Güle Güle Filmi Söyleşisi

-Şey açısından değil bizim izlememiz açısından değil.

-Tek tek gidip izleme açısından değil.(Faruk Aksoy)

-Tek izleyenler açısından herkes çoğunlukla izlemişti filmi ikinci kez izleyenlerin sayısı da izlemeyenler kadar vardır diye akşam ki. Şimdi biz buna karar verirken de açıkçası ben bu çelişkileri arkadaşlarımız abartı diye ifade etti siz onu sinema dilinle de ifade ettiniz yani elbette abartı olacak ona şeyimiz yok ama biz geçişle ilgili yani çünkü bugün çocuklarımız bilgisayarın önünden kalkmıyor, bugün çocuklarımız bireysel şeylerini öne çıkarıyor veya belli bir genç nesil diyelim kuşak diyelim bizde bu konuda yetersiz kalıyoruz birey olarak. Belki sizlerde sanatçı olarak veya topluma yön veren insanlar olarak çünkü sonuçta bir ülkenin sanatçıları her şeyden önemli yani bizde buradaki toplulukta en azından,(Muammer Keskin)

-Sizlerde fevkaladesiniz. (Faruk Aksoy)

-Ben gerçekten samimi olarak söylüyorum. Yani bu anlamda hakikaten yeni bir vizyon veya yeni bir bakış açısıyla filmin devamı olabilir farklı olabilir ya da şey düşünüyor musunuz hem oyuncular itibarıyla hem de yönetmen itibarıyla. (Muammer Keskin)

-Tekrar ben müsaade eder misiniz söyleyeyim? (Z. Alasya)

-Tabii, tabii.

-Hepimiz minik senaryolar yazdık 2. yani Güle Güle 2. oysa tabi samimiyetle söyleyeyim tabi böyle bir şey yok. Öyle bir başladı ve bitti güzel olan buydu. Ama ben şahsen söylediğiniz anlamda kuşakların arasındaki kopukluğu ortadan kaldıracak bir yeni sevgi bağını öne çıkaracak bir senaryo üzerinde çalışma yapıyorum ve Faruk Beyde diğer dostlarımızda Şükran Beyde bunu ilk defa duyuyorlar. Böyle bir şeye de ihtiyaç olduğunu düşünüyorum. Çünkü eğer bir toplumsal barıştan bir sevgi yumağından söz ediyorsak bu yalnızca belli bir kuşağın içinde bulunduğu sevgi yumağı olmayacaktır bundan emin olunuz. 7’den 70’e herkesin birbirini gerçekten kucakladığı bir sevgi yumağı olacaktır böyle bir çalışmam var. Endişem çok benzer bu işin devamı gibi olmasın olayı. Çünkü açıkça ifade edeyim, kadro çok belirleyici olmasın istiyorum. Nasıl çözeceğim bilmiyorum ama böyle bir düşüncem var ve üzerinde çalışıyorum.(Zeki Alasya)

-Şeyde filmde yemek sahnesinde yaşananlar,(Şükran Güngör)

-Sizle Zeki Bey arasında ki mi?(Muammer Keskin)

-Hayır, hayır Eşref ile Yıldız ve onların çocukları. O çocuğun davranışı nasıl geldi mesela, yani (Şükran Güngör)

-Oğlanın değil mi?(Zeki Alasya)

-Oğlanın.

-Şimdi ben kendi adıma söyleyeyim. Şimdi bu hayatta yaşanan şeyler. Bunları şimdi bir şey var ki gerçekten herkes tarafından biliniyor ama toplumun genel bakış açısından onlar ifade edilmiyor. Kendimizle ikili konuşmalarımızda veya farklı konuşmalarımızda hep kendimize gem vuruyoruz, bu doğru değil. Ama gerçek hayat bunun içersinde hayatın gerçekleriyle. O yapısıyla ben yansıtmasını doğru görüyorum. Ama burada o kuşakla ilgili mesaj çok daha az verilmiş gibi geldi bana.(Muammer Keskin)

