J. E. Esslemont Bahá’u’lláh en het Nieuwe Tijdperk

Bahá’u’lláh en het Nieuwe Tijdperk

Oorspronkelijke titel: Bahá’u’lláh and the New Era, an introduction to the Bahá’í Faith

Nederlandse vertaling onder toezicht van de Nationale Geestelijke Raad

van de Bahá’ís van Nederland.

Derde, herziene druk, 2010

ISBN 978-90-70765-51-4

Inhoud

Voorwoord bij de 3^e druk 3

Inleiding van dr. J.E. Esslemont 4

1. 
   De Blijde Tijding 5
   
2. 
   De Báb, de Voorloper 12
   
3. 
   Bahá’u’lláh, de Glorie van God 19
   
4. 
   ‘Abdu’l-Bahá, de Dienaar van Bahá 35
   
5. 
   Wat is een bahá’í? 47
   
6. 
   Het gebed 58
   
7. 
   Gezondheid en genezing 66
   
8. 
   Eenheid van godsdienst 75
   
9. 
   Ware beschaving 85
   
10. 
    De weg naar de vrede 99
    
11. 
    Verschillende verordeningen en leringen 110
    
12. 
    Godsdienst en wetenschap 124
    
13. 
    Profetieën, vervuld door het Bahá’í-geloof 133
    
14. 
    Profetieën van Bahá’u’lláh en ‘Abdu’l-Bahá 147
    
15. 
    Terugblik en verschiet 158
    

Epiloog 176

Literatuur 178

Voorwoord bij de 3^e druk

Geboren in een vooraanstaande familie in Schotland kwam dr John Ebenezer Esslemont (1874-1925) op 40-jarige leeftijd in contact met het Bahá’í-geloof. Als arts met een grote maatschappelijke betrokkenheid behoorde hij tot de voorvechters van de landelijk georganiseerde gezondheidszorg. Hij werd direct geraakt door de kracht en schoonheid van de leringen en principes van het Bahá’í-geloof. Op 14 maart 1915 schreef hij hierover: “De bahá’í-leringen hebben mij nieuwe hoop gegeven voor de wereld. Evenals op dit moment het ‘lentewonder’ in de stoffelijke wereld plaatsvindt, hoop ik dat zal blijken dat er een dergelijk ‘lentewonder’ in de geestelijke en maatschappelijke wereld op komst is, en dat Bahá’u’lláh voor de wereld der mensheid datgene zal bewerkstelligen wat de stoffelijke zon voor de bloemen en bomen doet.”

Direct na zijn toetreding werd dr Esslemont een zeer actief lid van de bahá’í-gemeenschap en een promotor van de principes van wereldeenheid. In oktober 1916 begon hij aan zijn boek Bahá’u’lláh en het Nieuwe Tijdperk, een project dat uiteindelijk vier jaar in beslag zou nemen. In vijftien hoofdstukken beschrijft dr Esslemont de drie centrale Figuren van het Bahá’í-geloof, belangrijke thema’s, de praktische toepassing in het dagelijks leven en geeft hij een visionaire blik op de weg naar universele vrede en beschaving.

De eerste negen hoofdstukken van het boek zijn door ‘Abdu’l-Bahá, de zoon van Bahá’u’lláh en uitlegger van Zijn Boodschap, beoordeeld en geautoriseerd.

Stichting Bahá’í Literatuur, 2010

Inleiding

In december 1914 kwam ik door een gesprek met vrienden die ‘Abdu’l-Bahá hadden ontmoet, en door het lenen van enkele brochures, voor het eerst in aanraking met de bahá’í-leer. Ik werd terstond getroffen door de veelomvattendheid, kracht en schoonheid ervan. Zij maakte op mij de indruk in de grote behoeften van de moderne wereld vollediger en overtuigender te voorzien dan enig andere voorstelling van religie die ik was tegengekomen – een indruk, die door latere studie slechts werd verdiept en versterkt.

Bij mijn pogingen om meer over de beweging te weten te komen, ondervond ik grote moeilijkheden bij het verkrijgen van de gewenste literatuur, waardoor al gauw het idee bij mij rijpte om de hoofdpunten van wat ik had gevonden in de vorm van een boek samen te vatten teneinde de studie voor anderen te vergemakkelijken. Toen de verbinding met Palestina na de wereldoorlog van 1914-1918 was hersteld, schreef ik ‘Abdu’l-Bahá en sloot een kopie van de eerste negen hoofdstukken van mijn boek in, die in eerste concept bijna gereed waren. Ik ontving een zeer vriendelijk en aanmoedigend antwoord en een hartelijke uitnodiging om ‘Abdu’l-Bahá in Haifa te bezoeken en het gehele manuscript mee te brengen. De uitnodiging werd gaarne aanvaard en ik had het grote voorrecht twee en een halve maand de gast te zijn van ‘Abdu’l-Bahá in de winter van 1919-1920. Gedurende dit bezoek besprak ‘Abdu’l-Bahá bij verschillende gelegenheden het boek met mij. Hij stelde voor, na een herziening door mij, het manuscript in het Perzisch te laten vertalen, opdat hij het zou kunnen doorlezen en zo nodig toevoegingen en verbeteringen zou kunnen aanbrengen. De herziening en vertaling werden overeenkomstig zijn voorstel uitgevoerd en ‘Abdu’l-Bahá vond temidden van zijn drukke werkzaamheden nog de tijd drie en een half hoofdstuk te verbeteren (hoofdstuk 1, 2, 5 en een gedeelte van 3), voor hij in 1921 overleed. Ik betreur het diep, dat ‘Abdu’l-Bahá niet in staat was de correctie van het manuscript te voltooien, daar dit de waarde van het boek zeer zeker zou hebben verhoogd. Het gehele manuscript werd echter zorgvuldig herzien door een comité van de Nationale Geestelijke Raad van de Bahá’ís van Engeland, en de publicatie werd door deze raad goedgekeurd.

Ik ben grote dank verschuldigd aan mevrouw E.J. Rosenberg en Claudia S. Coles en de heren Mírzá Luṭfu’lláh S. Ḥakim, Roy Wilhelm en Mountfort Mills, en vele andere vrienden voor hun waardevolle hulp bij de voorbereiding van het werk.

Ten aanzien van de transliteratie van Arabische en Perzische namen en woorden is in dit boek het systeem gevolgd dat kortgeleden door Shoghi Effendi voor gebruik in de bahá’í-wereld werd aanbevolen.¹
J.E. Esslemont

Fairford, Cults

Verenigd Koninkrijk