Naar keuze op mijn website. Via deze

1.5 Grote brand in Paramaribo

In 1821 brandde bijna de gehele stad af. De brand ontstond in een keukentje op het achtererf van een van de woningen aan de Waterkant. Een huisslavin was koeken aan het bakken en het keukentje vloog in brand, sloeg over naar de woning en daarna naar de dichtbijstaande, omliggende panden.

De grote brand zoals hij genoemd werd in de volksmond, woedde bijna 24 uur lang. En omdat er nog geen effectief brandblussysteem was, was dit catastrofaal. Het duurde enige jaren voordat de stad weer opgebouwd was. Belangrijke openbare gebouwen die afbrandden waren het parlementsgebouw, het Waaggebouw, de schouwburg, de Rooms-katholieke kerk en de Hervormde kerk, die net was vernieuwd.

In 1832 brak er opnieuw een brand uit, die door gevluchte slaven was aangestoken. De slaven werden gevangen en ter dood veroordeeld. Toen werd besloten voortaan ook met leisteen te gaan werken.

De huizen die weer opgebouwd werden, zijn in de stad te onderscheiden omdat ze allemaal dezelfde look hebben, overigens zijn deze nog van hout.

Ze hebben allemaal een basispatroon, namelijk: een eenvoudige symmetrische gevel, een rechthoekige plattegrond, een hoog dak en zijn allemaal in dezelfde kleuren geschilderd.

Het huis zelf is wit, de luiken en deuren zijn groen en de geverfde, bakstenen stoepen, rood.

De prachtige binnenstad van Paramaribo behoort sinds 2002 tot de werelderfgoedlijst van de UNESCO.

1.6 Tijd van goud en andere delfstoffen

Hierdoor werd het land, waar de Marrons inmiddels al tijden woonden en dat ze als hun eigendom zagen, in zekere zin weer afgenomen.

Op de Brownsberg werd bodemonderzoek gedaan en ook goud ontdekt. Hier kan men nog steeds de gangen zien waar vroeger goud werd gewonnen.

Vanaf 1900 richtte Nederland, zich op veelvuldige expedities en mineralenonderzoek door het hele land.

Door het succes dat hiermee behaald werd, was Nederland bereid om fondsen te ontwikkelen om het binnenland meer tot ontsluiting te brengen. Zo werd er voor onderwijs en behuizing gezorgd.

In 1963 werd besloten op Paranam een aluminiumsmelter neer te zetten en het bauxiet dat in het gebied gevonden werd, om te smelten.

Het Stuwmeer

Dit leidde tot het onder water lopen van een gebied van 1560 vierkante kilometer, waar de Marrons hun woongebied hadden. Binnen een jaar was het gebied onder het wateroppervlak verdwenen en het is nu een 40 meter diep. Dieren die gered werden, werden onder andere op de Brownsberg ondergebracht. Gedeelten van de spoorlijn kwamen ook onder water te liggen.

De bewoners van het gebied werden ondergebracht in transmigratiedorpen. Een voorbeeld van zo een transmigratiedorp is Brownsweg, bij de Brownsberg; waar goed te zien is dat dit dorp stelselmatig is aangelegd. In dit dorp wonen momenteel inwoners van 9 vroegere dorpen samengevoegd.

In feite is dit een heel ingrijpende verandering in het leven van deze mensen geweest en in strijd met veel van hun gewone gebruiken. Zo zijn de Marrons vaak gedupeerd in het verleden.

Andere transmigratiedorpen die men een bezoek kan brengen zijn onder andere Awaradam, Isadou, Gunsi en Jaw Jaw. U kunt hier kennismaken met de Marroncultuur.

Naast goud en bauxiet wordt er kaolien en keramiek gevonden in Suriname.

Om de bauxieteconomie te beschermen, stuurde Amerika ten tijde van de 2de wereldoorlog Amerikaanse militairen naar Suriname. Suriname was in die tijd het grootste bauxiet producerende land en dat was Amerika heilig.

De Amerikanen vertoefden vaak aan de Waterkant en in de Dixiebar, die zo genoemd werd omdat er de hele dag Dixie muziek werd gespeeld. De Dixiebar is op het erf van het Cornerhouse. Overigens niet toegankelijk voor publiek. Het Cornerhouse is het uiterste hoekhuis aan de Waterkant, gezien vanaf het Onafhankelijkheidsplein.

1.7 Onafhankelijkheid

Minister den Uyl ondertekende in volle overtuiging de onafhankelijkheidsverklaring, iets wat hij later zou betreuren. Hij had gehoopt dat het Suriname ten goede zou komen, niet het tegenovergestelde. Hij had gehoopt dat het land op eigen benen groot zou groeien.

Over deze geschiedenis werd een theaterstuk geschreven, dat “de tranen van den Uyl” heet. Tranen, omdat hij liever niet zijn mening had door kunnen drukken, achteraf gezien.

Inwoners kregen de mogelijkheid om Nederlander te blijven of Surinamer te worden. Veel mensen vertrokken naar Nederland, waarvan een groot deel zich vestigde in de Bijlmer, in Amsterdam.

De eerste president van Suriname werd J.H.E. Ferrier.

Ieder jaar wordt de onafhankelijkheid op Onafhankelijkheidsdag, of Srefidensi zoals de Surinamers deze dag noemen, gevierd.

Op het Onafhankelijkheidsplein zijn dan allerlei standjes, waar dingen gekocht kunnen worden. Er wordt natuurlijk muziek gedraaid en eten en drinken verkocht. Erg gezellig, maar wel vreselijk druk!!

In de ochtend wordt er een militaire parade gehouden.