Ana səhifə

Naar keuze op mijn website. Via deze


Yüklə 3.76 Mb.
səhifə8/29
tarix26.06.2016
ölçüsü3.76 Mb.
1   ...   4   5   6   7   8   9   10   11   ...   29


De volgende pagina bevat advertenties van bedrijven uit de Surinaamse toerisme sector, zij maken het mogelijk u deze reisgids gratis aan te kunnen bieden.

Wanneer u op de advertentie klikt met de linkermuisknop, krijgt u eerst een melding te zien waarin gevraagd wordt of u doorgestuurd wilt worden naar de betreffende website. Als u voor toestaan kiest, komt u direct op de website van het bedrijf terecht.

Let op u hebt hiervoor wel een internetverbinding nodig!

Adverteerders:

SouthWest Xpedition Tours brengt u overal naartoe in Suriname!

Meer van Suriname zien? Bekijk de 360° Panorama foto’s van Esther Dam



Hoofdstuk 3 – De mensen en hun cultuur

3.1 De inheemsen


De inheemsen, of indianen, leven nog steeds afgezonderd en voorzien zichzelf vooral van voedsel door jagen, vissen en landbouw. Ze jagen tegenwoordig vooral met moderne geweren en ‘s nacht. Een bezoek aan een indianendorp levert een kans op om mee op jacht te gaan met een troepje indianen.

Bij een aantal indianendorpen zijn unieke rotstekeningen te vinden, die al eeuwen oud zijn. Bij de dorpen Kwamelasemoetoe en Apetina zijn ze goed te bewonderen.



Inscripties in een rots

Elk indiaans dorp heeft een kapitein, een dorpshoofd die onder zich velen basja’s heeft. Basja’s kun je het best omschrijven als tussenpersonen of de rechterhand van de Granman. De basja’s voeren het woord voor de kapitein, ook wel de Granman genoemd, om misverstanden te voorkomen.

Het dorpshoofd neemt eigenlijk alle beslissingen voor het dorp en is de eindverantwoordelijke. De Granman wordt gekozen door het dorp, nadat hij zich enkele jaren als een echte leider heeft geprofileerd.

De verschillende indianenstammen hebben hun eigen gebruiken en eigen dans. Die ook erg leuk is om te zien.

Een dans van de Caraïben, die met veel drums gepaard gaat, heet bijvoorbeeld de Samboera. De Arowakken, Trio- en Wayanaindianen maken meer gebruik van fluiten ( meestal van bamboe) en maraca’s ( een soort rammelaars).

Een traditie van de Wayana’s is het stampen met de voeten op de grond, boven een kuil die bedekt is met hout. Dit geeft een mooi hol geluid.

Iemand die geïnteresseerd is in de indianenstammen, zou het boek “Tussen Apoera en Oreala” van de Surinamer Clark Accord kunnen lezen. Dit is een boek over een liefdesverhaal uit de inheemse cultuur en de landen Suriname en Guyana.

3.1.1 Gerechten van de inheemsen


De indianen verbouwen traditioneel veel cassave. Bittere en zoete cassave. Van de bittere cassave maken ze hun brood, dat hard is en niet lijkt op ons normaal bekende brood. De cassave wordt geraspt en gezeefd in een matapi, (een indiaanse zeef) waardoor het korrelig wordt en het gif van de bittere cassave er met het sap uitloopt.

Daarna wordt het op een hete grote plaat gebakken. Het gomma, dat in de cassave zit, bindt het brood. Het brood wordt aan beide kanten gebakken en daarna in de zon gedroogd. De kans dat u dit te zien krijgt bij een bezoek aan een van de dorpen is waarschijnlijk. Vaak leggen ze de cassavebroden te drogen op daken van hutten.

Ook kasiri, de traditionele indiaanse drank wordt vervaardigd uit de bittere cassave. Door het raspen komt er vocht vrij en daar wordt suiker aan toegevoegd, nadat natuurlijk het gif eruit is verhit. Door gisting bevat het naderhand alcohol.

Vroeger werd deze drank gemaakt door op de cassave te kauwen en in een kom te spuwen. Daarna werd het een aantal weken laten staan. Men kan er behoorlijk dronken van worden.

De zoete cassave wordt onder andere gebruikt in soep.

Naast de cassave en kasiri, is peprewatra een heel typisch indiaans recept. De naam zegt het al; dit gerecht bevat erg veel peper!

De indianen koken graag met gerookte pepers, omdat ze niet over ijskasten beschikken en ze zo de pepers en al hun eten beter kunnen bewaren. Ze roken vrijwel alles. Op die manier blijft het langer houdbaar.

Cassave

3.1.2 Kledendracht en cultuur van de inheemsen


De traditionele inheemse kleding ziet er fel gekleurd uit en bevat een hoop kwastjes, kraaltjes en veren. Om de benen zijn rammelaars gebonden, voor tijdens het dansen. Hun lichamen en gezichten worden veelvuldig gebodypaint. De verf die geproduceerd wordt door de zaden van de Kusuwe boom wordt hiervoor gebruikt.

Art craft is een van de inkomstenbronnen van de inheemsen. Ze maken hangmatten en fleurige kleren van katoen, manden en waaiers van riet en kleurrijke sieraden van onder andere kraaltjes en zaden. Hun eigen aardewerk vervaardigen ze uit klei.


Cultuur der Inheemsen


De meeste inheemsen zijn inmiddels rooms-katholiek geworden, al is dit verweven met de natuurgodsdienst. De natuurgodsdienst is een levenswijze die gericht is op het respect voor de “creator”, de creator van de rivieren, de bomen, de mens. De pyayman vervult hier de rol van intermediair in het contact met de geesten.

Een typisch indiaans ritueel is de initiatie. Als een jonge indiaan bijvoorbeeld volwassen wordt, moet hij een proef begaan. Er wordt een mat met wespen erin op zijn borst gelegd en hij moet dit doorstaan zonder te laten zien dat hij pijn lijdt.

De mierenproef is een soortgelijke test. De jonge indiaan zit op een mierennest, zonder pijn te vertonen. Tijdens de belangrijke fasen in het leven, worden deze proeven afgenomen.

De huizen of hutten van de inheemsen waren vaak helemaal gesloten, van boven tot onder en koepelvormig. Ze worden uit verschillende soorten palmbladeren vervaardigd. De koepelvormige hut draagt als naam de Toekoeispan. Tegenwoordig zijn veel van de hutten gedeeltelijk open.





Een toekoeispan· Binnenkant van de Toekoeispan
1   ...   4   5   6   7   8   9   10   11   ...   29


Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©atelim.com 2016
rəhbərliyinə müraciət