-Mesaja gerek yok ki. (Şükran Güngör)

-Hayır zaten mesaj açısından peki söylenende yanlış oluyor mesaj açısından değil de gençlerle ilgili sizin kuşağınızla ilgili ve gençlerin arasındaki iletişimi biraz daha arttıracak veya onun yansımasını biraz daha yansıtacak belki tam ifade edemedim ama, (Muammer Keskin)

-Hocam iletişim pardon, iletişim kurmak o tip insanlarla çok zor. Yani şimdi yaşamakta olduğumuz en büyük trajedi bu bence. (Şükran Güngör)

-Doğru. (Muammer Keskin)

-O çocuğu ne yaparsınız yapın düzeltemezsiniz. Bir defa o yaşa kadar gelmiş öyle yaşamaya alışmış, öyle konuşmaya alışmış ve düzelmez kolay kolay. İşte bütün çaba bunların sayısını azaltmak. Hiç olmazsa onlar biraz trajedide kalsınlar istiyoruz hepimiz ve buna imkanımız yok. Çünkü ana babanın çocuğu görme saatleri o kadar muayyen ki onun üzerinde müessir olması mümkün olmuyor. Yani akşam geldiği çocuk yatmış oluyor, sabah işe gittiği zaman çocuk daha uyanmamış oluyor. Yani ne zaman ailesi ile beraber olacakta ortak değerleri bir takım paylaşacak. Onun için zaman zaman insan bir ümitsizleşiyor ne yazık ki ama bunu filmlerle düzeltebilir misiniz, okullarla düzeltebilir misiniz,kaç öğretmeniniz var bu eksikliği hissedipte çocukta onun tersine bir davranışı elde edecek. Yani bunlar insanı biraz üzüyor doğrusu. Ama işte bu kadar yapılabiliyor, bu filmde de bu kadar göstermiş. Dokunuyor insana bana çok dokunuyor o sahne. Yani şu adama bak bu adamın çocuğu bu mu inanamazsınız. (Şükran Güngör)

-Neden dokunuyor size, pardon bir şey söyleyebilir miyim bu konuyla ilgili ?

-Ama ben herkese söz veriyorum, böyle girmek olmaz. Lütfen.

-Lütfen. Toplumun metropolitan toplumu şekillendiren istediği insan tipi o yani yukarıdan atıyoruz makineler arasından insanı aşağıdan o çıkıyor. Bu çocuklar böyle yetişiyor yani televizyonda bunu görüyor, bencilliği görüyor, işte gazetede, televizyonda köşe dönmeciliği, iş bitiriciliği görüyor yani maalesef 12 Eylül’den sonra hatta 1950’den sonra Türkiye bir darbe yemiş bir ilericilik 50’de, 60’da biraz işte demokratik güçler menzil kazanmıştır ama 12 Eylül 80’den sonra ahlak ekonomik çöküntü ile birlikte ahlaksal çöküntüde gelmiştir ve toplumun kişilere enjekte ettiği şeydir köşe dönmece.

-Aynı şeyi söylüyoruz.(Şükran Güngör)

-Tamam yani onun için lazım, gelmemesi lazım yani insanları o yöne doğru itiyor kanalize ediyor sistem o yöne doğru kanalize ediliyor.

-Şükran Beyin söylediği o değil.(Muammer Keskin.)

-Tabi yani yorumlara,

-Kısa girerseniz tamam.(Yahya Arıkan)

-Bende bir şey söylemek istiyorum müsaade ederseniz. Nedenlerini bildiğiniz olayların tuhaf gelmesi şaşırtmasın sizi. Tuhaf gelmezse o duyarsızlığınız şaşırtsın diye düşünüyorum. Çünkü kabul edici bir tavırla bu böyle artık bunu da böyle kabul etmek zorundayız gibi bir duruma gireriz eğer.

