Bij gelegenheid van Victoria's begrafenis
|
|  Yüklə 4 Mb.
|
                                                                                  : ANNO 1902 1236
Bij gelegenheid van Victoria's begrafenis bevaÿte de Figaro het volgende sonnet van Camille Bruno,een bekende schrijfster: Les deux Reines Sur l'affût d'un canon là-bas,dans la grande île, Lourde des ans nombreux,qu'elle emporte au cercueil, La vieille royauté,par un chemin d'orgueil, S'en va superbement vers son funèbre asile. Un canon! Ciel! quel lit pour y dormir tranquille! Quel ami pour franchir à deux le dernier seuil! Cet outil détesté de misère et de deuil, Ce monstre,qui détruit,ce bourreau qui mutile! Et là-bas,au pays des grands canaux féconds, Au pays des moulins,aux prés des chanvres blonds Croissent le lin fragile et la tulipe rare; Marchant tfers l'avenir la jeune royauté Brandit à son doigt fin l'instrument de bonté, Le tout petit dé d'or,qui soufcit et répare. 2 Février 1901. Tane zond my een kalender met Gezichten uit Doorn en Constance van Loon een Delfts kalender,waarin zes platen van Holl.gezichten in blauw. Dora had een goede reis gehad en logeerde by I. (?),waar Debetaz weer mee at. Zy kwam Zaterdag 4 Jan.terug met de tijding dat Prof. Dufdmr het geval ernstig vond en haar aan Dr.Gólpke aanbeval. Na haar ogen onderzocht te hebben gaf deze te kennen dat hy haar in zijn kliniek in het Vincentiushaus wilde behandelen. Mijn hart kromp ineen toen ik het hoorde. Zondag 5 Jan. kwam Frank om mijn verjaardag te vieren,die vrolijker zou geweest zijn als de bezorgdheid over Dora my niet had gekweld. Zy gaf mij een Antinous op een piëdestal en "De Dorpsapostel" van Ludwig Ganghofer; Frank "The Eternal City" Van Hall Caine. Van Constance kreeg ik de photo's der kinderen met Ankie en Aernout er bij. Verder kreeg ik een lamp en het boek van Thomas over het menselijk lichaam. Frank vertrok reeds Maandag. Cornelia gaf my een hange'tagere met drie planken en mutsjes voor de kachel en het ei; Sylvia een door haar gevlochten boekelegger. Na op school van de meisjes en van de leraar afscheid genomen te hebben,reed Dora met Cornelia naar de kliniek,terwijl ik later volgde om het bezoek van de dokter af te wachten. De volgende ochtend werden Dora's ogen voor het eerst ingespoten en moest zy een bandeau op het rechter oog dragen. Dit oog deed pijn, maar het inspuiten minder. Het oog puilde uit en het verband drukte. Zy mocht niets doen,slechts een weinig breien. Dr.G.zeide dat aan het linkeroog niets meer te doen was. De volgende dag werd het rechter niet ingespoten,maar het voorhoofd met zalf ingesmeerd en omwonden,terwijl Dora een blauwe bril kreeg. De meisjes bezochten haar,Mevrouw von Bohlen zond haar een azalea en kwam haar nu en dan zien. Henk kwam uit Zurichjó met Dr. Haslenbach, een dikke bierbuik, die op een boot van de Nederland geplaatst is. Volgens Henk is hy een Urmensch, een Berner boer en beer,onbeschaafd en onontwikkeld,daar hy nooit met gebildete Leute heeft omgegaan. De Hartekamp in Bennebroek werd voor ƒ 283.000,- verkocht aan Smit van Gelder. Dr Wunderlich wilde volstrekt met Dr.Golpke over Dora spreken, omdat deze alleen op het oog werkte en niet op het lichaam en haaü algemene gezondheidstoestand. Frau Kornzand bracht haar een cyclamen,en een ander een koetje, waarmede Dora in de gang liep en dat boe deed. Het muziekinstrument en dambord waren weggenomen,omdat^'er met 2 andere patiënten leven mee gemaakt en gezongen had of liever liederen gefloten had. Dr.Golpke had twee assistenten,en meestal kwam hy met beiden,allen in witte kielen by de patiënten,terwijl,als het avond was,de zuster met een ellendig waskaarsje bylichtte,wanneer hy de inspuiting deed. Hy zeide my da<6 Dora's oog wel genezen zou,maar later erkende hy dat hy het een zeer ernstig geval vond en weinig hoop op genezing had.Op Cornelia en my maakte de kliniek zowel als dat gehele Vincentius- haus een dood-melankolieke indruk; uitwendig is het als alle Duitse ge- bpuwen bruin en vies,en inwendig somber en onsmakelijk,kleine kamertjes, waar een lange gang langs loopt,die op een binnenplaats uitziet,terwijl de gordijnen ter wille van de ooglijders overal geheel of ten dele gesloten zijn. En dan de paapse afgoderij! Ik zag er telkens tegen op om er heen te gaan,maar Dora heeft de Prüfung prachtig bestanden en duldde zelfs niet