konsepsiyasi»ning hayotga tatbiq etilishi shaxs va siyosiy hokimiyat o‘rtasidagi munosabatlarni yanada demokratlashtirishga xizmat qiladi.

Yuqorida zikr etilgan maqsad va yo‘nalishlarning barchasi avvalo mamlakatimizni modernizatsiya qilish borasida uzoqni ko‘zlaydigan «Kuchli davlatdan – kuchli fuqarolik jamiyati sari» degan tamoyilni o‘zida ifoda etadi.

Xulosa shuki, mustaqillik yillarida mamlakatimizda shaxs va hokimiyat munosabatlarini demokratlashtirish taraqqiyotimizni ta’minlashning asosiy omiliga aylandi. Bu vazifani bajarishni izchillik bilan davom ettirish esa fuqarolik jamiyatini qurish imkoniyatini yaratadi.


O’QUV-USLUBIY MATERIALLAR

1-chizma

Hokimiyat nima? Bu borada mutafakkirlar qarashlari

2-chizma

3-chizma

HOKIMIYATNING TURLARI

5-chizma

Bugungi kunda aksariyat olimlar e’tirof etgan nuqtai nazarga ko‘ra, hokimiyat – muayyan shaxs (guruh)ning u yoki bu kishi (guruh) ustidan boshqaruvni amalga oshirish (hukmronlik qilish), u yoki bu narsaning taqdirini hal etish huquq-imkoniyatidir. Hokimiyatning muhim sifati uning kishilar o‘rtasidagi irodaviy munosabat ekanligida ifodalanadi. Hokimiyat bu shunday ijtimoiy irodaviy munosabatki, bunda hukmron irodaning ustunligi, belgilovchi roli ta’minlanadi1. Hokimiyat amalga oshgan joyda muayyan irodaviy akt (munosabat) bor va shuning natijasida ro‘y beradigan boshqaruv va boshqarilish mavjud. Boshqaruv esa o‘ziga nisbatan ma’lum bo‘ysunishni, tobelikni talab etadi. Demak, hokimiyat bo‘ysunish va zarur bo‘lganda majburlash elementlari orqali amalga oshiriladi. Ma’lum obro‘ (avtoritet) va bo‘ysunishsiz boshqarish mumkin emas.

4-ilova
Hokimiyatning eng asosiy va o‘ziga xos ko‘rinishlaridan biri - siyosiy hokimiyatdir. Siyosiy hokimiyat – bu alohida sinf, katta ijtimoiy guruh yoki mavjud jamiyatning ko‘pchiligining o‘z ifodasini boshqa shaxslar yoki ijtimoiy guruhlarga o‘tkazish qobiliyati va imkoniyati bo‘lib, odamlarning faoliyatlariga, xulq-atvoriga o‘z obro‘si, xulqi, zo‘ravonligi vositalarida ta’sir o‘tkazishni anglatadi.