-Normal olan herkesin ona tuhaf gelir normal olan da yani bizim toplumumuza normal bir yapıya gelmiş onu demek istiyorum. Normal olan hepimizin ,

-Anladım da o olayın sanatçıya tuhaf gelmesi kadar doğal bir şey yok niye tuhaf geldi diye onu sormayın yani nedenlerini biliyoruz tabii de yine tuhaf geliyor.(Zeki Alasya)

-Şimdi bir soru. Güner yaman döneceğim. Sevgi Güner Yaman’a huzurlarınızda teşekkür etmek istiyorum.

-Pardon bir şey söylemek istiyorum genç kuşakla ilgili.(Faruk Aksoy.)

-Buyurun bir şey söylemek istiyorsunuz buyurun.

-Şimdi bir kere bu filmde 3 tane temel genç karakter var. Bir tanesi kahveci Bilal, ne kadar tatlı bir çocuk. Bu yaşta insanlarla ilişki kurmayı becerebilen, yaşlı insanlarımızın da kendisiyle ilişki kurmaktan keyif aldığı bir karakter. İkinci önemli genç karakter Arzu karakteri yani Eşref Beyle Yıldız Hanımın kızı. Şimdi bakın bir de orada 28 yaşındayım baba tabi ki ben yalnız yaşayacağım diyor ve biz bunu büyük bir keyifle söylüyoruz ki geleneksel yapıya çok uygun olmamakla beraber fikren doğru geliyor. Yani 28 yaşındaki bir kız artık kendi evinde oturmak istiyorsa bırakalım otursun. Buna feci sempatik bakıyoruz. Aslında içi sevgi dolu, prıl prıl bir kız ama fiilen başka bir dönemde yaşadığı için fiilen yaşayabilecek bir durumda değil. Bu da Metin Akpınarla vapurdaki sohbetlerinde çok net bir biçimde ortaya çıkıyor. Yani kendi gençlik çağı, yapma ağabey ya olur mu ağabey ya gibi falan filan şeylerle muhabbetlerle aslında kendisi de oradaki bakışlarına falan bakın sinema yalnız sözden oluşmuyor. Yani Metin Akpınar o ütopik aşkını anlatırken yönetmen Arzu’nun gözlerini görüyor. Aslında Arzu’nun yaşamak istediğini açıklıyor anlatabiliyor muyum. Belki fiilen böyle yaşadı. Şimdi orada da biz Arzu’ya son derece sıcak yaklaşıyoruz. Öbürü kim telefonla cep telefonuyla konuşan, şimdi biz cep telefonuyla konuşanı antipatik kılacak hiç bir sinemateografik türü kullanmadık. Biz yalnızca bir adam var yani şunu ben söylemek istiyorum ki evrim evrim bu süreç yaşanır ve gereklidir de. Onun için biz bu filmde bütün karakterlerini çok seviyorum. Çünkü evrim geriye insan hep ileriye gider. Önceden daha iyiydi şimdi kötüyüz falan diyemiyorum ben. Belki önceden daha ileriye zıplamak için böyle bir süreç yaşamamız gerekiyor. Dolayısıyla biz bu filmin bütün karakterlerini seviyoruz, gençlerini de, yaşlılarını da hatta kasap Zinnur’u da seviyoruz Galatasaraylı olmasına rağmen. (Faruk Aksoy)

-Güner Yaman buyurun.

-Ben filmi izlerken şimdi şöyle başlayayım konuşmama. Öncelikle hem kutluyorum hem de böyle bir filmi izlerken aldığım keyfi anlatamıyorum. Yalnız beni rahatsız eden filmi izlerken bir şey oldu seyirci olarak. Her karede güçlü oyuncu kadrosu olduğu için her birinin yüzlerini yakalamak istiyordum bir telaşım vardı. İşte arkadaki mekanları yakalamak istiyordum hepsi kaydı gitti. İşte bir televizyonun üstündeki örtüye bakamadım, bir manzaraya bakamadım sürede kısaydı bir şeyler sıkıştırılmış mıydı yetmedi süre bana.