dat ik er kwaad van sprak. Het eten was er slecht,de prijs 6 Mark daags en Dr.G.rekende slechts 3 Mk.per visite. Dora leed aan Netzhautsentzündung,retinae corroïditis. Tot 17 Maaet is zy in die spelonk moeten blijven,dus 10 weken of 72 dagen en nooit heeft zy geklaagd. Zy kreeg meest elke dag bezoek van vriendinnen. Nu en dan verkocht Dora grappen. Zo trok zy eens met Herr Brandt een witte kiel aan en overvielen zy een ander patient,die de zweeter gedoemd werd,terwijl de hoofdnon de kaars vasthield en byna omviel van het lachen. Genoemde Herr Brandt was zó ontevreden dat hy de kliniek verliet zonder genezen te zijn. Zijn hokje werd ingenomen door een vrouw,wier onzedelijk gedrag haar een oogziekte had berokkend,en wie Dora op last van de dokter niet mocht naderen. Si SS Zaterdag 25 Jan., juist toen wy te drie uur naar de kliniek wilden gaan,kwam Dora opeens binnen,door haar vriendin Thesy tot ons huis begeleid. Zy was duizelig en vond alles zo licht en zo groot en vloog terstond naar de piano,maar haar vingers waren te stijf. Zy at wat kip en appelmoes en keerde te 3i,door Cornelia vergezeld,naar de Anstalt terug, waar Cornelia tot 6 uur by haar bleef. Het stormde en regende. Cornelia werd door het Steuerambt aangeslagen voor een inkomen van 1000 Mark,waaronder kost en inwoning ad M.400- begrepen waren. Gérard de Marez Oyens bewoonde Papa's huis op de gracht,dat geheel verbouwd en verbeterd was. De trap vóór met de ijzeren lemning was verdwenen, de keuken was tot tuinkamer en de dientbodenkamer tot keuken gepromoveerd. By de zijkamer was het kleine kamertje getrokken,zodat het nu een groot vertrek met twee ramen geworden was. Anna van Lennep- van Eeghen was getroubleerd en ijlde. Dora moest een zweetkuur ondergaan,en 5 kwartier lang stroomde het water haar van het lijf. Ook werd in de slaap by het rechteroog een weinig strychnine ingespoten,wat niet meer pijn deed dan een speldeprik,en 's avonds maakte zy weer muziek in de gang. De Stadtvikar Bauer bezocht haar,zijn stem maakte my zenuwachtig; aangenamer was de visite der allerbeelaigste Fr.Lundbeck. Dr.G.vond het niet nodig dat Dora nog meer transpireerde,en daar de kwik goed hielp,wilde hy geen sterkere middelen aanwenden. Ik ging Tartuffe horen omdat de beide Coqyelins speelden. Dorine was uitstekend. In 1852 hoorde ik Regnier als fartuffe,die toen by ons logeerde. Ik genoot van het mooie Frans en de wijze waarop Molière's verzen gereciteerd werden. Wat zou Tane verbaasd geweest zijn als zy naast my gezeten had en de klemtoon op de stomme e had horen leggen,als in Tartuffe,en ook als er een klinker op volgt b.v."Voulait à toute force en garder le secret." Gelukkig kende ik het stuk,anders zou ik veel gemist hebben,vooral Elmire,die door de beroemde Durand van de Comédie Française gespeeld werd en veel te zacht sprak. Ik had een slechte plaats tegenover het toneel en te ver. In de Précieuses Ridicules toonde Coquelin een komiek te zijn en uitstekend te kunnen acteren. Hy kreeg een reusachtige krans. In de zaal waren de Groothertog,de Groothertogin,Prins Max en de Fürstin Lippe. Het viel my mede dat zo- velen Frans verstonden en de stukken schenen te kennen,daar zy als het te pas kwam lachten. De Tartuffe in 5 bedrijven werd vlug afgespeeld en de voorstelling duurde van 7 tot 10 uur. Dr.Wunderlich liet weten dat hy Dora zou bezoeken ©n wy achtten het niet onmogelijk dat hy haar naar Schöneck aan het Vierwalstattermeer, waar hy van Mei tot Oct.huist,zenden zou om wat gezonde lucht in te ademen na de pestlucht in de kliniek. Waarom had Dr.Galpke haar niet naar het Diaconecsenhuis gezonden,waar het ruimer is? Maar Dora wilde daar niet van horen en vond alles excellent wat Dr.G.deed. Zy vatte kou op de tochtige traflals zy kinderen naar beneden droeg,en ademde bedorven lucht in de kinderkamer in,waar geen toezicht was en de kinderen hun behoefte op de vloer deden,als er niemand was,aan wie zy het konden vragen. Voor al de patiënten waren er altogether drie pleegzusters,van wie twee bepaalde beautés,zodat het jammer was dat zy le voeu de célibat hadden afgelegd.Max schreef dat Louis Brandt geëngageerd was met Johanna van Warmelo die met haar moeder op een mooi buiten te Pretoria woonde,verder dat hy (Max) in het Bestuur van Steenbeek gekozen was en dat er een dessertlepel op de vuilnisbelt in Bantam was teruggevonden. |