-Çok zekice bir şey söyledi, 5-6 kere seyretmeniz için öyle yaptık.(F. Aksoy)

-Evet ama gitsem gene yakalayamayacağım yani kadro çok güçlü ve çok kısa geldi bana bu süre. Şöyle 3 saate falan uzasaydı çok keyif alacaktım bir telaş oldu bende. Teşekkür ediyorum.

-. ......... Bey buyurun.

-Önce ben hepinize hoş geldiniz diyorum aramıza. Benim sorum Faruk Beye. Ben biliyorum ki bu sene Zeki Ökten böyle bir projeye girmiyor ya da ismi yok çekimser kalıyor. Önce ilk sorum Zeki Beyi nasıl ikna ettiniz?

-Yarım saatte onu da ikna ettim.

-İkinci sorum, siz niçin Zeki Bey,

-Efendim?

-Niye Zeki Beyi seçtiniz başkası olamaz mıydı?

-Zeki Ökten Türkiye2nin en önemli sinema yönetmenlerinden biri. Bunların sayısı da bana göre çok değil yani son dönmede hala aktif olarak film çekebilecek durumda olanlardan söz ediyorum. Yoksa tabi ki Metin Erksan, Lütfü Akat bunlar son derece önemli yönetmenlerimi son derece dünya çapında yönetmenlerimiz. Zeki Ökten de ben filmleri seyrettim yani bütün filmlerini seyrettim sayılır. Hem mizahı anlatabilen hem de dramaturgisi son derece sağlam olan bir yönetmen yani bizim filmimizin ihtiyaç duyduğu anlatım biçimi olarak ihtiyaç duyduğu bir yönetmendi, 11 yıldır film çekmiyordu. Ben açıkça onunla telefonla konuşup randevulaştığımda oraya çokta umutlu gitmemiştim. Çünkü çeşitli kırgınlıkları vardı film çekmeme sebepleri vardı. Birde kendisinin bir yapım şirketi var yani bir ortağı var. Dolayısıyla bir başka yapımcının filmini yönetmek fikride ona güne kadar çok sıcak gelmişti. Onunla da Akmerkezin şeyinde buluştuk kafesinde. Ben hep kafelerde buluşarak hallettim bu işleri.

-Kafelerde bir şey var yani.(Zeki Alasya)

-Ona anlattım yapmak istediğim filmi Zeki ağabeye anlattığım gibi. Tamam bu filmi çekiyorum dedi ve ben çok sevinerek kalktım gittim oradan. Dha sonra gelişen süreçte çok güzel oldu, oyuncularımız, yönetmenimiz ve senaristimiz ve ben biz hep birlikte oluşturduk bunu, bütün gelişim sürecini. Yani oyuncularla ilgili fikir alış verişinde bulunduk, senaryo ile ilgili fikir alış verişinde bulunduk bu filmin o yanı da benim çok hoşuma gidiyor. Gerçekten çok çağdaş bir yapım oldu belki onun için bu kadar başarılı oldular. Aramızdan hiç kimse en iyi ben bilirim demedi. Yani sinemacılık kollektif bir faaliyet o ruha en uygun çalışmalardan birisi oldu.

-Siz.

-Bir kişi eleştiriyor. (Faruk Aksoy)

-Hıncal Uluç.

-Evet. Alıntı yönünde olduğu şeklinde.

-Tabi bu referans verilen filmi falan izlemedim bilemiyorum. İlk önce bu filmin yapımcısı olarak size sormam gerekiyor herhalde. Alıntı mı?

-Şimdi bakınız ilginç bir şey yapmama müsaade var mı? Gene Faruk Beyle biz konuştuğumuzda hikayeyi anlattıktan sonra etkilenmemin sebeplerinden biri şu demiştim. Çok benzer hikaye üzerinde çalıştım ben. Bakın bunda ilginç bir örnek benim kişisel olarak yaşadığım bir örnek olduğu için söylemiyorum. Şimdi ben o filmi yapsaydım o zaman bu iddia ettikleri gibi işte 97 yapımı bir film değil ama Pietro ünlü bir İtalyan yönetmen yıllar önce yaptığı bir filmin bir cümlesinden esinlendiğimi itiraf etmeliyim. Şimdi bunlar kalkıp ben o filmden etkilendiğimi bu kadar benzettiğime göre Hıncal Uluç kalkıp eğer kültürü yeterli olup da Pietro gelmeden öyle bir alıntı yapıldı deseydi belki daha kabul edilebilir olurdu. Haberi bile olmadığı için birisi bir şey söylemiş galiba ya da öyle belli bir araştırma içine girmiş sonuçta bu çıkmış. Ben o noktada seni çok sabırlı buluyorum. Birinci yazıyı bir ayak geçiştirdim çok iyi tanıyorum ben Hıncal Uluç’u. Bakınız efendim insanlar hayatlarının bir döneminde şu veya bu nedenle ölümle karşı karşıya gelirlerse ciddi biçimde karşı karşıya gelirlerse ne gibi bir savaşa katılmak gibi, çok ciddi bir hastalık geçirmek ve hayatından umut kesilmek gibi ondan sonra değer ölçülerinde ciddi erozyonlar oluyor. Bir çok örneği var. Hıncal Uluç bunlardan biri oluyor maalesef. O eski süreci bildiğim için çok şaşırtmadı beni birinci şeyde bir de aykırı olmakla ün kazanması son günlerde iyice gündemde olduğu için o yüzden mesela Fatih Terim’i yerden yere vurduğu zaman çok şey oluyor öne çıkıyor. Onun için çok şaşırmadım ama biz terbiyesizlik boyutu içinde Faruk Beyin sabrı suçlama boyutuna gelince ama benimki terbiyesizlik boyutlarına gelince dün akşamda söylediğim gibi tahammülümü aşıyor. Şimdi ben bir filmi eleştiririm hadi kabul edilir film eleştirmeni olmasam bile. Çünkü bildiğiniz gibi ne olduğu belli değildir ekonomi yapar ekonomiyi eleştirir ekonomiden hiç anlamaz mesela. Moda yazıları yazar ne kadar rüküş kıyafet giydi Ayşe Hanım yani spor yazıları yazar bilmiyorum spordan iyi anlayanınız var mı içinizde ben oldukça futboldan iyi anladığımı iddia edebilirim, hiç anlamayan bir adamdır. Bunun için kabul ediyorum ama benim bir filmi eleştirmem doğaldır da o filmi öven bir başkasına kalkıp bir yazımda terbiyesizlik etme, kendine gel, hey ne yapıyorsun bu filmi nasıl översin, şu film varken bu filme nasıl üç yıldız verirsin gibi bir olay o zaman başka başka şeyler getiriyor akla. Düşmanlıklar getiriyor, kıskançlıklar getiriyor bir şeyler getiriyor bilemediğim bir şeyler getiriyor. Yani galada iyi bir yer mi verilmedi gibi mesela gibi, (Zeki Alasya)

-Galaya davet edilmedi.(Faruk Aksoy)

-Buyurun vallahi bilmiyordum. Samimi olarak söyleyeyim. (Zeki Alasya)

-Şimdi mesela karışık pizza ile de ilgili aynı şey söylendi. Hıncal Uluç mesela çok sevdi o filmi mesela karışık pizzayı. Öte yandan Atilla Dorsay bu kez dedi ki Tarantinodan alıntı. Şimdi ben hep şunu söylüyorum, mesela filmlerin benzeşen ve örtüşen yanları vardır. Temel olarak bu konu olabilir anlatım tarzı olabilir falan filan. Türkiye’de gerek gazeteciler yani sinema eleştirmeni olmadan gazete yazılarında sinemadan söz edenler gerek sinema eleştirmenleri bizlerin, oyuncuların, yapımcıların ve yönetmenlerin çok gerisinde kalmışlardır. Acayip tembel insanlardır ve yalnızca Amerikan filmi seyrederler. E şimdi bu Amerikalı dediğin yılda 6 bin tane fil yapıyor anlatmadığı konu tabi yok. Biz Türkiye’de 20 tane film yapıyoruz yılda. Dolayısıyla biz bir film yaptığımızda konularımızdan biri tabi ki Amerika’da daha önce yapılmış olur. Peki bize denilen şey şu mu? Hiçbir şey yapmayalım Türkiye’de film yapmayalım. Sinemada benzerlik yönetmenle alakalıdır, yönetmen üslubu ile alakalıdır. Mesela sinemada telif dünyanın hiçbir telif kanununda müzik de vardır hani 8 mezur falan filan gibi ölçüler o zaman çalmış olusun, sinemayla ilgili böyle bir kural yok. Ne diyeceksiniz yani. İki genç birbirini seviyor geliyor banka soyuyorlar. Böyle kaç tane film sayabilirim ben size. E ne diyeceğiz o zaman? (Faruk Aksoy)

-Bir sürü herkes ....... o zaman.

-Yani böyle bir tuhaf yaklaşım, irrasyonel bir yaklaşım.

-Bu düzeyde bir sohbette vaktimizi harcıyoruz gibi geliyor. (Zeki Alasya)

-Bir şey daha söyleyeyim, Atilla Dorsay benim dostum. O yazısında yemekte de karşılaştım da sordum, Atilla da bana dedi ki, ikinci kez filmi seyrettim hakikaten de sen haklıymışsın falan. Halbuki böyle bir şey söyledin mi sen bu adama dedi. Ben onunla yemekte falan karşılaşmadım ki dedim nereden uyduruyorsun. Bu kadar.

-Siz buyurun.

-Benim Faruk Beye bir sorum var. Faruk Bey biraz önce işte filmin filmi çekmesinin amacının işte çevrede büyük bir kirlenme olduğu Türkiye’de insanların ise çok çabuk değiştiğini söyledi. Acaba o yüzden mi yaşlıları kullandı yani giden yiten değerler olduğunu mu düşünerek böyle bir şey,

-Yani anlamadım sorunuzu pardon.(Şükran Güngör)

-Sorunuzu bir daha sorabilir misiniz o zaman.

-Genç kuşakta böyle insanlar olmadığı için mi yani (Faruk Aksoy)

-Hayır, iyi değerler yitirdiğin sürece iyi değerleri neden yaşlılarla sembolize ettiniz, anlatınız.

-Değerler yitirilmedi de yaşanmıyor. Çünkü yaşam trafiğinde bir takım imkansızlıklar var. Koca bir kentte yaşıyorsunuz, bir arkadaşınızın evine gitmeniz falan filan acayip bir zamana mal oluyor. Başka türlü artık iletişim kuruyoruz ve başka insan kimlikleri ortaya çıkıyor. Biz bu sıcak temas sıcak ilişkinin yani ne pahasına olursa olsun trafikte 2 tane 3 tane harcama pahasına ama ne yazık ki kentli insanın böyle bir zamanı yok. Bu da başka bir handikap. Bu sıcak temasın ve duygunun yaşatılması gerektiğini düşünüyoruz. Çünkü ancak böyle bir sağlıklı toplum yaratılabilir yani birbirini seven birbiriyle uzlaşan, sevdiği için uzlaşan, sevdiği için tolerans hoşgörülü insan. Şimdi 5 tane karakter diye düşündüğünüzde genç oyuncular belki bana kızabilir ama 5 karakteri 5 çok iyi oyuncunun oynaması ancak yaşlılarda mümkündü bir kere. Evet öyle bir ilişki var yani bir zamanlar dostluklar böyle yaşanıyordu aşk böyle yaşanıyordu bugün artık böyle yaşanmıyor demek ki ama bu bugünü suçlayıcı üslup hiçbir zaman değil, bir yalnızca tespit yani. (Faruk Aksoy)

-Şükrü Bey buyurun.

-Teşekkür ederim. Sevgili sanatçılarımızın Güle Güle oyunuyla çok iyi mesajlar ilettiğini Türkiye olarak Türkiye halkı olarak sevgiyle izledik. Taktirlerimizi, şükranlarımızı arz ediyoruz. Biz muhasebeciler olarak sanatçılarımıza çok değer veren meslek grubuyuz fakat çok önceleri Kantar ailesi vardı orada işlenen bir muhasebeci teması vardı ve ben her zaman sanatçılarla bir gün acaba bir araya gelebilir miyiz veya film yapımcısı veya tiyatro oyun yönetmeniyle bir araya gelebilir miyiz acaba diye bekler dururdum. Bu organizasyonun yapılmasından dolayı bu organizasyonu yapan arkadaşlarımıza da ayrıca teşekkür ediyorum. Bizim mesleğimiz aslında toplumun bir çimentosudur yani bütün mesleklerin ve işlerin bir çimentosudur. Biz olmazsak o bina olmaz. Nasıl çimento olmazsa bina olmazsa toplumda ekonomide muhasebe ve maliye işleriyle uğraşanlar olmadığı taktirde orada işler iyi olmaz o yüzden sanatçılarında bizim meslek grubumuzu bizim meslek problemlerimizi ele alarak bunları işleyerek toplumsal bir düzeyde çok güzel bir konu yakalayarak bizim mesleğimizi doğru bir biçimde yansıtabilirler. Bu konuda daha önceden size görüş gelmediyse bu vesile ile görüş arz etmek istiyorum. Teşekkür ederim.

-Finansmanını sağlayın yapalım.(Faruk Aksoy)

-Buyurun.

-Önce filmi seyrettik çok beğendik. Emeği geçen tüm sanatçı arkadaşlarımıza çok teşekkür ederiz. Vermek istedikleri mesaj çok güzel yani benim anladığım kadarıyla metropol toplumlarda insanların güzel düşünceleri toplumun yapısıyla birlikte bozuluyor. Yani şu bozulmayı şöyle söyleyeyim, isteseniz de trafikte bir kaza olmuş diyelim adama vurmuşlar yolun ortasında yatıyor herkes vızır vızır onun yanından geçiyor kimse hastaneye götürmüyor. Bu hastaneye getirmeyen insan acaba suçlu mu? Şimdi kimisi suçlu der kimisi suçsuz der ama şimdi düşünüyoruz, e adamı alıp hastaneye götürsen eskaza yolda ölse cinayetten hüküm giyeceksin yahut götürmesen yolda bıraksan vicdanınla bir mücadele vereceksin. Şimdi bu durumda toplumun bu yapısına uymak zorundasın. Yani adamı hastaneye götürmeyeceksin orada bırakıp ölecek. Ama filmde işlenen duygu işte arkadaşları için yahutta birisine desen ki arkadaşın için banka soyar mısın ya işte orada ya bankayı soyarsam ceza hakkı verirler bilmem ne olur. Yani filmde o duygular o kadar güzel işlenmiş, verilmek istenen mesaj bu. Bir de şu mesaj var, işte içki içen arkadaşları var, aynı masaya oturmuş bir tane de içki içmeyen arkadaşları var. Burada toplumsal bir kaynaşma var, birde toplumdan kesitler var. İşte bir tane köşe dönücü adam faydacı, fırsatçı bir adam var. Emlakçı adam diğerini ucuza kapatmaya çalışıyor falan. Bir toplumsal tipler var yani bütün gururunu ayaklar altına alarak arkadaşı için gidip eski ayrıldığı hiç gitmeyeceği karısından bir takım arkadaşı için bir şeyler isteyecek kadar gururlu kıracak bir şey gururunu kıracağını bile bile yapacak bir arkadaş var. Bu duygular güzel duygular aslında toplum bu duyguların dışına doğru itilmiş. Biz bu filmi neden sevdik? Aslında bu filmde özlemlerimiz vardı. Özlemlerimiz neydi? Dürüst toplum özlemi var. Bütün insanların içinde iyilik var. Yani insan iyi olsun, toplum iyi gelişsin istiyor ama dürüst toplum özlemi var da toplum dürüst mü? Toplum dürüst değil. E şimdi Anadolu’ya bakıyoruz,